(Σκέψεις για τις εξελίξεις στη Γαλλία)
Γενικευμένη λοιπόν στο εξής η αστυνομοκρατία στη Γαλλία! Η δράση των κατασταλτικών δυνάμεων ανακηρύσσεται σε άβατο και ο Τύπος απαγορεύεται εφεξής να γράψει ή να δείξει το παραμικρό, άνευ αδείας, σχετικό με τα αίσχη και τα εγκλήματα της κρατικής καταστολής!!...
Με την υπογραφή των Νταρμανέν και Μακρόν, με τη βούλα ολάκερης της γαλλικής δεξιάς, εντός ενός λυσσασμένου, αντιδραστικότατου κοινοβουλίου (αληθινά... "κυνο"-βουλίου).
Τόσο ο υπουργός εσωτερικών Νταρμανέν, όσο και ο πρόεδρος Μακρόν, θα καταγραφούν στην παγκόσμια ιστορία ως δύο από τα πλέον κακοήθη και επιθετικά φασιστικά καρκινώματα του γαλλικού ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Δύο κακοήθη αποστήματα της αστικής πολιτικής που κακοφόρμισαν και ζέχνουν.
Όλοι οι κυβερνώντες και οι βουλευτές της Γαλλίας που ψήφισαν αυτό το έκτρωμα θα περάσουν στην ιστορία ως απεχθέστατες αντιδραστικές φυσιογνωμίες, που επιβουλεύτηκαν με τον πλέον ιταμό τρόπο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της εργαζόμενης γαλλικής κοινωνίας. Ως κακοηθέστατες μεταστάσεις μιας αγιάτρευτης χρόνιας πάθησης: της σήψης του τελευταίου εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος.
Γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται και το κλειδί του μυστηρίου: στη σήψη που κυριαρχεί; σ' αυτή την τελευταία φάση της ύπαρξης του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος διεθνώς.
Το γαλλικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς είναι βυθισμένο μέχρι τα μπούνια σε μια διαρκή οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και ηθική κρίση, εδώ και δεκαετίες.
Η κρίση ολοένα και βαθαίνει, προκαλώντας έντονες μαζικές συγκρούσεις των κυβερνώντων με το λαό, προκαλώντας πολλές και διαφορετικές μορφές βίαιων εκρήξεων, κάθε μορφής, ακόμη και τυφλά, αδιέξοδα χτυπήματα μίσους κι οργής ορισμένων ανώριμων στοιχείων, που δεν στρέφονται βέβαια ενάντια στο καθεστώς, αλλά σκοτώνουν αθώους ανθρώπους του λαού. Τα τελευταία χρόνια το γαλλικό καθεστώς βρήκε κι εκμεταλλεύεται ως πρόσχημα τις ισλαμιστικές- δολοφονικές επιθέσεις εναντίον ανυποψίαστων ανθρώπων (που μάλλον σε ένα βαθμό το ίδιο τις άφησε να εξελιχθούν, αν δεν τις μανιπουλάρησε κιόλας με έντεχνες προβοκάτσιες!) για να προωθήσει τη δική του ανοιχτή φασιστική δικτατορία στο σβέρκο της εργατικής τάξης και του λαού της Γαλλίας.
Η κλίκα του κτηνώδους Μακρόν προωθεί τη φασιστικοποίηση αυτή, επειδή ήδη αισθάνεται ότι η κοινωνική σύγκρουση στη Γαλλία διαρκώς κλιμακώνεται και πλησιάζει σε σημείο που θα πάρει αναπόφευκτα πολύ πιο ανεβασμένες μορφές. Καταλαβαίνει ότι έρχεται θύελλα ή μάλλον τυφώνας κι ηφαιστειακές εκρήξεις των μαζών, ενάντια σε μια ολοένα και βαθύτερη διαρκή καπιταλιστική κρίση, ενάντια σε μια αστική τάξη που ήδη τη χωρίζει άβυσσος ως προς τον κοινωνικό πλούτο τον οποίο κατέχει σε σύγκριση με τη φτωχολογιά των γαλλικών πόλεων, ιδιαίτερα δε των περιοχών που έγιναν γκρίζα μεταναστευτικά γκέτο, των περιοχών όπου η νέα γενιά βλέπει πως δεν έχει κανένα μέλλον μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες.
Τρέμει το γαλλικό καθεστώς την προοπτική να βρει απέναντί του, στους φλεγόμενους δρόμους όχι δεκάδες χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια προλετάριων.
Κυριεύεται από θανάσιμη αγωνία στη σκέψη ότι τα εκατομμύρια αυτά θα βρουν το συντονισμένο τους βηματισμό, θα συγκροτήσουν το επαναστατικό τους επιτελείο, τη μαχητική τους οργάνωση, το δικό τους επαναστατικό στρατό. Ένα στρατό που θα τσακίσει τη γαλλική κεφαλαιοκρατική εξουσία.
Ας μην ακουστεί ως υπεραισιόδοξη πρόβλεψη ούτε ως ευσεβής πόθος.
Η γαλλική κοινωνία βρίσκεται λίγο πριν την οριακή στιγμή της ιστορίας της κατά την οποία θα ξεριζώσει από πάνω της οριστικά κι αμετάκλητα κάθε εκμεταλλευτικό απόστημα. (Λέμε "λίγο πριν". Το εννοούμε βέβαια στην κλίμακα των μεγεθών και στους ρυθμούς εξέλιξης του ιστορικού χρόνου).
Η υιοθέτηση των σημερινών, πρωτοφανών για τη Γαλλία, φασιστικών νόμων και μεθοδεύσεων από την κλίκα του Μακρόν προδίδει ηχηρότατα το μέγιστο φόβο και τρόμο της γαλλικής αστικής τάξης! Αυτή ήδη αισθάνεται τα υπόκωφα αλλά σαφέστατα προμηνύματα του επικείμενου κοσμογονικού σεισμού που πλησιάζει. Η ιστορική της καταδίκη έχει ήδη εκδοθεί.
Γι' αυτό το καθεστώς συνολικά (και η κυβερνώσα κλίκα Μακρόν σε πρώτο πλάνο) σπεύδει να επιβάλει με ... κοινοβουλευτικούς νόμους, ψηφισμένους από σύμπασα τη γαλλική δεξιά και ακροδεξιά, συνθήκες γενικευμένης τρομοκρατικής στρατοκρατίας και μπατσοκρατίας στη χώρα. Σήμερα αποφασίζει να καταπνίξει ακόμα κι αυτό που (μέσα στην αστικοδημοκρατική κοινή μυθολογία των τελευταίων 120 ετών) παρουσιαζόταν ως "ιερό και όσιο" για τη γαλλική και γενικά δυτικοευρωπαϊκή κι αμερικάνικη αστική τάξη: την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, της σκέψης και της έκφρασης.
Η γαλλική αστική "δημοκρατία" μετατρέπεται, επομένως, σε μια ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των μονοπωλίων του 21ου αιώνα, σε ένα καθεστώς ιταμής σιδερένιας φτέρνας, που δεν έχει πράγματι τίποτα πια να ζηλέψει από σύγχρονα φασιστικά καθεστώτα της ευρωπαϊκής ηπείρου, τύπου Ουκρανίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας και ναζιστοκρατούμενων Βαλτικών προτεκτοράτων.
Τίποτα δεν έχει να ζηλέψει πια ούτε από το τουρκικό Ερντογανικό τρομοκρατικό καθεστώς, αυτό που δήθεν ο Μακρόν το "επικρίνει". Ίσως μάλιστα να είναι το γαλλικό φασιστικό καθεστώς και πολύ χειρότερο από όλα τα προηγούμενα, τουλάχιστον σε ορισμένες του εκφάνσεις, λόγω της τεχνολογικής υποδομής του κατασταλτικού και στρατοκρατικού μηχανισμού.
Κι όμως ακριβώς αυτή η επίδειξη δύναμης του Μακρόν μαρτυρεί το διαρκές αδυνάτισμα των βάσεων αυτής της εξουσίας, αυτού του κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος συνολικά! Όταν η κρατική φασιστική βία και τρομοκρατία γυρεύουν να γυψάρουν μια κοινωνία που μισεί ολοένα και περισσότερο τους δυνάστες της, αυτό σημαίνει την αρχή του τέλους για το καθεστώς.
Όσο κι αν το αστικό καθεστώς της Γαλλίας αποτελεί πρότυπο που επιχειρούν να αντιγράψουν καθημερινά πολλοί φασίστες κι ακροδεξιοί στον κόσμο (σίγουρα φιγουράρει σαν ένα ... ζηλευτό πρότυπο καταστολής για φασίστες σαν αυτούς π.χ. της ελληνόφωνης δεξιάς) ωστόσο είναι κατανοητό από κάθε νοήμονα άνθρωπο ότι η επίδειξη δύναμης δεν σημαίνει και πραγματική δύναμη.
Το καζάνι βράζει κι όλοι αυτοί σαν τον Μακρόν και τους ομοίους του πασχίζουν να συγκρατήσουν το καπάκι βάζοντας πέτρες πάνω του! Το μόνο που κάνουν είναι να επιταχύνουν την έκρηξη του καζανιού που θα τους ζεματίσει πατόκορφα.
Η γαλλική εργατική τάξη επιβάλλεται να ανασυγκροτήσει τώρα το ενιαίο επαναστατικό κομμουνιστικό της κόμμα και να συγκροτήσει το πιο πλατύ και δυναμικό αντιφασιστικό λαϊκό μέτωπο του 21ου αιώνα, για να αντιπαλέψει οργανωμένα και σε κάθε τομέα τη σιδερένια φτέρνα του καθεστώτος.
Μέσα στον καθημερινό αυτό αγώνα θα πάρει σάρκα και οστά το πρόγραμμα μιας σύγχρονης "Παρισινής Κομμούνας" για το πέρασμα της Γαλλίας στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, θα συγκροτηθεί σε ανίκητη κόκκινη στρατιά η πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη που προορίζεται από την ιστορική εξέλιξη να καταλύσει τη σύγχρονη Βαστίλη του κεφαλαίου και να δώσει νέα ανάσα ζωής, αναστάσιμο φως της λευτεριάς σε όλο τον κόσμο.
Όλοι στο πλευρό του ανυπότακτου αδερφού γαλλικού λαού. Κάτω ο Μακρόν! Δεν θα περάσει ο φασισμός! Κάτω το καπιταλιστικό καθεστώς!
Ο Σοσιαλισμός είναι η μόνη διέξοδος για το γαλλικό λαό και όλους τους λαούς του κόσμου.
Δημοσίευση σχολίου