Κείμενο που υπογράφεται από τους Βαγγέλη Σταθόπουλο - Πολύκαρπο Γεωργιάδη και δημοσιεύεται στο indymedia
Είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν η ψήφιση ενός νέου κατασταλτικού νόμου για τις φυλακές, στο οποίο περιέχονταν φωτογραφικό εδάφιο βάσει του οποίου έγινε η μεταγωγή του συντρόφου.
Με αυτή την εκδικητική μεταγωγή κορυφώνεται μια σειρά μεθοδεύσεων που στερούν από τον Δημήτρη Κουφοντίνα βασικά του δικαιώματα, όπως η χορήγηση τακτικής άδειας.
Η εκδικητική μανία στο πρόσωπό του δεν είναι ούτε τυχαία ούτε μια “ατομική υπόθεση”.
Δεν φοβούνται τον Δημήτρη Κουφοντίνα σαν άτομο, αλλά για τον ισχυρό πολιτικό συμβολισμό που ενσαρκώνει. Τρέμουν την ιστορική παρακαταθήκη μιας γενιάς που βγήκε από το καμίνι της χούντας κατανοώντας πως πάλι της έταζαν ανάπηρη ελευθερία.
Μιας γενιάς που δεν παραιτήθηκε, δεν σιώπησε, δεν παρέδωσε τα όπλα της αξιοπρέπειας, δεν βολεύτηκε στο “ΕΟΚικό όνειρο”, δεν ενσωματώθηκε στο μεταδικτατορικό πλαίσιο της αστικοδημοκρατικής εξομάλυνσης.
Τρέμουν την ιστορική εμπειρία της λαϊκής επαναστατικής αντιβίας, την κληρονομιά της αντιιμπεριαλιστικής παράδοσης που διδάσκει πως οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι. Αυτή την κληρονομιά επιχειρούν να θάψουν κάτω από τόνους σιωπής ή συκοφαντίας. Ή ακόμα χειρότερα κάτω από τόνους φλυαρίας για το υποτιθέμενο “τέλος της ιστορίας”.
Η εκδικητική μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα δεν είναι ξεκομμένη από την παρούσα αυταρχική επέλαση του ελληνικού κράτους. Με την υγειονομική/οικονομική κρίση να βαθαίνει και τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους να προαναγγέλει έναν ακόμα κύκλο μονόπλευρης λιτότητας και επίθεσης στα εργατικά κεκτημένα, το κράτος επιφυλάσσει παραδειγματική τιμωρία για τους πολιτικούς του αντιπάλους: εκκενώσεις καταλήψεων, αστυνομική βία, κατοχή των Εξαρχείων, απαγορεύσεις διαδηλώσεων, παρακολουθήσεις συλλογικοτήτων, φυλακίσεις και διώξεις συντροφισσών και συντρόφων χωρίς στοιχεία ή με υπερδιογκωμένα κατηγορητήρια, ακόμα και με επικηρύξεις που θυμίζουν Φαρ Ουέστ.
Έτσι σε διάφορες υποθέσεις (όπως την πρόσφατη δυναμική παρέμβαση στο γραφείο του πρύτανη στην ΑΣΟΕΕ και την “υπόθεση σύντροφοι-ισσες”), το κράτος τις αναβαθμίζει κατασταλτικά με νομικές ταχυδακτυλουργίες και αυθαιρεσίες, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να στοχοποιήσει συλλογικότητες του αναρχικού χώρου.
Το κράτος οχυρώνεται στην προσπάθειά του να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία. Η νεοφιλελεύθερη/ακροδεξιά κυβέρνηση επιδιώκει την ανεμπόδιστη και χωρίς αντίσταση εφαρμογή ενός νέου γύρου αντικοινωνικής πολιτικής, εκμεταλλευόμενη το κοινωνικό μούδιασμα λόγω της πανδημίας και τη συνενοχή της σοσιαλδημοκρατίας και της ρεφορμιστικής αριστεράς.
Ο ταξικός πόλεμος, όμως, δεν καταργείται με νόμους και διατάγματα. Και στους δρόμους ακόμα ηχεί ο αντίλαλος από τις συγκρούσεις και τις αντάρτικες ενέργειες. Δεν είναι νεκρό παρελθόν, είναι η ζώσα ιστορία της αντίστασης. Ο χειρότερος εφιάλτης της εξουσίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Βαγγέλης Σταθόπουλος
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
φυλακές Λάρισας
Δημοσίευση σχολίου