«Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση» (ΠΓ του ΚΚΕ 16 – 10 – 2021)Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Αριστερά και αξιολόγηση
"Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη"
(Μίλαν Κούντερα)
Να θυμίσουμε ότι οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, είχαν εξ αρχής, από το 1987 - 88 δηλαδή, καθαρή θέση ενάντια στην αξιολόγηση σ’ όλες της τις εκδοχές, κι αυτό λειτούργησε θετικά στον ολικό ή μερικό επανακαθορισμό των θέσεων των άλλων δύο παρατάξεων που αναφέρονται στην αριστερά και στην τροποποίηση των θέσεων της ΟΛΜΕ μέσα από τα τελευταία συνέδριά της και τις αποφάσεις των ΓΣ Προέδρων των ΕΛΜΕ. Η μεν ΕΣΑΚ –ΔΕΕ – σήμερα ΑΣΕ/ΠΑΜΕ - ήταν υπέρ της αξιολόγησης και ευτυχώς άλλαξε θέση προς το τέλος της δεκαετίας του ’90, η δε Αγωνιστική Συνεργασία – σήμερα ΣΥΝΕΚ ήταν αυτή που μαζί με την ΠΑΣΚ είχε περάσει τη θέση για την «καλή» αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση, αξιολόγηση σχολικής μονάδας και άλλα φληναφήματα) στο 8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ.
ΚΚΕ / ΕΣΑΚ – ΔΕΕ και αξιολόγηση
Ας ανατρέξουμε στη δεκαετία του 1980 μέσα από ντοκουμέντα του ΚΚΕ/ΕΣΑΚ – ΔΕΕ.
Α. Αξιολόγηση μαθητών - Εξετάσεις
«Σε ένα πράγμα δε θα σας υποστηρίξουμε και δε θα σας καλύψουμε πολιτικά. Απεργία η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα τη ματαίωση των εξετάσεων»
Χ. Φλωράκης, Γ.Γ. ΚΚΕ, 6 – 6 – 1988
«Δεν μπορεί να μπαίνουν όλοι στα Πανεπιστήμια. (...) Πρέπει να υπάρχει διαδικασία αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό σύστημα» Α. Παπαρήγα, Γ.Γ. ΚΚΕ, «Ριζοσπάστης 2 – 12 – 1994» σε απάντηση προς τον πρύτανη του ΕΜΠ, Ν. Μαρκάτο που πρότεινε «κατάργηση των εξετάσεων»...
Β. Αξιολόγηση εκπαιδευτικών
ΚΚΕ και ΔΕΕ τη δεκαετία του 1980 προβάλλουν την αδιέξοδη τακτική της «αναβάθμισης της παιδείας». Γι’ αυτό και γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες της αξιολόγησης: «Κάθε απόρριψη της αξιολόγησης, στοχεύει στην υποβάθμιση της παιδείας και εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα, διαφορετικά απ’ αυτά των εργαζομένων».( «Pιζοσπάστης», 25/2/1980). Η μόνη αντίρρησή τους είναι να μην ασκείται η αξιολόγηση από «μονοπρόσωπα όργανα».
Τα τελευταία χρόνια το ΠΑΜΕ εμφανιζόταν ως πολέμιος της αξιολόγησης ομνύοντας στην ανάγκη αγώνων και αντίστασης για να μην υλοποιηθεί. Ωστόσο, σήμερα η εναντίωσή του αφορά την «αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση», την «αντιπαιδαγωγική αξιολόγηση» αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό για τις ψευδαισθήσεις περί καλής αξιολόγησης και η επιχειρηματολογία ενάντια στην αξιολόγηση επικεντρώνεται στα κριτήρια της αξιολόγησης που διατυπώνει η κυβερνητική πρόταση.
«Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση. … Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν την ανάγκη και αποκαλύπτουν το πραγματικό αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της». (Π.Γ του ΚΚΕ 16 – 10 – 2021)
Η πρόταση της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ στη Γενική Συνέλευση Πειραιά την Τετάρτη 22/12/2021 που στη συνέχεια προτάθηκε και σε άλλες ΕΛΜΕ συνιστά μια ακόμα πιο συντηρητική επεξεργασία της παραπάνω γραμμής ενσωμάτωσης. Ουσιαστικά σημαίνει την αποδοχή της και καλεί τους εκπαιδευτικούς να υποκύψουν στον συμβιβασμό «των ενιαίων κειμένων». Η γραμμή της ΑΣΕ –ΠΑΜΕ για κείμενο δεν είναι καινούργια όσον αφορά τη λογική τους. Το έλεγαν από τον Οκτώβρη για κατάλληλη στιγμή και σωστό timing που θα πρέπει να επιλεχθεί με κάθε σοβαρότητα.
Στο πραξικόπημα των 7 προέδρων στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 16 Οκτώβρη 2021 αντέδρασε από χαλαρά έως αδιάφορα και επί δύο μήνες δεν πήρε καμία πρωτοβουλία αφήνοντας να κυλάει ο χρόνος και να εφαρμόζεται η αξιολόγηση σε μια σειρά σχολείων. Υπονόμευσε οποιαδήποτε άλλη, όπως το συντονισμό σωματείων που προσπαθούν να συνεχίσουν την απεργία – αποχή.
Εύστοχα στην προκήρυξη της Αγωνιστικής Παρέμβασης Πειραιά τονίζεται: Να θυμίσουμε την απόφαση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά στις 18/5/2014, σχετικά με την τότε προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να περάσει την αυτοαξιολόγηση. Μια απόφαση που την υπερψήφισε η ΑΣΕ - ΠΑΜΕ. «Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να μην καταθέσουν καμία πρόταση – εισήγηση – έκθεση στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης, γιατί, ανεξάρτητα από προθέσεις και περιεχομένου, θα χρησιμοποιηθεί από το υπουργείο για την προώθηση της πολιτικής της αξιολόγησης. Καλούμε επίσης τους συναδέλφους, που κάτω από το καθεστώς εντολών και πιέσεων , διαμόρφωσαν κάποια εισήγηση ή έκθεση να υπερψηφίσουν κι αυτοί την πρόταση της ΕΛΜΕ»
Τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα ώστε αυτή η απόφαση που θωράκιζε τους συλλόγους διδασκόντων και τους εκπαιδευτικούς να μετατραπεί, στις 22/12/2021, σε κείμενο που ουσιαστικά αποτελεί συμμετοχή στη διαδικασία της αξιολόγησης των σχολείων;
Γιατί αυτή η στροφή του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ;
Εκφράζει μια πολιτική αντίληψη ανάθεσης και, κυρίως, φόβου και αποφυγής σύγκρουσης. Είναι η πολιτική του «να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματα του και να το αποδείξει στην οποία κάλπη». Είναι μια κοινοβουλευτική αντίληψη για το κίνημα που δεν εμπιστεύεται την κίνηση των εκπαιδευτικών και γενικότερα των εργαζομένων.
Στην ουσία το ΠΑΜΕ ποτέ δε θεώρησε τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση ως έναν αγώνα που πρέπει να δοθεί αποφασιστικά, παρά τον αρνητικό συσχετισμό στην κοινωνία και τον κοινωνικό αυτοματισμό «ενάντια στον τεμπέλη εκπαιδευτικό που δε θέλει να αξιολογηθεί» που καλλιεργούν ΜΜΕ και κράτος. Η αξιολόγηση είναι ένας κεντρικός στόχος του συστήματος και αφορά το βαθύ ιδεολογικό του πλαίσιο. Και με αυτό το ΚΚΕ δε θέλει να συγκρουστεί. Στο δίλημμα κείμενο και ένταξη στην αξιολογική διαδικασία ή Απεργία –Αποχή και αντίσταση ενάντια στην αξιολόγηση- χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων , απαντά θετικά στο πρώτο σκέλος του διλήμματος. Με άλλα λόγια το ΠΑΜΕ έπαθε ΣΥΡΙΖΑ και το μόνο που κάνει για να αμυνθεί είναι να πυροβολεί τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ που δεν έχουν ενιαία γραμμή και υπονομεύουν τον αγώνα! Εμείς το δηλώνουμε στο δίλημμα ΠΑΜΕ αξιολόγηση ή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ είμαστε με την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην αξιολόγηση και την εκπαιδευτική πολιτική.
Άλλωστε για το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ δεν υπάρχουν μεγάλες εικόνες του εκπαιδευτικού, αλλά και γενικότερα λαϊκού κινήματος που να μην κινήθηκε εντός των κυρίαρχων ορίων. Στις πανεκπαιδευτικές απεργίες στην ΟΛΜΕ το 1988, το 1990, το 1997, το 2006 στους δασκάλους, το 2013 με τις διαθεσιμότητες, αλλά και το 2008 στα σύγχρονα «Δεκεμβριανά», με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Είναι η ίδια λογική του ΚΚΕ, του ρεαλιστικού συμβιβασμού.
Πρόσφατα το ΠΑΜΕ μέσω ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ έχει κηρύξει lock down στις απεργίες, Δεν έχουν απευθύνει κανένα απολύτως απεργιακό κάλεσμα. Έφτασαν στο σημείο να ταυτίζονται και να αντιγράφουν το «πρόγραμμα δράσης» της ΓΣΣΕ και να μένουν άφωνοι ακόμα και μπροστά στην ψήφιση του προϋπολογισμού. Μεσούσης της πανδημίας και απέναντι στην εγκληματική πολιτική διαχείρισής της, η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Ο Α. Τσίπρας δηλώνει «στα δύσκολα βάζουμε πλάτη» και ο Δ. Κουτσούμπας «Αυτές τις δύσκολες ώρες το ΚΚΕ τοποθετείται με αίσθημα ευθύνης» (11 – 3 – 2020). Ο συνδικαλιστικές παρατάξεις της συστημικής Αριστεράς σε αυτή την περίοδο της μεγάλης επίθεσης της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα απορρίπτουν ακόμα και τις εθιμοτυπικές 24ωρες απεργίες σηκώνοντας λευκή σημαία!
Η πραγματική Αριστερά έχει πρόταση και όραμα για ένα άλλο σχολείο που να χωρά όλα τα παιδιά χωρίς φραγμούς και διακρίσεις και αυτό δεν μπορεί παρά να συνδέεται με αιτήματα που δεν ενσωματώνονται και δεν εξωραϊζουν το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του Εκπαιδευτικού Ομίλου.
+ σχόλια + 7 σχόλια
Η απόφαση κάποιον να πάνε με το ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται αντικκε δικαιολογίες
Μεγάλο μέρος από το σκυλολοι συνδικαλιστών ΟΛΜΕ που αδιαμαρτύρητα κάνουν τους μπάτσους του Κούλη Χρυσού στις εισόδους των σχολίων τώρα διαμαρτύρονται ε ρε γέλια ήρθε και η σειρά τους παρά τις αντι ΚΚΕ υπηρεσίες τους
Σύντροφε Κόκκινε, γιατί επιμένεις στον ίδιο μονότονο χαβά; Τι σχέση έχει ο συναγωνιστής Γιώργος Καββαδίας με το ΣΥΡΙΖΑ; Στο Μ-Λ ΚΚΕ ανήκει πολιτικά ο εξαιρετικός αυτός επιστήμονας και αγωνιστής του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή σε μια καθαρόαιμη κομμουνιστική επαναστατική οργάνωση, που ουδέποτε είχε σχέσεις με το ρεβιζιονισμό και με τον αστικό ρεφορμισμό. Σε μια Μ-Λ οργάνωση, η οποία έχει σταθερή γραμμή, ακλόνητα ιδεολογικά βάθρα και που με όλο της το δίκιο μπορεί να ασκεί κριτική στις χρόνιες αντιφάσεις και μεταλλάξεις της γνωστής "γραμμής" του επίσημου ΚΚΕ που εσύ υποστηρίζεις! Και που όλοι ξέρουμε τι καρβέλια μας ζυμωσαν οι ηγεσίες του, μετά το 1956... Καταντάει πια ανέκδοτο η στάση που κρατούν κάποιοι φανατικοί οπαδοί του Περισσού, κάθε φορά που γίνεται κριτική από μέρους άλλων κομμουνιστών στην ηγεσία και την πολιτική του επίσημου ΚΚΕ, κυρίως για τις κραυγαλέες αντιφάσεις της γραμμής της που αποκαλύπτονται στην πρακτική δράση (πχ στο συνδικαλιστικό κίνημα). Τότε οι οπαδοί αυτοί της ηγεσίας του Περισσού αρχίζουν να επαναλαμβάνουν μονότονα την ίδια βαρετή κασέτα, περί ... "προσχηματικής αντιΚΚΕ κριτικής" εκ μέρους "οπορτουνιστών" "υποστηρικτών του ...ΣΥΡΙΖΑ," και δε συμμαζεύεται, που όλοι μαζί οι δαίμονες βαράνε το ... ένα, μοναδικό κι αλάθητο "κόμμα" και την υπέροχη ηγεσία του, για να στηριχτεί ο ... Τσίπρας! Έμμονη ιδέα σας έχει γίνει ότι τάχα όλοι εμείς οι άλλοι συνωμοτούμε εναντίον "του πάπα και των καρδιναλίων του" για να στηρίξουμε ... Τσίπρα. Σαν πολύ μεγάλη αξία δεν του δίνετε αυτού του Τσίπρα με κάτι τέτοια; Δεν κοιτάζετε συτοκριτικά τη δική σας την πορεία, για να δείτε ποιος συνέβαλε στο να επικρατήσει ένας Τσίπρας και ένας αχταρμάς που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην ελληνική αριστερά; Αν λοιπόν έχετε να απαντήσετε επί της ουσίας της κριτικής του Γιώργου Καββαδία, κάντε το με επιχειρήματα, και μην επαναλαμβάνετε σαν τους παπαγάλους τα ίδια και τα ίδια άνοστα τερτίπια. Αν η στρατηγική και τακτική του Περισσού ήταν σωστή, όπως εσείς πιστεύετε, εδώ θα βρισκόμασταν σήμερα, σύντροφε Κόκκινε, στην κατάντια αυτή του ελληνικού και του διεθνούς αριστερού κινήματος; Τα ίδια δεν λέγατε πάντα, (περί εχθρών "αντιΚΚΕ κι ...αντισοβιετικών) και το '74, και το '81 και το '89 και το 91, μέχρι που βάρεσε φαλιμέντο η επίσημη γραμμή Μόσχας και Περισσού, η γραμμή του 1956-91, δηλ η μόνη πραγματικά αντισοβιετική,με την επιστημονική σημασία του όρου, καθότι ρεβιζιονιστική; Μήπως όμως και το '93 και το '98 και το 2000-2021 τον ίδιο χαβά δεν επαναλαμβάνετε, για την εκάστοτε σωστή τακτική σας και όλους τους άλλους, τους ... "αντιΚΚΕ" εχθρούς της; Απλώς τα τελευταία χρόνια προστέθηκε ο ... Τσίπρας που δεν υπήρχε παλιότερα και για τον οποίο δήθεν δουλεύει όποιος δεν προσκυνάει στο ίδιο τζαμί με την Παπαρήγα και τον Κουτσούμπα... Κέρδισε τίποτε το λαϊκό μας κίνημα από αυτή την πορεία των (ίδιων σχεδόν τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια) ανθρώπων της ηγεσίας σας και από την εκάστοτε πολιτική τους ή το μόνο που αποκόμισε σύγχυση, απογοήτευση, διάλυση,βράσιμο στο ζουμί του; Τίποτα λοιπόν δεν σας δίδαξε η ζωή,η πείρα και η ιστορία; Νισάφι πια.
Δεν έχω καμία υπόληψη στο Μ Λ χώρο
Νίκο δεν κάνω διάλογο που δεν βγάζει από τα αδιέξοδα της δήθεν επαναστατικής αριστεράς τρομάρα της
Κάθε γκρουπούσκουλο, πρέπει κάτι αντιΚΚΕ να γράψει για να φανεί. Με αυτά τρέφονται.. Κατά τα άλλα γιατί το ΚΚΕ δεν παίρνει τα όπλα...
Δεν νομίζω ότι τα σφάλματα ή και τα αδιέξοδα, αν θέλεις, που μπορεί κάποιος από μας δικαίως να καταλογίσει στις υπαρκτές Μ-Λ κομμουνιστικές οργανώσεις, αλλά και σε άλλες τέτοιες που υπήρξαν και διαλύθηκαν (για το γεγονός προπάντων ότι οι ηγετικές τους ο ομάδες φέρθηκαν πολύ στενοκέφαλα στις μεταξύ τους σχέσεις και δεν τράβηξαν όπως όφειλαν το δρόμο της ενότητας για την ανασύσταση ή ανασυγκρότηση του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος της Εργατικής τάξης), λοιπόν δεν νομίζω ότι αυτά είναι τα βαρύτερα σε σύγκριση μετα σφάλματα του επίσημου κόμματος που φέρνει τον τίτλο του παλιού ΚΚΕ. Το εντελώς αντίθετο συμβαίνει, γιατί οι μ-λ κομμουνιστικές οργανώσεις ποτέ τους δεν κατρακύλησαν στο δρόμο του ιδεολογικού αναθεωρητισμού και της πολιτικής συναλλαγής με το αστικό κράτος ούτε της χρηματοδότησής τους από συτό. Έμειναν σταθερές στα μετερίζια τους, δεν μπήκαν ποτέ ούτε στην ουρά αστικών κομμάτων ούτε σε άθλιες συγκυβερνήσεις της συμφοράς, δεν λιβάνισαν όλους εκείνους που με χίλια δυο προσωπεία πριόνισαν και ξερίζωσαν το σοσιαλισμό από την ΕΣΣΔ και την ανατολική Ευρώπη. Δεν λιβανισαν ούτε τους ρεβιζιονιστές παλινορθωτές που υφάρπαξαν το ΚΚ της Κίνας μετά το θάνατο του Μάο. Στην καθημερινή πρακτική τους δράση ουδέποτε έδρασαν πυροσβεστικά μες στο λαϊκό κίνημα, ουδέποτε παρουσίασαν ως "προβοκάτσιες" τις δυναμικές κινητοποιήσεις που έρχονταν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της καταστολής ούτε προσπάθησαν ποτέ να καπελώσουν λαϊκούς αγώνες και να δημιουργήσουν τείχη μεταξύ των οπαδών τους και των άλλων μες στο κίνημα, όπως κάποιοι άλλοι...
Δημοσίευση σχολίου