"Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό", έγραφε πριν από δεκαετίες ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αποτυπώνοντας πολύ εύστοχα τους στυλοβάτες της εξουσίας.
Στην εποχή μας, ο "εθνικός κορμός" δεν χρειάζεται να σεργιανά στους δρόμους ... Οι οθόνες, το μέσον για να στηριχθούν οι αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές, αυταρχικές και άκρως επικίνδυνες πολιτικής των κυβερνώντων, σε κάθε κοινωνικό τομέα ...
Σήμερα, που από ώρα σε ώρα υπάρχει κίνδυνος τούτη η χώρα να στιγματιστεί ανεπανόρθωτα με την ύπαρξη του πρώτου νεκρού πείνας και δίψας, λόγω της αντιθεσμικής, εκδικητικής κυβερνητικής μανίας, τυχαία παρακολούθησα τη "πλύση" που έγινε από τους "έγκριτους" δημοσιογράφους Παπαδάκη και Νιφλή.
Δικαστήρια ξαναστήθηκαν, δικαιώματα ισοπεδώθηκαν, αντισυνταγματικές παρατυπίες αποσιωπήθηκαν, και ένα άθλιο κρεσέντο κιτρινισμού, δόθηκε ...
Δεν είναι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό ... Είναι απλά πως εξοργιζόμαστε κάθε φορά που "απ' του βούρκου τα νερά, μας ζητάνε να χαμηλώσουμε τα φτερά''.
Υ. Γ. Και στη δεύτερη πλύση της ημέρας, η "κυρία'" Στεφανίδου, αναστενάζει συγκλονισμένη, απ' "το ελεύθερο βλέμμα που μιλάει, το βλέμμα της απόγνωσης" του παιδοβιαστή Λιγνάδη.
Πάτο δεν έχει ο απόπατος...
Δημοσίευση σχολίου