Στα κατοχικά χρόνια όταν ο λαός πάλευε ενάντια στη φονική πείνα κάποιοι εξασφάλιζαν το παντεσπάνι τους από το κοινωνικό υστέρημα. Κι ακόμη χειρότερα.
Καθυστερημένα και οπισθοδρομικά στοιχεία, αντικομμουνιστές ιδεολόγοι ή επιχορηγούμενοι, αντιδραστικές ομάδες, λούμπεν και αποφυλακισμένοι κακούργοι, κουκουλοφόροι στα μπλόκα, «Εξοπλισθέντες νοικοκυραίοι και κτηματίαι» σήκωσαν τα όπλα εναντίον συμπατριωτών τους που θέλησαν να αντισταθούν στον κατακτητή. Οπλα δοσμένα από τους Γερμανούς.
Ταγματαλήτες τους έλεγαν οι πολλοί
Τυφεκιοφόροι του εχθρού ενάντια στον... εσωτερικό εχθρό.
«Απώλειαι εκ των ημετέρων, εις Γερμανός βαρέως τραυματίας».
Το αρχαίο «χρυσίον» των Μήδων είχε ευτελιστεί πια σε μια καραβάνα μαρμίτα και την προσδοκία για μια -χωρίς εξετάσεις- είσοδο στο Πολυτεχνείο ή έστω πρόσληψη από το κράτος της «νέας τάξης». Μηχανισμοί διαφθοράς και εκμαυλισμού από τις δυνάμεις κατοχής.
Κι απέναντι στο έρεβος; Οι αντοχές του λαού στην εποχή του λιμού εκπλήσσουν ακόμη και τώρα. Ας... όψεται το ΕΑΜ. Μια σχέση αμφίδρομη. Διαδραστική, θα λέγαμε σήμερα. Δίκτυα αλληλεγγύης και επιβίωσης, η απάντηση της Αντίστασης.
Τις «έσωσε απ’ την πείνα» ’κι οι γειτονιές «ανταπέδωσαν» στο Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο τη βοήθειά του. Πρόσφεραν μαχητές στον ΕΛΑΣ.
Κι αυτήν τη φορά οι Μήδοι δεν θα διαβούν. Ομως το κόστος σε αίμα ήταν βαρύτατο.
Γύρω από τις ρουλέτες των καζίνων και στο ημίφως των σεπαρέ συμφόρονταν πράκτορες της Abwehr και της GFP.
Στη Θεσσαλονίκη ο σατανικός πράκτορας και... καζινάρχης Περικλής Νικολαΐδης. Στην Αθήνα δίπλα στα θέατρα της Πανεπιστημίου και στην Πατησίων. Κι από δίπλα μεγαλοκαρχαρίες του μαυραγοριτισμού με φτωχοδιάβολους της ημερήσιας «αρπαχτής» και ναρκέμπορους ή σαλταδόρους.
Πάνω σ’ αυτό τον οικονομικό/κοινωνικό καμβά υφάνθηκε ο ένοπλος δωσιλογισμός. Παρόντες δήλωσαν αξιωματούχοι που ανέλαβαν να υπηρετήσουν σαν γερμανικές μαριονέτες την «ελληνική πολιτεία».
Διαγκωνισμός με τους Βουλγάρους για το ποιος θα ... πλέξει περισσότερες κάλτσες για τη Βέρμαχτ. Ποιος θα πλασαριστεί καλύτερα στη μαύρη αγορά τροφίμων. Αξιωματικοί δεξιοί, βασιλόφρονες αλλά και βενιζελικοί.
Να σκοτώσεις σε μάχη εκ παρατάξεως είναι ένα ζήτημα- να συγκεντρώνεις 80 γυναικόπαιδα σ’ έναν φούρνο και να τα πυρπολείς είναι πρόβλημα απόλυτης ηθικής απαξίας. Είτε το κάνεις στην Καλή Συκιά είτε το κάνεις στον Χορτιάτη. Είτε όταν από το κορμί ενός έφηβου βοσκόπουλου της Κρήτης αφήνεις μόνο τα πόδια του μέσα στα στιβάνια του...
Δράστης αυτών και τέτοιων αποτρόπαιων εγκλημάτων υπήρξαν οι εγκληματικές συμμορίες του ταγματασφαλιτισμού. Των σουμπεριτών, του Poulos Verband, του «Τάγματος Χωροφυλακής Παπαγιαννάκη» και της Εύβοιας, του Κισά Μπατζάκ, του Δάγκουλα, των Τζουλιάδων κ.ά.
Σκότωναν Ελληνες για λογαριασμό ξένων. Λήστευαν, πλιατσικολογούσαν, εκβίαζαν, βασάνιζαν, βίαζαν, πυρπολούσαν.
Σχεδόν όλοι έμειναν ατιμώρητοι ή προήχθησαν ή ακόμη μπήκαν στη Βουλή. Ομως ουδείς εξωραϊσμός χωράει. Κανένας επιστημονικοφανής απολογητισμός από «νέους ιστορικούς» δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Τελεία, παύλα._
Δημοσίευση σχολίου