Σκέψεις και εκτιμήσεις για την αυριανή δικαστική ετυμηγορία της Χ.Α

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Γενικά αποφεύγω τις πολιτικές εκτιμήσεις όταν υπάρχουν ρευστές πολιτικές καταστάσεις και σε καμιά περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι έχω την δυνατότητα να κάνω "πρόβλεψη" για την εκλογική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. 

Σε περασμένη μου ανάρτηση όμως πήρα το ρίσκο να διατυπώσω την εκτίμηση μου για την αυριανή ετυμηγορία στην δίκη της Χ.Α.
Σχετικά μ' αυτό μου ζητήθηκε από συντρόφους να διευκρινίσω κάποια πράγματα, οπότε θα το κάνω. 

(Το βράδυ επίσης θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ και για την απάντηση που έδωσε ο Δημήτρης Ψαρράς για το εξώφυλλο της "ΕφΣυν", το οποίο μας παρουσίασε το αστικό πολιτικό προσωπικό "σαν τείχος της Δημοκρατίας" απέναντι στο ναζιστικό μόρφωμα.
Και το θεωρώ αναγκαίο, πόσο μάλλον που τώρα διαφωνήσαμε τηλεφωνικά με τον σ. Κώστα Παπαδάκη, ο οποίος με δηλώσεις του σήμερα χαρακτήρισε ένα κατάπτυστο, σύμφωνα με την άποψη μου δημοσίευμα "τεράστια πολιτική επιτυχία". 

Δεν είναι προβληματικό να έχουμε ενδοκινηματικά, τέτοιες διαφωνίες. Αλλωστε για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η Χ.Α πάντα υπήρχαν διαφορετικές απόψεις 

Μάλιστα σαν «Βαθύ Κόκκινο» είχαμε οργανώσει σχετική συζήτηση, απ' το 2012 ακόμα, με τον Γιώργο Σαρρή, μουσικό-τραγουδιστή-τραγουδοποιό και μπλόγκερ, από το ΚΚΕ, τον Παναγιώτη Βωβό, μέλος τότε της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και τον Γιάννη Ραχιώτη, υποψήφιο βουλευτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σήμερα έχει διαχωρίσει την θέση του απ' αυτή την συλλογικότητα). Το σχετικό βίντεο υπάρχει εδώ. 

Και για να γίνουμε ποιο αντιληπτοί τι θέλουμε να πούμε χωρίς να χρειαστεί να παρακολουθήσετε το πολύ μεγάλο σε διάρκεια βίντεο που αναφέραμε, δείτε το παρακάτω οπτικό.
Σ' αυτό ακούμε την πρώην γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα να αναφέρει μεταξύ άλλων: «η απάντηση στην Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να είναι οδόντας αντί οδόντος, ούτε κάποια πολιτική ρεβανσισμού. Την απάντηση πρέπει να την δώσει στις εκλογές ο λαός».

Διαμετρικά αντίθετες είναι οι απόψεις που διατυπώνει το τότε στέλεχος της Ανταρσύα, Γιάννης Ραχιώτης: «Η αντιμετώπιση των φασιστών δεν μπορεί να είναι άλλη, σε πρώτη ανάγνωση πέρα απ' την βία. Χρειάζεται βίαιη αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Δεν είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους διαλόγου. Και χρειάζεται κάθε είδους βία που μπορεί να καταλάβουν αυτές οι συμμορίες. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να χρησιμοποιήσει και να συνεργαστεί με τους αναρχικούς σ' αυτό το ζήτημα οι οποίοι έχουν πολύ μακρά ιστορία σύγκρουσης με τους φασίστες σε όλα τα επίπεδα...».

Θέλουμε να πούμε δηλαδή ότι πάντα υπήρχαν και υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ο ναζισμός).

Να επανέλθουμε όμως από εκεί που ξεκινήσαμε.  

Στην πολιτική ζωή δεν υπάρχουν συνήθως πολλά  απρόοπτα. Ολα κινούνται σε καθορισμένες ράγες. Και όταν εκτίμησα ότι η δικαστική απόφαση για την Χ.Α., θα αποδίδει στα κατηγορούμενα στελέχη της την συμμετοχή του στην διεύθυνση εγκληματικής συμμορίας, το βάσισα πάνω σε ένα πολιτικό σκεπτικό. 

Οχι, δεν είναι απαραίτητο -αν και μπορεί να συμβεί- κάποιοι πολιτικοί να επικοινωνήσουν με δικαστές και να τους υποδείξουν τις αποφάσεις τους.
Η δικαστική κάστα έχει ταξική και πολιτική συνείδηση διαχρονικά.

Ηξερε τι αποφάσεις έπρεπε να πάρει από τα έκτακτα μετεμφυλιακά στρατοδικεία, μέχρι τα δικαστήρια σκοπιμότητας της Απριλιανής δικτατορίας.
Γνώριζε τι μηνύματα έπρεπε να περάσει όταν αθώωνε τον βασανιστή Μάλιο και τον δολοφόνο Μελίστα.
Εντελώς συνειδητά απέδιδε πεντακαθαρίδηδες στην κοινωνία τα λαμόγια του Χρηματιστηρίου, του Βατοπεδίου, της Ζήμενς κλπ. 

Δεν υπάρχει καμιά "δικαστική πλάνη" όταν καταδικάζει σε βαρύτατες ποινές έναν μετανάστη που έκλεψε ένα ποδήλατο, και μια καθαρίστρια που "πλαστογράφησε" ένα πτυχίο δημοτικού για να βρει δουλειά. 

Είναι στην "λογική" της "δικαιοσύνης" τους, να στέλνει στην φυλακή  αναρχικούς σαν τον Χριστόφορο Κορτέση για κλοπή από πολυκατάστημα κάποιων μικροπραγμάτων ευτελούς αξίας, και να συμμετέχει σε ολοφάνερα στημένες αστυνομικοδικαστικές σκευωρίες φυλακίζοντας αγωνιστές όπως τον Τάσο Θεοφίλου.

Ομως σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις η "δικαιοσύνη" τους, "παίζει μπάλα" μόνη της. 

Σήμερα τα πράγματα είναι όμως εντελώς διαφορετικά. 

Ο πυλώνας αυτός του αστικού κράτους αντιλαμβάνεται ότι δεν συμφέρει αυτή την στιγμή στο σύστημα να "νεκραναστήσει" το ναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου. 

Για δεκαετίες το υπέθαλψε, του πρόσφερε κάθε δυνατή βοήθεια -θα αναφερθούμε αναλυτικά στην απάντηση που θα δώσουμε στον Δημήτρη Ψαρρά-. και σήμερα που η Ν.Δ., έχει αφομοιώσει όλη του την εκλογική βάση δεν έχει κανένα λόγο να του δώσει ανάσα ζωής. 

Γιατί αυτό θα κάνει αν απαλλάξει τα στελέχη της Χ.Α από την κατηγορία της συμμετοχής και διεύθυνσης σε εγκληματική οργάνωση. 

Τότε το κράτος θα είναι υποχρεωμένο να παραχωρήσει στον Μιχαλολιάκο ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, από τις κρατικές επιχορηγήσεις που δεν έλαβε αυτά τα χρόνια -αν δεν κάνουμε λάθος πρέπει να πλησιάζει τα 10. 000.000 ευρώ- κάτι που θα αποτελέσει αφετηρία για τον φυρερίσκο να ανασυντάξει το ναζιστικό του μόρφωμα και να κάνει εκλογική ζημιά στην Ν.Δ. (Εκτός των άλλων το ελληνικό δημόσιο πρέπει να πληρώσει αναδρομικά όλους τους μισθούς των ναζί βουλευτών που υπήρχαν)

Εκτός απ' αυτό όμως υπάρχει και ένας άλλος πιο βασικός παράγοντας. Αύριο και αναμένοντας την εκφώνηση της δικαστικής απόφασης θα είναι στους δρόμους και όχι μόνο στην Αθήνα  -σε συγκεντρώσεις που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο-  δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Από αναρχικούς και κοινωνικά κινήματα μέχρι οπαδοί και μέλη του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. 

Μπορεί να διανοηθεί κάποιος τι θα συμβεί αν τυχόν ανακοινωθεί ότι το δικαστήριο αθωώνει τους ναζί απ' την βασική τους κατηγορίας; 

Λίγες ώρες έμειναν και θα ξέρουμε τι θα συμβεί πραγματικά. Προσωπικά πάντως θα προβληματιστώ πάρα πολύ αν καταρριφθεί το σκεπτικό μου.