Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, καθώς και η ταξική λειτουργία, ενός πυλώνα του, Της αστικής δικαιοσύνης. Και διαχρονικά έχουν την ανάλογη στήριξη της, όσοι μηχανισμοί και άτομα στελεχώνουν τους παρακρατικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς την υπόγεια στήριξη του αστικού κράτους.
Μια τηλεγραφική αναδρομή, με αφορμή την σημερινή αποφυλάκιση του "ότι κινείται σφάζεται" Γ. Πατέλη. (Είναι εύστοχο το σχετικό αναλυτικό ρεπορτάζ της ΚΟΝΤΡΑΣ).
Ας επικεντρωθούμε τώρα στην λειτουργία της εξουσιαστικής δικαστικής κάστας, αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τις δυνάμεις του άξονα.
Μόνο οι ένοπλοι συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής στην Αθήνα του 1944 ήταν πάνω από 10.000. ενώ οι εμπλεκόμενοι σε δραστηριότητες οικονομικού δοσιλογισμού υπολογίζονταν σε εκατοντάδες χιλιάδες. Οι δε δωσίλογοι ανερχόταν σε πολλές εκατοντάδες.
Οι ταγματασφαλίτες, συνεργάτες των Γερμανών, θεωρήθηκαν από το αστικό κράτος η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει "αποτελεσματικά τον κομμουνιστικό κίνδυνο" και βρίσκονται να αποτελούν τον καθαρόαιμο ναζιστικό τους πυρήνα του κράτους, στελεχώνοντας από τον λεγόμενο Εθνικό Στρατό μέχρι κύριες κρατικές δομές.
Ας δούμε την δράση των "λειτουργών της Θέμιδας" Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Μεταξύ των ετών 1945-1949 εκτελέστηκαν με απόφαση πολιτικών ή στρατιωτικών δικαστηρίων μόλις 25 δωσίλογοι, κι αυτό για να κρατηθούν τα προσχήματα απέναντι στην διεθνή γνώμη, ενώ αντιθέτως ήταν πάνω από 3.000 οι εκτελεσθέντες μετά την καταδίκη τους επειδή υπήρξαν μέλη ή οπαδοί του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.
Για περισσότερες πληροφορίες θα σε προτείναμε να διαβάσετε το βιβλίο Δημήτρη Κουσουρή: «Δίκες των Δοσιλόγων, 1944-1949. Δικαιοσύνη, Συνέχεια του Κράτους και Εθνική Μνήμη», το οποίο έχω ανεβάσει ολόκληρο στον προσωπικό μου ιστότοπο.
Και για να μην πλατειάζω αναφέροντας την "δικαστική λειτουργία" από την απελευθέρωση της χώρας μας από την Γερμανική κατοχή μέχρι σήμερα παραθέτω ένα απόσπασμα από περασμένο κείμενο μου.
Σε όλα τα κράτη της κοινοβουλευτικής αστικής δικτατορίας, είναι παραμύθι τα περί "αδέσμευτης και ανεξάρτητης δικαιοσύνης".
Με απλά λόγια πάντα η αστική "δικαιοσύνη" λειτουργούσε και λειτουργεί εκφράζοντας και υλοποιώντας την βούληση του υπηρετικού πολιτικού προσωπικού της κυρίαρχης τάξης, της αστικής.
Αλλωστε, αυτή η κάστα έχει διαπρέψει στο παρελθόν, στις πιο μαύρες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Στελέχωσε τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και του μετεμφυλιακού μοναρχοφασισμού, υπηρέτησε χωρίς κανένα πρόβλημα τη χούντα και ήταν το μόνο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που δεν υπέστη αυτή την κουτσουρεμένη και υποκριτική «αποχουντοποίηση».
+ σχόλια + 1 σχόλια
Έτσι ακριβώς είναι, σύντροφε Γιώργη. Η ελληνική αστική "δικαιοσύνη" τις τελευταίες αυτές ημέρες και ιδιαιτέρως σήμερα απέβαλε βίαια κάθε καμουφλάζ. Ίσως μάλιστα οι ίδιοι οι πολιτικοί ταγοί του αστισμού μες στις επόμενες μέρες να τραβήξουν- για το θεαθήναι φυσικά- κάποια δικαστικά αφτιά, απ' αφορμή το σημερινό αίσχος του δεξιού δικαστικού μηχανισμού, με την αποφυλάκιση του ναζιστή εγκληματία. Οι ξεσαλωμενοι δεξιοί δικαστές, τόσο με την άμεση εκτέλεση των εντολών της κατάμαυρης Κεραμέως, όσο και με τα σημερινά τους καμώματα,με τον υπερβάλλοντα ζήλο τους ξεσκέπασαν ολότελα μπροστά στο λαό την ουσία του όλου μηχανισμού, και έτσι πάει πανηγυρικά στα σκουπίδια κάθε έντεχνα καλλιεργημένη μικροαστική αυταπάτη περί απονομής "ανεξάρτητης δικαιοσύνης". Κι αυτό το ξεσκέπασμα της "δικαιοσύνης" σε βαθμό πρόκλησης βλάπτει τελικά το όλο σύστημα, αλλά και την ίδια τη δεξιά, ιδιαίτερα σε μιαν εποχή που αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει "παρατεταμένα προεκλογική", ενώ η κοινωνική- οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία...
Δημοσίευση σχολίου