Κείμενο αφιερωμένο στον κόσμο της τάξης μας που ψήφισε τον πορφυρογέννητο

Γράφαμε σε περασμένη ανάρτησή μας, πόσο λαρτζ τύπος, με τα χρήματα των δημοτών της Αθήνας, είναι ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννη, με αφορμή ότι δαπάνησε από τα ταμεία του δήμου 74.400 ευρώ για πρωτοχρονιάτικα βαρελότα. 

(Για να έχετε μια ιδέα πόσο ανοιχτοχέρης είναι, σκορπώντας ξένα χρήματα ο πορφυρογέννητος, να παραθέτουμε ότι η ίδια δαπάνη το 2019, επί δημαρχίας του Γ. Κομίνη ήταν 14.000 ευρώ).

Γιατί επανερχόμαστε σ' αυτό το θέμα; Ο λόγος είναι ότι διαβάσαμε μια μαρτυρία ποια είναι η στάση της δημοτικής αρχής στην οποία προΐσταται το τέκνο της Ντόρας, απέναντι σε φτωχούς, δυστυχισμένους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό. 

Το παρακάτω κείμενο, λοιπόν, το αφιερώνουμε στους ψηφοφόρους του Κ. Μπακογιάννη, οι οποίοι προέρχονται από την τάξη μας και όμως επέλεξαν σαν δημοτικό τους "άρχοντα" έναν ανάλγητο τύπο που τον μόνο που τον ενδιαφέρει είναι οι φανφάρες και το θεαθήναι, σκορπώντας δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε πυροτεχνήματα.

Πρόκειται για απόσπασμα από τα λεγόμενα ατόμου μιας δομής αλληλεγγύης, όπου αναφέρετε μεταξύ άλλων στην στάση της δημοτικής αρχής απέναντι στους φτωχούς, πεινασμένους δημότες της Αθήνας. (Δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Documento"):

«Η συλλογική κουζίνα El Chef δημιουργήθηκε το 2008 από κόσμο που συμμετείχε στο Στέκι Μεταναστών και στα Πίσω Θρανία (σχολείο εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για μετανάστες). «Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια ώστε ντόπιοι/ες, μετανάστες/στριες, οι άνθρωποι που συμμετείχαμε τότε στο Στέκι να τρώμε μαζί και να δημιουργούμε από κοινού. Αυτό μας βοήθησε να αναπτύξουμε ισχυρούς δεσμούς φιλίας, συντροφικότητας. Βοήθησε επίσης τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να ενταχθούν......

Από την πρώτη μέρα του δεύτερου lockdown μαγειρεύουμε και πάλι καθημερινά και πλέον συνεργαζόμαστε και με την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας που διανέμει φαγητό στο Κοινωνικό Κέντρο Σκοπευτήριο στην Καισαριανή αλλά και με το Καφενείο Ιδιώνυμο στον Κορυδαλλό. 

Επίσης φαγητό παίρνει καθημερινά αρκετός κόσμος από τη γειτονιά μας στα Εξάρχεια, καθώς και οικογένειες που τα παιδιά τους φοιτούν σε σχολεία των Εξαρχείων και εξασφάλιζαν την τροφή τους από τα σχολικά γεύματα στο ολοήμερο. 

Δυστυχώς με το κλείσιμο των σχολείων αυτή η βοήθεια για τις οικογένειες σταμάτησε και παρά τις εκκλήσεις από γονείς και δασκάλους ο δήμος της Αθήνας και τα αρμόδια υπουργεία αδιαφορούν. 

Μόνο μετά την κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη δημοσιοποίηση του ζητήματος από δομές αλληλεγγύης ο δήμος αναγκάστηκε να κάνει κάτι. 

Ηρθε μία φορά και μοίρασε τρόφιμα σε ένα σχολείο μόνο. Ε, δεν θα ξανάρθει. Και ήρθε και στα κρυφά, “για να μη ζητήσουν κι άλλοι” και επειδή εμείς “γκρινιάξαμε”. 

Είναι χιλιάδες οι οικογένειες που στερούνται σήμερα το φαγητό. Είναι δύσκολο να ξέρουμε πόσες ακριβώς, καθώς πολλοί γονείς διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια. Είναι κομμάτι των αόρατων αυτοί οι άνθρωποι. Είναι αόρατοι για τις κυβερνήσεις βέβαια και για το κράτος, όχι για εμάς».