Ενας συνάνθρωπος μας, ένας 68χρονος συμπατριώτης μας, βρέθηκε νεκρός, μετά απ' τη κινητοποίηση ενός ντελιβερά. Οσο ζούσε, μόνος πάλευε με τους δαίμονες του, ξένος ανάμεσα σε ξένους ...
Κι ήρθε ο Φώτης ο μετανάστης, ο Φώτης ο ντελιβεράς, ο Φώτης ο φτωχός βιοπαλαιστής, να θυμίσει τι σημαίνει Ανθρωπος.
Ο Φώτης, που γνώρισε τον 68χρονο σαν πελάτη στη ψησταριά που δούλευε, μα σκεπτόμενος πως η συνεχείς κατανάλωση πρόχειρου φαγητού, δεν είναι η κατάλληλη διατροφή για ένα μεσήλικα, απ' το τσουκάλι της φαμίλιας του, πολύ συχνά ένα πιάτο ζεστό σπιτικό φαϊ, του πρόσφερε.
Ο Φώτης, που και τούτη η πράξη λίγη του φαινόταν, και απευθύνθηκε στην κοινωνική υπηρεσία "βοήθεια στο σπίτι", που όμως τη συνδρομή της ο 68χρονος απέρριψε.
Μα και τούτη την απόρριψη, ο Φώτης ο μετανάστης, ο Φώτης ο ντελιβεράς, ο Φώτης "αμόρφωτος", που δεν κατέχει πτυχία και τίτλους, την ντύνει με τοστ τρυφερότητα, νοιάξιμο και ενσυναίσθηση, που συγκινεί βαθιά. "Ηταν λίγο αυστηρός με τον εαυτό του" αναφέρει, μιλώντας για την απόρριψη, χωρίς ίχνος μομφής .
Ο πλούτος των ευαίσθητων, μεταξωτών ανθρώπων ... Ποτέ δεν εκπίπτει, ποτέ δεν στερεύει, ποτέ δεν χάνεται ...
Δημοσίευση σχολίου