Αν η μεγάλη πλειοψηφία των τωρινών εκπαιδευτικών ήταν διανοούμενοι με την πραγματική σημασία του όρου, δηλαδή με την επιστημονική συγκρότηση, το ήθος και το αγωνιστικό σθένος του γράφοντος αυτό το άρθρο, του εκλεκτού συναγωνιστή μας Γιώργου Καββαδία, τότε να είστε σίγουροι ότι θα είχαμε από πολύ καιρό τώρα καταφέρει, ως λαός, τουλάχιστον να έχουν... πάρει δρόμο από τα υπουργεία (και προπάντων από το λεγόμενο "υπουργείο Παιδείας", ναι, ακόμη και από το υπουργείο αυτό του νυν αστικού καθεστώτος), όλα αυτά τα απίστευτης κενότητας, αγραμματοσύνης, οπισθοδρομικότητας και πάσης πολιτικής αθλιότητας υποκείμενα, τύπου Συρίγου, τύπου Κεραμέως και συντροφίας.
Όλοι αυτοί δηλ. που λυμαίνονται και υποσκάπτουν σήμερα τη δημόσια παιδεία του λαού μας. Και φυσικά, σε μια ευρύτερη νικηφόρα επαναστατική προοπτική, θα άνοιγε ο δρόμος, ώστε, μέσα σε ένα καινούργιο πια κοινωνικό σύστημα, η εκπαίδευση της νέας, της λεύτερης, της λαοκρατούμενης, της εργατικής Ελλάδας να πραγματοποιήσει επιτέλους την αναγκαία πολιτιστική της επανάσταση, όπως επιβάλλεται να γίνει και σε όλο το κοινωνικό εποικοδόμημα.
Συνεπώς, κοντά σε όλα τα άλλα, να τα καταφέρει επιτέλους ο λαός μας να πετάξει μια και καλή στα αζήτητα της ιστορίας, μακριά κι αλάργα από όλους τους κοινωνικούς-πολιτικούς θεσμούς, προπάντων δε σε απόσταση ασφαλείας από τα νέα της πανεπιστήμια, όλους τους βρικόλακες του μαύρου παρελθόντος, κάθε άραχλο αντιδραστικό σαλτιμπάγκο της νυν ιθύνουσας μεγαλοκαθηγητικής κλίκας, τύπου Συρίγου κι όχι μόνο. Οριστικά και αμετάκλητα! Ακόμη και με την ακύρωση, εάν απαιτηθεί, της ισχύος των πτυχίων κάτι τέτοιων αντιδραστικότατων προφεσόρων, για τα όρια της ελληνικής επικράτειας!
Αν λοιπόν τον γουστάρανε ακόμη τότε ως επιστήμονα και προφέσορα τον κάθε παρόμοιο Συρίγο, Γεραπετρίτη κλπ, ας τον περιμαζεύανε τα ξένα αφεντικά του κατά τις Κολλημένες Πολιτείες της Αμέρικας μεριά, για να πάρει εκεί τη σύνταξη από καμίαν ιδιωτική εταιρεία (Γιουνιβέρσιτι ορ Κόλετζ, οφκόρς) και φυσικά με τους όρους της ιδιωτικής ασφάλισης που τόσο πολύ τούς λαχταράει αυτή η μαύρη κλίκα. Εμείς θα του δίναμε τότε σφραγισμένο το πασαπόρτι και το αεροπορικό εισιτήριο, για να μας αδειάζει τη γωνιά, ο κάθε έμπορας της ανθρώπινης επιστήμης.
Αλλά έχω τη βάσιμη υποψία ότι κάτι τέτοιους ρωμιούς "διανοούμενους της αστικής τάξης" (Συρίγους, Γεραπετρίτηδες, Βενιζέλους, Μανιτάκηδες και δε συμμαζεύεται), αν στην Ελλάδα εκμηδενιστεί μια μέρα σύμπασα η δεξιά και ολάκερο το αστικό καθεστώς που την αναπαράγει κι αυτήνανε και δαύτους, οι Γιάνκηδες δεν θα τους θέλουν πλέον στα Γιουνάιτεντ Στέιτς ούτε για να τους βλέπουν ζωγραφιστούς, ούτε καν για να καθαρίζουν εκεί χάμω κάτι τέτοιοι τις ...δημόσιες τουαλέτες του Νιού Γιορκ ή του Μπόστον Σίτυ...
Αφήστε δηλαδή που με ακόμη πιο ευοίωνη προοπτική της συντριβής του καπιταλισμού, μελλοντικώς, ακόμη και μέσα στα ίδια τα Στέιτς, όπως το απαιτεί η νομοτέλεια της Ιστορίας, οι σαλτιμπάγκοι αυτοί της σάπιας αστικής "διανόησης" θα ήταν πια ολότελα για να τους κλαίνε οι ρέγγες. Θα ήταν, δηλ. ή για να φουντάρουν μια και καλή στον Ατλαντικό ωκεανό ή για να προλάβουν να εξασφαλίσουν μια τελευταία θέση στο τελευταίο διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ που θα μετέφερε από τη Γη στον πλανήτη Άρη όλα τα παρόμοια δείγματα αυτού του είδους οργανικών διανοουμένων της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας, από τα Στέιτς κι απ' όλο τον κόσμο! Για οριστική εγκατάσταση εκεί, άνευ δυνατότητας επιστροφής!(Μια θέση, βρε παιδιά, ακόμα και στην ...ουρά του τελευταίου δρομολογίου διαστημοπλοίου, που λέει ο λόγος!)
Επομένως, ας αγωνιστούμε με κάθε μέσο για την ελπιδοφόρα αυτή προοπτική, τη μόνη που ταιριάζει στην εργαζόμενη ανθρωπότητα του αιώνα μας. Μπας και κάποτε ανθρωπέψει πια η ανθρωπότητα.
Δημοσίευση σχολίου