Στέργιος Κατσαρός Πάντα Παρών - Σε ηχητικό μια μεγάλη συνέντευξη που είχε δώσει στον διαδικτυακό μας σταθμό

Από τον συντροφικό ιστότοπο Από την Σπίθα στην Φλόγα

Με βαθιά συγκίνηση και ταυτόχρονα με ταξικό σεβασμό αποχαιρετούμε έναν από τους πιο γνήσιους σεμνούς προλετάριους διεθνιστές, τον αγωνιστή Στέργιο Κατσαρό που έφυγε σήμερα.

Γέννημα θρέμμα λαϊκής οικογένειας, βγαίνει από μικρός στο μεροκάματο και στο σκληρό κόσμο της βιοπάλης. Τη δεκαετία του ‘60, η οικοδομή και ειδικά στη μεταβατική μετεμφυλιακή Αθήνα αποτελεί τον φυσικό χώρο της ΕΔΑ και της Αριστεράς συνολικότερα. Ο Στέργιος Κατσαρός οργανώνεται στη νεολαία της ΕΔΑ, και καθόλη τη διάρκεια των Ιουλιανών και της δολοφονίας του Σωτήρη Πετρουλα βρίσκεται στους δρόμους, στα θορυβώδη ποτάμια του λαού που διψούν για λευτεριά, που μισούν το μετακατοχικό παρακράτος, αλλά την ίδια ώρα η Αριστερά του ρεβιζιονισμού αντί να απελευθερώσει λαϊκές εργατικές μάζες τις σφίγγει σε ένα στενό πλαίσιο ταξικής ανακωχής.

Ο Κατσαρός αρχίζει να συνειδητοποιεί την γραμμή ήττας και προσπαθεί μέσα σε ένα δύσβατο πολιτικό μωσαϊκό να συνθέσει την δική του άποψη και θέση.

Οι Επαναστάσεις στην Κούβα, η συντριβή των Αμερικανών Ιμπεριαλιστών στο Βιετνάμ, τα κινήματα σε όλο τον πλανήτη τον εμπνέουν.

Φεύγει για την Κούβα με σκοπό να εκπαιδευτεί στην ένοπλη δράση.

Φτάνει λίγο μετά απτό θάνατο του Τσε Γκεβάρα. Γυρνάει στην Ελλάδα όπου σχεδιάζει την ένοπλη πάλη κατά της δικτατορίας, κάτι όμως που δεν επιτυγχάνεται. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ισόβια. Με την πτώση της χούντας κι έπειτα συμμετέχει σε κάθε Ταξικό Αγώνα, από πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης έως εργασιακές επιτροπές.

Μάχεται αδιάκοπα, βγάζοντας τα συμπεράσματα του μέσα απ’τη δράση μέσα απ’την ίδια την ταξική του θέση και σχέση με τους Ανθρώπους του μόχθου, τους αποκλεισμένους και τους διωκόμενους απ’τό Αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του.

Από την απεργία έως τις δικές Αγωνιστών είναι πάντα παρών.

Συνθέτει την πολιτική του άποψη σαν ενεργό υποκείμενο Αγώνα και όχι αποστειρωμένα κι ακαδημαϊκά, μακριά απ’ τον μικροαστισμό και την αφ’ υψηλού κριτική.

Για τον Ίδιο το Λαϊκό κίνημα είναι ο τόπος σύνθεσης αλλά και η μπαρουταποθήκη που θα γεννήσει το Επαναστατικό υποκείμενο. Πάνω από Πενήντα χρόνια Αγωνιστικής παρουσίας και τεράστιας προσφοράς, φωτίζουν την ζωή του αλλά και παραδειγματίζουν τους νέους αγωνιστές και τις νέες αγωνίστριες. Ίσως να διαφωνούσαμε αρκετά σε κάποια ζητήματα, ίσως να είχαμε άλλες θεωρητικές προσεγγίσεις, αλλά η Τιμή σε έναν Αγωνιστή δε βασίζεται πάνω στην πολιτική συμφωνία.

Η δική σου η ζωή είναι η ζωή ενός Εργάτη που δεν πέρασε απέναντι αλλά ούτε ιδιώτευσε. Ενός Εργάτη που λάτρεψε τον Τσε, την Κούβα, το μπαρούτι και την Ποίηση, ενός Εργάτη που μίσησε την εκμετάλλευση και τη φτώχεια και ορκίστηκε να κάνει ότι μπορεί για να κινηθεί η Ζωή χωρίς τυράννους.

Αντίο Στέργιε Κατσαρέ.

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ Αθάνατε σεμνέ Αγωνιστή.

***

Β.Κ

 Ο Στέργιος Κατσαρός ήταν ένας αγαπημένος σύντροφος. Συμμετείχε σε όλους τους αγώνες του εργατικού κινήματος τις τελευταίες έξι σχεδόν δεκαετίες. Από τις συγκρούσεις των οικοδόμων το 1961 με την αστυνομία και τα Ιουλιανά μέχρι την παράνομη δράση στη δικτατορία, τα ταξίδια στην Λ. Αμερική και το κίνημα του εργοστασιακού συνδικαλισμού. 

Έχει χαρακτηριστεί σαν εμβληματική μορφή για την ιστορία του εργατικού κινήματος. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το βιβλίο του «Εγώ, ο προβοκάτορας ο τρομοκράτης» που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Μαύρη Λίστα.

Τιμώντας την μνήμη του, παραθέτουμε ένα ηχητικό με μια μεγάλη συνέντευξη που είχε δώσει στον Νίκο Ξηρουδάκη για τον διαδικτυακό μας ραδιοφωνικό σταθμό. Σε σχεδόν μια ώρα ακούμε συμπυκνωμένη όλη την ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος των τελευταίων δεκαετιών.