Ευνόητο είναι ότι μια υπουργός, όπως η κ. Κεραμέως, που έχει υποστεί τέτοια νίλα και που ολοφάνερα έχει γίνει ολότελα ανυπόληπτη στους "υφιστάμενους", (και γενικά στο λαό), δεν θα έπρεπε πλέον να παραμένει υπουργός οιασδήποτε κυβέρνησης, οπουδήποτε στον κόσμο.
Δεν διαθέτει πλέον κανένα ίχνος "υπουργικού κύρους" και κυρίως καμιά νομιμοποίηση από το λαό, ούτε τυπική ούτε ουσιαστική, για να καταχράται τέτοιο πόστο.
Αφήστε δηλ. που αν υπήρχε άλλου είδους πρωθυπουργός, κάποια δηλ. προσωπικότητα με μεγαλύτερο βαθμό σχετικής ανεξαρτησίας από τα αστικά κερδοσκοπικά κυκλώματα (όπως συνέβη στο παρελθόν με αστούς ηγέτες στον κόσμο, κυρίως πριν το 1989- 1991), τέτοια φρούτα σαν την Κεραμέως δεν θα έβλεπαν υπουργείο ούτε με τα κιάλια, ακόμη και σε μια συντηρητική αστικοδημοκρατική κυβέρνηση.
Η Κεραμέως, όπως κι ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Γιωργάκης και η Αννούλα (του χιονιά και παντός καιρού) είναι γεννήματα-θρέμματα μιας αντιδραστικότατης εποχής, μιας συγκυρίας γενικής οπισθοδρόμησης, μιας εποχής που μετέτρεψε και τους αστούς πολιτικούς σε απλές μαριονέτες, χωρίς καμία ξεχωριστή προσωπικότητα, χωρίς καμία σχετική ανεξαρτησία από τα κεφαλαιοκρατικά αφεντικά που τους πατρονάρουν (και από τα διεθνή κλαμπ τους), από αφεντικά των οποίων είναι άμεσοι κι απροκάλυπτοι εντολοδόχοι και διεκπεραιωτές υποθέσεων -με ημερομηνία λήξης.
Την άμεση παραίτησή της Κεραμέως έπρεπε βεβαίως να την έχουν απαιτήσει ήδη από χθες το απόγευμα με κοινή ανακοίνωση όλα τα εκπαιδευτικά συνδικάτα, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και όποιο κόμμα θέλει να λέγεται πραγματική αριστερή αντιπολίτευση, πολύ δε περισσότερο κομμουνιστική αντιπολίτευση εναντίον του συστήματος.
Κι όχι μόνο με λόγια, αλλά με την κήρυξη άμεσα από αύριο το πρωί, μιας πανεκπαιδευτικής απεργίας και μαζί πλήρους αποχής από κάθε τηλε-εκπαίδευση του ηλεκτρονικού χαφιέ "webex cisko" ή οποιασδήποτε άλλης παρόμοιας πολυεθνικής.
Τουλαχιστον μέχρις ότου η Κεραμέως μας αδειάσει οριστικά τη γωνιά.
Αυτό φυσικά δεν φτάνει κι από μόνο του δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων Από κει και πέρα λοιπόν επιβάλλεται να ξηλωθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι και στοχεύσεις, τόσο της Κεραμέως όσο κι ολόκληρης της μαύρης αντίδρασης.
Κι αυτό είναι το απείρως δυσκολότερο σε σχέση με το πέταγμα στα αζήτητα οποιουδήποτε αχρηστευμένου πλέον αστού πολιτικάντη. Αλλά ταυτόχρονα και το πλέον επιτακτικό για ολόκληρο το προοδευτικό κίνημα.
Αγώνας συναρπαστικός, που μπορεί δυνητικά, αν δοθεί όπως πρέπει, να ανοίξει μέχρι και νέους δρόμους στην κοινωνία για να βαδίσει μπροστά.
Δημοσίευση σχολίου