"Πάσχος Μανδραβέλης: Πρωτόγονος αντικομμουνισμός, έμπλεος ηλιθιότητας", τιτλοφορούσα κείμενο στο οποίο απαντούσα στο άθλιο τσιράκι του Αλαφούζου, όταν αυτός είχε το θράσος και την αναίδεια να εκτοξεύσει τα εμέσματά του, ενάντια στην αγαπημένη συντρόφισσα μας Ολγα Κοσμοπούλου!
Μια γιατρό που για δεκαετίες τώρα βρίσκεται μπροστάρης σε κάθε μετερίζι εργατικού αγώνα, ένα πρόσωπο που σαν επιστήμονας απολαμβάνει γενικής εκτίμηση για την κοινωνική προσφορά της.
Τώρα στον Πάσχο του ανατέθηκε (;) να στρέψει τα βέλη του σε έναν αγωνιστή πανεπιστημιακό Δάσκαλο που τιμάει το λειτούργημα του. Τον Τάκη Πολίτης. Αφορμή βρήκε ο Μανδραβέλης γιατί είναι ένας από τους 68 πανεπιστημιακούς που "υπογράφουν κείμενο υπέρ του κ. Δημήτρη Κουφοντίνα", όπως μας λέει σε άρθρο του στην "Καθημερινή".
Δεν θα μιλήσουμε ότι ξέπεσε ακόμα περισσότερο απ' το υποκείμενο που λέγεται Καμπουράκης σε ασχετοσύνη με την "επιστημονικοφάνεια" που προσπαθεί να "ντύσει" το πόνημα του. Αυτό θα αφήσουμε να το κάνει παρακάτω ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης με κείμενο που ανάρτησε στο f/b.
Να θυμίσουμε μόνο στον Μανδραβέλη και στους ομόσταυλους του, ότι ο Τάκης Πολίτης δεν είναι χθεσινός. Εχει δεχθεί δεκάδες παρόμοιες επιθέσεις. από τότε που πήγανε να συμπαρασταθεί στους Παλαιστίνιους συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα", ύψωνε το ανάστημά του στις αντιεκπαιδευτικές επιλογές της υπουργού φωτοτυπίας, δήλωνε την συμπαράσταση του στον απεργό τότε πείνας αναρχικό Νίκο Ρωμανό, όταν σαν φυλακισμένος πάλευε για το δικαίωμα να σπουδάσει,
Και στην τελική ρε Πάσχο, ο Τάκης δεν "κώλωσε" όταν εντόπισε στο αυτοκίνητό του συσκευή εντοπισμού θέσης, ώστε να παρακολουθούνται από τους ασφαλίτες οι κινήσεις του, οι ηλιθιότητες που γράφεις θα του δημιουργήσουν πρόβλημα;
Και για το πόσο αστοιχείωτος είσαι αφήνουμε να το περιγράφει η απάντηση που σου δίνει ο αγωνιστής δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης:
πρέπει επειγόντως, για να μην εκτίθεστε, να βρείτε κάποιον να σας εξηγήσει (αφού δεν μπορείτε να το καταλάβετε από μόνος σας) τη διαφορά ανάμεσα στον "νόμο" γενικώς και το "κράτους δικαίου" ειδικώς.
Όταν λέμε ότι το κράτους δικαίου πρέπει να ισχύει για όλους, δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε a priori το δίκαιο του νόμου. Αν ίσχυε αυτό, τότε η ιστορία θα είχε σταματήσει στις δουλοκτητικές κοινωνίες. Γιατί, πριν καταστούν παράνομες, όλες οι ντροπές της ανθρωπότητας υπήρξαν νόμιμες: νόμιμη η δουλεία, νόμιμη η παιδική εργασία, νόμιμη η θανατική ποινή, νόμιμο το Ολοκαύτωμα. Μέχρι να τεθούν «εκτός νόμου».
Η επίκληση του κράτους δικαίου έχει να κάνει με την εν τέλει νομοθετική κατοχύρωση ενός δικαιώματος που περιορίζει την κρατική αυθαιρεσία. Και γι' αυτό εξάλλου ζητάμε τη γενική εφαρμογή του για όλους, ακόμα και για τους εχθρούς της δημοκρατίας όπως οι πραξικοπηματίες ή οι ναζιστές. Γιατί, αντί να ευχαριστιόμαστε με μια στενόκαρδη εκδικητικότητα κατά του εκάστοτε εχθρού, βλέπουμε στην επίκλησή του ακόμα και από αυτούς την ηγεμονία της ελευθερίας επί της κρατικής ασυδοσίας.
Αλλά αυτά, μάλλον, είναι δύσκολα γράμματα. Και ίσως το κείμενο δεν είναι παρά ένα πρόσχημα επίθεσης σε έναν άνθρωπο σαν τον δάσκαλο Τάκη Πολίτη. Κατανοητή η ενόχληση και η πικρία. Δεν έχουν όλοι οι πολιτικοί χώροι φωτισμένους ανθρώπους σαν τον Τάκη.
Δημοσίευση σχολίου