Από τον Νοέμβρη του 2020 η Πρωτοβουλία Κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη άρχισε να παρεμβαίνει στη γειτονιά ενάντια στα πρωτόγνωρα περιστατικά αντικοινωνικής βίας. Και λέμε πρωτόγνωρα, γιατί η γειτονιά μας είχε κατακτήσει να είναι από τις πιο δημοκρατικές και αντιφασιστικές γειτονιές της πόλης. Όλοι ακόμα και με τις διαφωνίες μας κρατούσαμε τη γειτονιά μονιασμένη και δεν επιτρέψαμε την εμφάνισή τους ακόμα και σε στιγμές που σήκωναν οι νεοφασίστες κεφάλι και δηλητηρίαζαν τον αέρα με τη τοξική τους ρητορεία.
Μετανάστες και Έλληνες ζούνε και θα ζούνε μαζί, οι δημόσιοι χώροι ανήκαν ισότιμα σε όλες και όλους, το να μπορεί να περπατά ο καθένας και η καθεμία ελεύθερα χωρίς να κοιτά πίσω του/της είναι κερδισμένο αναφαίρετο δικαίωμα και ποτέ η γειτονιά δεν ανέχτηκε νταβατζήδες με λογική φοροεισπράχτορα…
«Βοήθεια, Βοήθεια»… Αυτή η κραυγή από το στόμα του Φαράχ που του επιτέθηκαν με μαχαίρια εκείνο το βράδυ της στις 16 Νοέμβρη μας κινητοποίησε.
Η κραυγή του Φαράχ ήταν αυτή που μας ένωσε, και είπαμε θα νικήσει η αλληλεγγύη, δε θα γίνει το Γκύζη αρένα. Δυστυχώς και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα προέκυψαν και άλλοι Φαράχ…
Η συνέλευση μας πλήθαινε καθώς αυξάνονταν τα περιστατικά ίδιας αντικοινωνικής φύσης. Αυτό έδειξε ότι ο κόσμος του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος μπορεί να ενωθεί και να δράσει συντονισμένα όταν μιλάμε για τις καθημερινές ανάγκες. Καταγράψαμε και αξιολογήσαμε τα περιστατικά και παράλληλα οργώσαμε τη γειτονιά με την αντιπληροφόρησή μας. Διαπιστώσαμε από τη πρώτη στιγμή ότι κανείς και καμία στη γειτονιά δε γουστάρει. Μοιράσαμε 2.000 προκηρύξεις συνολικά, κολλήσαμε αφίσες, γράψαμε συνθήματα και τοποθετήσαμε πανό.
Χωριζόμασταν σε μικρές ομάδες και ενημερώναμε σπίτι –σπίτι, δρόμο-δρόμο σε καθημερινή βάση για το τι συμβαίνει, ακούσαμε απόψεις και κριτικές, συμμετείχαμε σε πηγαδάκια της πλατείας μας και θέσαμε τους προβληματισμούς μας, γίναμε ορατοί ως γείτονες. Η θέση μας ήταν ότι θα κερδίσει το δίκιο. Ή αυτοί ή εμείς. Στις παρεμβάσεις μας το λέγαμε με κάθε τρόπο και σε όλους τους τόνους. Δεν υπήρξε Γκυζιώτης και Γκυζιώτισσα που να μην μας έδωσε το χέρι.
Τι δείχνει αυτό; Ότι η γειτονιά παρά την βαθιά καπιταλιστική κρίση και την εξατομίκευση έχει ακόμα το σθένος και το κριτήριο να μη θέλει να περάσει ένας «μοντέρνος» κανιβαλισμός όλων εναντίον όλων μέσα στις γραμμές των λαϊκών στρωμάτων. Η γειτονιά είναι λαβωμένη από την ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα και τη μαύρη εργασία. Ενώ στα μοιράσματα μας το ποσοστό των «αρνητών» του covid19 ήταν απειροελάχιστο προερχόμενο από τη κοινότητα των παλαιοημερολογιτών...
Ο απολογισμός μας από τα μοιράσματα και τη δουλειά που κάναμε μόνο θετικός μπορεί να είναι και τον καταγράφουμε για να έχει εικόνα όλο το κίνημα για το τι μπορεί να κάνει η δουλειά μυρμηγκιού, οι επαφές, η εμπιστοσύνη στο λαό και στη νεολαία μας. Η πείρα που αποκτήσαμε αυτούς τους μήνες δουλεύοντας στη γειτονιά με συγκεκριμένη λογική μας έκανε πιο δυνατούς. Η παρακαταθήκη που άφησε όλη αυτή η δουλειά είναι ότι υψώθηκε ένα πολύμορφο τείχος και ο καθένας από το μετερίζι του αγωνίστηκε να μην περάσουν οι κανίβαλοι…
Το «Βοήθεια» που φώναξε ο Φαράχ έπιασε τόπο. Θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε και δημόσια γιατί χωρίς να το καταλάβει ένωσε τόσους ανθρώπους σε μια γροθιά ενάντια στις ύαινες που δεν έχουν χώρο στη γειτονιά μας.
Πρωτοβουλία Κατοίκων Γκύζη για την ταξική αλληλεγγύη, Απρίλης 2021.
Τα κείμενα μας και οι ανακοινώσεις μας:
1. Σκέψεις και συμπεράσματα με αφορμή ένα περιστατικό αντικοινωνικής βίας στο Γκύζη
2. Γκύζη: Δε θα περάσει ο κανιβαλισμός
3. Γκύζη: Η γειτονιά μας δε θα γίνει αρένα
4. Γκύζη: μια καταγραφή περιστατικών αντικοινωνικής βίας το τελευταίο πεντάμηνο
Για επικοινωνία με την πρωτοβουλία: protovouliakatoikongkizi@hotmail.com
Δημοσίευση σχολίου