Τι δείχνουν οι διώξεις κατά δημοσιογράφων σεις οποίες επιδίδεται η κυβέρνηση; Δυο τινά: πρώτον, αυτή η κυβέρνηση δεν πατάει καλά στα πόδια της και, δεύτερον, το παρήγορο γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που σέβονται τη δουλειά τους και η οποία δεν είναι άλλη από το να ξεγυμνώνουν από τα υποκριτικά ενδύματα την εξουσία και να φέρνουν στο φως της αγοράς τα ύπουλα, αντιλαϊκά σχέδιά της. ενίοτε εγκληματικά όταν αυτά προσπαθούν να συγκαλύψουν σκάνδαλα και διαφθορά ανώτερων στελεχών της.
Οταν διώκεται η ελευθερία (όχι ασυδοσία) της έκφρασης από θεσμικά όργανα, από το καθεστώς, όποιο κι αν είναι αυτό, τότε η δημοκρατία χλομιάζει ή και αρρωσταίνει, τότε αρχίζει να διαφαίνεται η αδυναμία του καθεστώτος να είναι αρεστό ή και υποφερτό από τις λαϊκές τάξεις -τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα, που ακυρώνουν την αρμονία και τη συνύπαρξη, ειδικά όταν η δικαιοσύνη δεν στέκεται στο ύψος της.
⧪ Καθεστώτα που καταφεύγουν στη λογοκρισία δεν είναι δημοκρατικά.
⧪ Καθεστώτα που διώκουν δημοσιογράφους είναι οπωσδήποτε φασιστικά.
Αυτό με τα καθεστώτα δεν είναι μεγαλοφωνία, ούτε βεβαίως λαϊκισμός.
Οι εισαγγελείς και καθωσπρέπει της γλώσσας ας προσπαθήσουν να αναστοχαστούν.
Κατανοητό ότι το δέον υπερέχει του είναι -μήπως είναι καιρός να αντιστραφεί αυτό.
Και ας υπερέχει το έχειν του είναι - αυτό κανένα σύστημα δεν μπορεί να το αλλάξει.
Πολλά εξαρτώνται από τους πνευματικούς ανθρώπους και τους καλλιτέχνες· υπάρχουν;
Πώς μπορεί κανείς να είναι ραγιάς (δεν είναι ερώτημα] -αστείο είναι, αλλά σοβαρό.
Τις οίδε τι τέξεται η επιούσα; Οχι πάντως οι κυβερνώντες, ούτε και οι μη κυβερνώντες.
Ο εμφύλιος ουδέποτε παύει· ας λένε άλλα οι «πεφωτισμένοι» και οι μετριοπαθείς (μας].
Επαίρεχαι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι η κυβέρνησή του ασπάζεται και σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς και κατηγορεί την αντιπολίτευση για γκεμπελικές μεθόδους -είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Τέτοιοι είναι, εξ απαλών ονύχων, δεν μπορούν να σκεφτούν και να δράσουν με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον, τα θέλουν όλα δικά τους. οι κακομαθημένοι. Είναι και φιλόδοξοι. Φιλόδοξος είναι κάθε πολιτικός αλλά τούτος ο εκπρόσωπος το παράκανε, υπερέβη τα όρια, τον εαυτό του δηλαδή, έναν εαυτό προορισμένο να υπηρετήσει ένα αντικοινωνικό, εξουσιαστικό ιδεολογικά συνονθύλευμα -μια σκληρή Δεξιά, για να μη χασομεράμε.
Και τι να σου κάνει η έρμη [όχι και τόσο έρμη) ελληνική κοινωνία, όταν η ίδια δεν μπορεί να βρει τα βήματά της. να κατανοήσει τον ρόλο της, τη δύναμή της; Χαιρετίσματα. Χρειάζεται οπωσδήποτε [η κοινωνία] ένα πολιτικό κόμμα, που να είναι αντίθετο στις φιλελεύθερες ταξικές -και πού να το βρει; Αλλά γιατί να είναι τάχα απαραίτητο ένα κόμμα;
Δημοσίευση σχολίου