Ποιον ωφελούν τελικά οι Δημοσκοπήσεις; Μήπως ήρθε η ώρα να απαγορευτούν;

Του Κώστα Παπαδάκη

Η συζήτηση που άνοιξε σχετικά με την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων με αφορμή τον χειρισμό της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και των εσωτερικών εξελίξεων στο ΚΙΝ. ΑΛ.  δίνει την ευκαιρία για έναν ευρύτερο προβληματισμό  σχετικά με το εάν οι οποιεσδήποτε εκλογικές δημοσκοπήσεις, ακόμα και με το ιδανικότερο θεσμικό καθεστώς δεοντολογίας, ωφελούν ή βλάπτουν την κοινωνία και το εκλογικό σώμα. Τα τρία βασικά σημεία της αναξιοπιστίας των δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα είναι τα εξής :

Α) Η τυχαιότητα του δείγματος, τα κριτήρια επιλογής, η ποσότητα των ερωτώμενων, η γεωγραφική, επαγγελματική, ηλικιακή, μορφωτική και πολιτική του διασπορά κλπ και η χρονική αντιστοιχία της δημοσκόπησης με τα δεδομένα της συγκυρίας.

Β) Η επιλεκτική θέση των ερωτημάτων στην οποία φυσικά κυριαρχεί και η επιλεκτική θέση των κομμάτων τα οποία τίθενται στο ερωτηματολόγιο του συμμετέχοντος στην δημοσκόπηση, που συνήθως είναι τα κοινοβουλευτικά κόμματα συν ορισμένα ακόμα από εκείνα που ο δημοσκόπος συγκεκριμένα θέλει να εντάξει, και όχι όλα τα υπόλοιπα.

 Γ) Η επιλεκτική ανάδειξη των αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης, η οποία απροκάλυπτα βλέπουμε να συγκαλύπτει θετικές απαντήσεις χωρίς να τις συγκεκριμενοποιεί στην λέξη «ΑΛΛΟ», που συχνά υπερβαίνουν ακόμα και το ποσοστό «10%», που αθροίζει προτιμήσεις σε κόμματα διαφορετικά μεταξύ τους, χωρίς όμως να επιμερίζει τις προτιμήσεις στο καθένα από αυτά, και έτσι τα θάβει από τον δημοσκοπικό χάρτη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ