48 χρόνια από την απώλεια του κομμουνιστή-λαϊκού αγωνιστή Νίκου Ζαχαριάδη

Από τον ιστότοπο Από την Σπίθα στην Φλόγα λάβαμε και παραθέτουμε

 Συμπληρώνονται σήμερα 1η Αυγούστου 2021, 48 χρόνια από την απώλεια του κομμουνιστή- λαϊκού αγωνιστή Νίκου Ζαχαριάδη

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, γνήσιο και άξιο τέκνο της 3ης Διεθνούς, κούτβης, εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, σε μια περίοδο που στις ηγετικές φράξιες κυριαρχούσε ο λικβινταρισμός, ο σεχταρισμός και ο οπορτουνισμός, δηλαδή η αντεπανάσταση. 

Καταρτισμένος στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, μπόρεσε να αναγνώσει ως επικεφαλής του ΚΚΕ τις αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούσαν διεθνώς και εγχώρια, όσο και την κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα στην Ελλάδα- εργατική τάξη- σύμμαχα στρώματα- μεταλαμπαδεύοντας με την απλότητα του αυτή τη γνώση στα απλά μέλη του κόμματος, θέτοντας τα θεμέλια για την εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ. 

Πιστός πάντα στις επαναστατικές αρχές, κυνηγήθηκε από τον ρεβιζιονισμό, φυλακίστηκε, εξορίστηκε από μια δοτή ηγεσία-διορισμένη αντεπαναστατών, οπορτουνιστών και ρεβιζιονιστών. Η προδοσία στον Ζαχαριάδη σήμανε και το τέλος του ίδιου του επαναστατικού ΚΚΕ. Το ίδιο του το τέλος είναι κάτι που βαραίνει τον ρεβιζιονισμό, την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, την τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ. 

Η υπεράσπιση του Νίκου Ζαχαριάδη αποτελεί καθήκον για τους μαρξιστές-λενινιστές γιατί αποτέλεσε τον ηγέτη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος από το 1931 ως το 1956. Αποτελεί καθήκον για τους λαϊκούς αγωνιστές που οραματίζονται την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης ως μια πολιτική προσωπικότητα που επέδρασε δραστικά στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος υπό την καθοδήγηση του επαναστατικού ΚΚΕ.

Τέλος, ως έναν αταλάντευτο και αλύγιστο κομμουνιστή-επαναστάτη με βαθιά πίστη στις αρχές του μπολσεβίκικου στυλ δουλειάς- συνδυασμός νόμιμης και παράνομης δουλειάς, του προλεταριακού διεθνισμού, που έθεσε μπροστά την ανάγκη της λαοκρατικής Ελλάδας και του σοσιαλισμού μέσα από την ένοπλη επαναστατική πάλη για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.

ΝΙΚΟΛΑ ΣΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ζαχαριάδης για Στάλιν:

Ο Στάλιν μας διδάσκει ότι μόνο ενάντια στις δυσκολίες ατσαλώνονται τα πραγματικά στελέχη. Και η ζωή και το έργο του είναι βεβαίωση των έργων του. Όταν συναντάμε δυσκολίες, στη παράνομη κυρίως δουλιά, δυσκολίες που καμιά φορά φαίνονται ανυπέρβλητες, ας θυμόμαστε το Στάλιν. Πόσες φορές τον πιάσαν! Πάντα τους έφευγε και πάντα ξαναγυρνούσε στην παράνομη δουλιά. Πόσα εμπόδια αντάμωνε κάτω απ το τσαρικό καθεστώς και τη τρομοκρατία της Οχράνα! Τα δάμαζε όλα με το ατσάλι της θέλησης του και πάντα έβγαινε νικητής. 

  Υπάρχουν και άλλοι που σπάνε και προδίνουν.Γι αυτούς πρέπει νάμαστε το ίδιο αμείλιχτοι και αδυσώπητοι όπως και ο Στάλιν ενάντια στους εχθρούς του λαού. 

   Οι κομμουνιστές της Ελλάδας πρέπει να γράψουν άσβηστα στη καρδιά τους τα αθάνατα λόγια του Στάλιν, που πρόφερε πριν ακόμα ταφεί ο Λένιν, στις 26 Γενάρη του 1924, δίνοντας του εκ μέρους του κόμματος το μπολσεβίκικο όρκο: 

“Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε άνθρωποι από ειδικό σκαρί. Είμαστε φτιαγμένοι από ειδικό υλικό. Είμαστε αυτοί που αποτελούμε το στρατό του μεγάλου προλεταριακού στρατηγού, το στρατό του σ. Λένιν. Δεν υπάρχει ανώτερο απ τη τιμή ν ανήκεις σ αυτό το στρατό. Δεν υπάρχει ανώτερο απ το όνομα του μέλους του κόμματος που ιδρυτής και καθοδηγητής του είναι ο σ. Λένιν. Δε μπορεί ο καθένας νάναι μέλος τέτιου κόμματος. Δε μπορεί ο καθένας να αντέξει στις κακουχίες και στις μπόρες που συνδέονται με το ν' ανήκεις σε τέτιο κόμμα. Παιδιά της εργατικής τάξης, παιδιά της ανέχειας και της πάλης, παιδιά απίστευτων στερήσεων και ηρωικών προσπαθειών, να ποιοι, πριν απ όλα, πρέπει νάναι μέλη τέτιου κόμματος”. 

Μόνο όταν και μείς ανταποκριθούμε σ αυτή την αποστολή του κομμουνιστή που διαγράφεται στο σταλινικό όρκο θα τα βγάλουμε άξια πέρα…… 

*** 

Μέρος απ' τη μπροσούρα της ομιλίας που έκανε ο σ. Ν Ζαχαριάδης στις 21-12-1949

Ζαχαριάδης για την Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα:

Απ' τη Μακεδονία και Θράκη έρχονται πυκνές συγκεκριμένες πληροφορίες ότι το Μαύρο Μέτωπο κινιέται δραστήρια, ανασυντάσσει, συγκεντρώνει, εξοπλίζει τις δυνάμεις του και δυναμώνει ακόμα πιο πολύ την τρομοκρατική δραστηριότητά του. Ζέρβας και Γρίβας συντονίζουν τις ενέργειές τους, συνδυάζοντάς τες και με τη δουλειά της χωροφυλακής και εθνοφυλακής. Φυσικά οι ξενικός δυνάμεις κατοχής δεν είναι ξένες προς όλη αυτή την πυρετώδη προσπάθεια.

Το συμπέρασμα απ' την κατάσταση αυτή είναι ότι και με τη κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κέντρου η τρομοκρατική δράση του μοναρχοφασισμού – δράση που ενισχύεται υλικά και ηθικά απ' τις ξενικές δυνάμεις κατοχής – όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει είτε να περιοριστεί, μα αντίθετα, θα δυναμώσει – δυναμώνει κιόλας πιο πολύ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή μας επιβάλλει καθήκοντα. Οι 20 σχεδόν μέρες που περάσαν απ' το σχηματισμό της καινούργιας κυβέρνησης φτάνουν για να ξεδιαλύνουν μερικές δημοκρατικές αυταπάτες που δημιούργησε ο ερχομός της. Και σήμερα περισσότερο από πριν, δυναμώνει στις εργαζόμενες μάζες η πεποίθηση ότι μονάχα στις δικές τους δυνάμεις μπορούν και πρέπει να στηρίζονται. Αυτό σημαίνει ότι και για να αντιμετωπίσει και εκμηδενίσει και τη μαυρομετωπίτικη δολοφονική τρομοκρατία ο λαός μόνο στον εαυτό του και τις δυνάμεις τις δικές του πρέπει να υπολογίζει. Η διαπίστωση αυτή, που βγαίνει μόνη της μέσα απ' τα πράγματα μας επιβάλλει μια υποχρέωση: ο εργαζόμενος λαός ενάντια στη μαυρομετωπίτικη τρομοκρατία οργανώνει και αντιτάσσει τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνά του. Όπου οργανώθηκε σωστά, δηλαδή μαζικά, παλλαϊκά και έδρασε αποφασιστικά – έχοντας για πρωτοπόρο κομμάτι της τα πιο ψύχραιμα και γερά παλληκάρια, που βρίσκονται στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο συνοικισμό, στο χωριό – η Μ.Λ.Α έδωσε συγκεκριμένα και θετικά αποτελέσματα. Την καλή αυτή πείρα πρέπει να τη γενικεύσουμε σε όλη τη χώρα. Και τότε θα τσακίσουμε το δολοφόνο χέρι της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας.

Άνδρες και γυναίκες, παλληκάρια και κορίτσια, παιδιά και γέροι, όλοι έχουν τη θέση τους στη Μ.Λ.Α. Παντού όπου η χίτικη δολοφονία ή μοναρχοφασίστας ληστής και βιαστής, παντού όπου ο μαυρομετωπίτης τρομοκράτης σηκώνει το οπλισμένο χέρι του -αδιάφορο αν κρατά όπλο, πιστόλι, μαχαίρι, σιδερογροθιά, κλομπ, βούρδουλα, ξύλο είτε πέτρα- για να χτυπήσει πρέπει το χέρι αυτό να πέφτει χάμω μαυρισμένο, σπασμένο, παράλυτο. Κάθε βιαστής οποιοσδήποτε και αν είναι, πρέπει το έγκλημά του να το πληρώνει με τη ζωή του. 

Κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δέχεται επίθεση από μοναρχοφασίστα τρομοκράτη πρέπει να δίνει την απάντηση που αξίζει. Είναι χίλιες φορές πιο αντρίκιο και δημοκρατικό να δέρνω παρά να δέχομαι καρπαζιές. Γιατί είναι χίλιες φορές πιο χρήσιμο για το λαό, την Ελλάδα, το έθνος και τη Δημοκρατία, το δολοφόνο που έρχεται να μου αφαιρέσει τη ζωή, να τον προλαβαίνω εγώ και να τον ξαπλώνω χάμω. Η άμυνα ενάντια στη δολοφόνα τρομοκρατία του μοναρχοφασισμού με τα ίδια του τα μέσα είναι το πιο άγιο, το πιο ιερό, το πιο απαραβίαστο δημοκρατικό καθήκον. Απ' την άσκηση του καθήκοντος αυτού οι άνθρωποι φαίνονται αν είναι δούλοι για λεύτεροι.

Αν τα λεύτερα έθνη στο δολοφόνο έγκλημα του χιτλεροφασισμού δεν απαντούσαν με τα ίδια και με καλύτερα μέσα, σήμερα θάταν όλα αφανισμένα.

Αυτό που ισχύει για το έθνος ισχύει και για τα άτομα. Γιατί όταν οι δημοκρατικοί πολίτες σαν άτομα ξέρουν να υπερασπίζουν τη ζωή τους τότε είναι σε θέση να σώσουν και τη λευτεριά και τη Δημοκρατία σαν έθνος.

Παντού λοιπόν Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα σαν υπέρτατη δημοκρατική υποχρέωση. Όταν οι άλλοι δε θέλουν, τότε εμείς πρέπει και μπορούμε να σωφρονίσουμε το μοναρχοφασισμό και τη δολοφονική τρομοκρατία του.

Ριζοσπάστης, 11/12/1945 

Ζαχαριάδης για Δεκέμβρη 44:

«Παρά την ηρωική πάλη του λαού στην Αθήνα και στον Πειραιά, όλος ο αγώνας ήταν μια πολιτικά απροετοίμαστη και στρατιωτικά πρόχειρη και σπασμωδική προσπάθεια, που έφερε στην ήττα. Γεγονός που πρέπει να μάθει σήμερα το κόμμα, είναι ότι το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ δεν προείδε, δεν προετοίμασε, δεν οργάνωσε και δε διεύθυνε τη μάχη του Δεκέμβρη. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέχτηκε κατά τρόπο απαράδεχτο και ακατανόητο τη μονοπωλιακή διαχείριση του Δεκέμβρη από το Γ. Σιάντο. Ο Γ. Σιάντος κατάργησε αυθαίρετα, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, το γενικό αρχηγείο του ΕΛΑΣ και ίδρυσε την ΚΕ του ΕΛΑΣ, όπου έκανε αυτό που ήθελε. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Γ. Σιάντος με προσωπική διαταγή του στις 17 του Δεκέμβρη 1944, άφησε και μπήκε περνώντας μέσα από τη διάταξη μας στη Γκάζα, έξω από την Αθήνα, ανενόχλητο, ένα σύνταγμα άγγλων, που μπήκε έτσι στην Αθήνα, και πήρε μέρος στις μάχες ενάντια στα τμήματα μας που πάλευαν ηρωικά. Στο ίδιο διάστημα και απ' τη Θεσσαλονίκη φεύγαν ανενόχλητα αγγλικά στρατεύματα για την Αθήνα, ενώ οι κυρίες δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν παίρναν μέρος στη μάχη κατά των άγγλων. Αυτά όλα μόνο σαν προδοσία μπορούν να χαρακτηριστούν. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έμενε ξένο και αμέτοχο απ' όλα αυτά, που ούτε και κατοπινά τα συζήτησε, ούτε τα καταδίκασε, όπως δε συζήτησε ούτε καταδίκασε την άλλη προδοσία, τη συμφωνία της Γκαζέρτας» 

(Ν. Ζαχαριάδη: "Δέκα χρόνια πάλης", σελ. 16-17).