Η αφόρητη κατάσταση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι:
Κάθε φορά που απελευθερώνεται κάποιος Χρυσαυγίτης είτε με την υφ' όρον απόλυση, είτε με αίτηση αναστολής, είτε με κάποιο ένδικο μέσο τέλος πάντων, πρέπει να εξηγήσουμε στα θύματα και τις οικογένειές τους το νομικό πλαίσιο. Και, ειδικά αν δεν επιτρέπει κάποια διαφορετική απόφαση, να πούμε: "αυτό έτσι είναι, ισχύει για όλους".
Όταν έρχεται η ώρα να τηρηθεί η νομιμότητα, αλλά αιτών είναι ο Κουφοντίνας, εκεί τραβάμε τα μαλλιά μας με εισαγγελικές προτάσεις και βουλεύματα που ανατρέπουν δεδομένα που διδάσκεται μια φοιτήτρια Νομικής στο πρώτο έτος της σχολής: όπως για παράδειγμα εδώ, ότι δεν μπορεί να ισχύσει αναδρομικά δυσμενέστερος νόμος. Και άρα αυτό σημαίνει ότι ο Κουφοντίνας δικαιούται υφ' όρον απόλυση.
Αυτή είναι η αντίληψη του βαθέος εισαγγελικού και δικαστικού παρακράτους: "νομιμότητα για τους κατηγορούμενους όπου έχετε δικό σας νεκρό και αυθαιρεσία για τους κατηγορούμενους όπου έχουμε δικό μας". Κι όταν λέμε "δικό μας", εννοούμε πρώτα και κύρια την Οικογένεια.
Μία είναι η Οικογένεια.
Στο λινκ η Γιάννα τα λέει πιο ψύχραιμα.
Δημοσίευση σχολίου