Δεν μας αξίζει να παρακολουθούμε μοιρολατρικά τις μακάβριες στατιστικές νεκρών από την θανατηφόρο πανδημία

Στέρεψαν οι λέξεις. Αν όλοι μας αυτή την στιγμή δεν θυμηθούμε την ρήση του Ενγκελς "Ενα γραμμάριο δράσης αξίζει ένα τόνο θεωρίας" θα είμαστε άξιοι της τύχης μας που παρακολουθούμε μοιρολατρικά άλλους να καθορίζουν την ζωή μας, χωρίς εμάς και να δημιουργούν καθημερινά εκατόμβες νεκρών από ανθρώπους της τάξης μας.

Εχει πια κανένα νόημα να περιοριζόμαστε να αναφέρουμε τις μακάβριες στατιστικές που μας λένε ότι μόλις το τελευταίο 24ωρο προστέθηκαν άλλοι 105 θάνατοι από την πανδημία φθάνοντας να θρηνούμε συνολικά 17.425 νεκρούς πάρα πολλοί απ' τους οποίους θα μπορούσαν να έχουν σωθεί αν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν θεωρούσαν "πολυτέλεια" ένα λειτουργικό ΕΣΥ και ταυτόχρονα έπαιρναν κάποια αυτονόητα μέτρα για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας από την θανατηφόρα πανδημία.

Το ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε 138 νέες διασωληνώσεις, με πάρα πολλούς απ' αυτούς τους ασθενείς να βρίσκονται εκτός ΜΕΘ. Ολες οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι και τις επόμενες μέρες θα παρακολουθούμε νέες εκατόμβες νεκρών να προστίθενται καθημερινά.

Εδώ που φτάσαμε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Είναι μονόδρομος. Πολιτικές, εργατικές, κοινωνικές συλλογικότητες είναι αναγκαίο να προχωρήσουν σε συντονισμό και να απευθύνουν ένα μαζικό κάλεσμα ώστε να κατέβει ο κόσμος στον δρόμο. Να απαιτήσει μαζικά και δυναμικά από την κυβέρνηση να πάρει τα αναγκαία μέτρα -έχουμε αναφερθεί σ' αυτά δεκάδες φορές και είναι πλεονασμός να τα επαναλάβουμε- ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η επέλαση της θανατηφόρας πανδημίας.

Είναι πια ζήτημα ζωής ή θανάτου. Και για να μην μιλάμε γενικά και αόριστα. Αρχικά και σαν πρώτη κίνηση δεν θα μπορούσαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25 να πάρουν μια πρωτοβουλία για να συνταχτεί ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων, για την αντιμετώπιση της πανδημίας  και να καλέσουν τον λαό να κατέβει μαζικά στους δρόμους ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση να το υλοποιήσει;