Η ξετσιπωσιά είναι δύναμη, απελευθερώνει, σπάει τους φραγμούς. Κάπου οι περισσότεροι άνθρωποι σταματάνε, κάπου λένε ρε γαμώτο, όχι, αυτό δε μπορώ να το πω, ξεφτίλα, θα με κράξουν.
Εκεί εμφανίζεται ο ξεδιάντροπος άνθρωπος που μπορεί άνετα να κλέψει λέξεις και έννοιες, να τις κοπρίσει. Χαμογελώντας ανεπίγνωστα κι αναίσχυντα. Με αβάσταχτη ελαφρότητα.
Μόνη ελπίδα η αυτογελοιοποίησή τους. Γιατί το "Είμαστε όλοι αδέλφια" στο απύλωτο στόμα ενός εχθρού της ανθρωπιάς, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των κρατουμένων και της χρηστής διοίκησης, γίνεται αυτεπίστροφο. Κοινώς, σκάει στα μούτρα.
Υγ. Γιάννη μου το μεγαλείο σου είναι κι αυτό. Να κάνεις ακόμα κι αυτούς να έχουν ανάγκη να σε επικαλεστούν για να κερδίσουν λίγους πόντους ανάστημα.
***
Απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο του Γιάννη Αντετοκούνμπο:
«Υπήρξε μια μικρή ακτίδα ελπίδας για τους μετανάστες στην Ελλάδα το 2015, όταν το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην εξουσία και πέρασε ο νόμος- ορόσημο 4332 ο οποίος έδινε το δικαίωμα σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν ή/και ανατράφηκαν στην Ελλάδα να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια. Ο νόμος βέβαια καταργήθηκε το 2020 όταν το alt-right αντι-μεταναστευτικό κόμμα Νέα Δημοκρατία επέβαλε νέους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένων εξωφρετικά δύσκολων εξετάσεων για την ελληνική ζωή, τη γλώσσα, τον πολιτισμό που στην ουσία αρνούνταν, για ακόμη μια φορά, την απόκτηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα».
Δημοσίευση σχολίου