25 Νοέμβρη, παγκόσμια μέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών.

Της Τ. Γ.

Η βία κατά των γυναικών, μια βαθιά πληγή του πλανήτη, που συχνά κακοφορμίζει και σκοτώνει ... 

Κι είναι, ίσως, η μόνη μορφή βίας που είναι αταξική, και απλώνει τα πλοκάμια της σ' όλα τα κοινωνικά και μορφωτικά στρώματα.

Μα με παγκόσμιες μέρες και ευχές, ο κόσμος δεν αλλάζει.

Σκέψη, απόφαση, δράση.
Η αιτία του φαινομένου, γνωστή. Η πατριαρχική αντίληψη του θύτη για την ανωτερότητα του φύλου του, που πιστεύει πως του δίνει το δικαίωμα του ελέγχου και της εξουσίας κάθε θηλυκού που υπάρχει στο περιβάλλον του.
Η εξάρτηση δε κάποιων θυμάτων -οικονομική η συναισθηματική- που κάποιες φορές υπάρχει στη σχέση, δρα υπερ του δράστη, και ενισχύει το αίσθημα της παντοδυναμίας του. 

Χτυπά, βιάζει, εκβιάζει, εκφοβίζει ... Και πολλάκις, ενοχοποιεί τα θάματα του...

Μα σε καμιά μας δεν αξίζει όλο αυτό. Ας το συνειδητοποιήσουμε, ας αποφασίσουμε, ας δράσουμε ...
Ας σπάσουμε τα δεσμά της εξάρτησης, ας επενδύσουμε στην αυτοεξάρτηση...

Είμαστε δυνατές, μπορούμε.
Στο μυαλό, στη ψυχή, στη θέληση, βρίσκεται η πραγματική δύναμη. Αυτή που μπορεί να συνθλίψει φουσκωτά ανδρείκελα και να ισοπεδώσει κομπλεξικά αντράκια. Μίλα. Μην σωπαίνεις , μην υπομένεις, μην ντρέπεσαι. Και πρωτίστως, αγάπησε εσένα.

***

 

Της Γ.Λ 

Στην εποχή του δεκαπεντασύλλαβου και του "καθαρού κουτελου" οι ιστορίες γυναικοκοκτονιας γίνονταν τραγούδι για να δείξουν την μεταμέλεια του δολοφόνου και την αποδοχή του εγκλήματος από την κοινωνία ...

Ο Μενουσης ,ο Βαγγέλης...
στο πηγάδι, στον καφενέ ....
από συκοφαντία , επιπολαιότητα.....
σκότωνει την άπιστη, την παρεξηγημένη, τη γυναίκα που ξεφεύγει απ' τα αυστηρά παραδοσιακά πλαίσια.

Ούτε τραγούδι, ούτε δικαιολογία ούτε επιπολαιότητα, ούτε συκοφαντία ... σήμερα ξέρουμε πως είναι δολοφονία.

Φωτό : Σταυριτσα Πλωμαριτου