Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού".
Το παραπάνω είναι ένα μικρό απόσπασμα από το ιστορικό γράμμα που έστειλε ο Αρης Βελουχιώτης στην Κ.Ε του ΚΚΕ στις 24/3/45.
Για την διάσκεψη της Γιάλτας -πραγματοποιήθηκε στο μέγαρο της Λιβάντια (Livadia) που βρίσκεται κοντά στην πόλη της Γιάλτας, απ' όπου πήρε και το όνομα της- που ξεκίνησε σαν σήμερα στις 4 Φλεβάρη 1956 και ολοκληρώθηκε 7 μέρες, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι.
Μάλιστα υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές το πώς το αποτέλεσμα της διάσκεψης αυτής έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την έκβαση και το αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.
Κατά την διάσκεψη, αυτή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ, ο ηγέτης της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συζητούν για τους όρους συνθηκολόγησης της Γερμανίας, και για την μεταπολεμική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Παραθέτουμε δυο σχετικά, ενδιαφέροντα -κατά την άποψη μας- κείμενα για το γεγονός.
Ενα άρθρο του Γιώργου Πετρόπουλου που έχει δημοσιευτεί στον "Ριζοσπάστη" και ένα κείμενο του Μ/Λ ΚΚΕ που φέρει τίτλο "Η Διάσκεψη της Γιάλτας και οι αντικομμουνιστικοί μύθοι"
Δημοσίευση σχολίου