Ειναι αλλιώτικος τούτος ο Νοέμβρης ...
Πιο παγωμένος, σκοτεινός, δίσεκτος ...
Βαρύ το φορτίο των προηγουμένων μηνών, απ' τις ασυγκράτητες λαμογιές των "αρίστων", τον άκρατο γκεμπελισμό τους, τον αχαλίνωτο αυταρχισμό, την ανεξέλεγκτη μπατσάδικη βία, την διαρκώς αυξανόμενη φτωχοποίηση, την ανεργία, την πανδημία ....
Είναι αλλιώτικος τούτος ο Νοέμβρης .... Σκυφτός, λυγισμένος, βάρυθυμος ...
Τώρα διατάζουν και να γονατίσει ... Να σκιάσει τη μνήμη του, να λησμονήσει το χρέος του. Να μην τμήσει τους αγώνες του, να μην προσκυνήσει τους νεκρούς του. Φοβούνται τους αγωνιστές. Και νεκρούς, τους φοβούνται πιότερο ...
Μα η υποταγή δεν ταιριάζει στους Νοέμβρηδες. Που συνυφασμένοι είναι με την ανυπακοή, την αντίσταση, την πάλη, Τους Νοέμβρηδες που "όπως και να 'ναι τούτη η γη, θα 'μαι στη πρώτη τη γραμμή, όπως και τώρα, τώρα, τώρα, που είναι δίσεκτοι καιροί''.
Στις 17 του Νοέμβρη, θα είμαστε πάλι, εκεί. Στην πορεία του Πολυτεχνείου. Για να τμήσουμε τους δικούς μας "αγίους". Για να απαιτήσουμε, αξιοπρέπεια, δίκιο, λεφτεριά.
Για να φωνάξουμε πως ζωή θέλουμε και όχι επιβίωση.
Δημοσίευση σχολίου