Πηγή: Νίνα Γεωργιάδου - f/bΟ Γιώργος Γαβριήλ είναι εικαστικός και εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο της Κύπρου.
Η Τέχνη του είναι ανατρεπτική, όπως οφείλει να είναι η Τέχνη, σε όλες τις μορφές της.
Η απεικόνιση της Παναγιάς της βρεφοκρατούσας το πνιγμένο παιδί των «άλλων», των αλλόθρησκων, των ξένων, των κυνηγημένων, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της μεσαιωνικής λάσπης, από την οποία τρέφονται οι σημερινοί ιεροξεταστές.
Η Παναγιά δεν γονατίζει στην άμμο, δεν αγκαλιάζει τα πνιγμένα των κυνηγημένων, δεν έχει την έκφραση της οδύνης για ένα τόσο πρόωρο και άδικο θάνατο. Στέκεται άκαμπτη και ασυγκίνητη σε εικόνες που φορτώνονται με χρυσά τάματα μεταφυσικής απελπισίας και ανέκφραστη μπροστά στους απεγνωσμένους γονυπετείς περιπατούντες στη χάρη της.
Οι ιεροεξαταστές φτάνουν ως εκεί την αισθητική και την ουσία τους και μετά μετράνε το χρήμα.
Μόνο τελετουργίες, υποκρισία, εθιμοτυπικά και καλές εισπράξεις. Αυτό σημαίνει γι αυτούς το τροπάριο του Μεγάλου Σαββάτου,
Δος μοι τουτον τον ξένον, ον ομόφυλοι μισουντες θανατουσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Η επιτροπή εκπαιδευτικών υποθέσεων καλεί το Γιώργο Γαβριήλ σε απολογία, στις 6 Οκτώβρη, για το εικαστικό του «ανοσιούργημα». Του διαμηνύει μάλιστα πως αν απουσιάσει θα καταδικαστεί ερήμην.
Ο Μεσαίωνας βαθαίνει και γίνεται όλο και πιο μαύρος και απειλητικός.
Ζωγραφική του Μεσαίωνα θα είναι μόνο ακύμαντες θάλασσες και θαλερά δάση, από τα οποία θα απουσιάζουν τα καμένα.
Λογοτεχνία του Μεσαίωνα θα είναι μόνο τα Άρλεκιν και οι αλλοπρόσαλλοι στίχοι του Μπογδάνου.
Το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία.
Δημοσίευση σχολίου