Κάποιες θεωρητικές αναφορές με αφορμή ότι σαν σήμερα, το 1918 υπογράφτηκε η Συνθήκη Μπρεστ- Λιτόφσκ

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Σαν σήμερα 3/03/1918 υπογράφηκε στην Πολωνική πόλη του Μπρεστ- Λιτόφσκ, η ομώνυμη Συνθήκη.

Η συμφωνία αυτή που αναγκάστηκε να υπογράψει η Σοβιετική Ρωσία «με το πιστόλι στον κρόταφο», λόγω του συσχετισμού δυνάμεων - «αν δεν υπογράφαμε την ειρήνη του Μπρεστ, θα είχαμε παραδώσει μεμιάς την εξουσία στη ρωσική αστική τάξη και έτσι θα είχαμε βλάψει πάρα πολύ τη σοσιαλιστική επανάσταση», έγραφε ο Λένιν τον Οκτώβρη του 1918- υπήρξε πολύ επώδυνη για το νεαρό σοβιετικό κράτος. 

Στην κατοχή της Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας περνούσε το ένα τέταρτο περίπου  των εδαφών της πρώην ρωσικής αυτοκρατορίας, το ένα τρίτο των καλλιεργειών της, 9.000 από τις 16.000 βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και το 75% των ανθρακωρυχείων, ενώ η σοβιετική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει το αστρονομικό ποσό των έξι δισεκατομμυρίων χρυσών μάρκων ως αποζημιώσεις στη Γερμανία κ.α

Επειδή αυτή η συμφωνία έχει καταντήσει καραμέλα στα χείλη των οπορτουνιστών, οι οποίοι την επικαλούνται χωρίς να εξετάζουν το γενικότερο στρατηγικό πλαίσιο και τον τόπο και χρόνο που υπογράφτηκε, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα διαπιστευτήρια που δίνουν μόνιμα στην αστική τάξη να γράψουμε δυο κουβέντες με απεύθυνση κύρια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι παλιότεροι αναγνώστες μας ίσως να θυμούνται την αναφορά του Τσίπρα ότι όσο αναγκαία ήταν η υπογραφή της συνθήκης του Μπρεστ - Λιτόφσκ το 1918, άλλο τόσο ήταν απαραίτητη συμφωνία –το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο δηλαδή- μεταξύ κυβέρνησης και «εταίρων». 

Μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός μιλώντας στο κομματικό του ακροατήριο επικαλέστηκε μέχρι και τον Λένιν για να δικαιολογήσει τις επιλογές του κόμματός ρου.  «Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του "Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού"», είχε ξεφουρνίσει τότε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ηταν από τις περιπτώσεις που ασυναίσθητα σου έρχεται στο μυαλό η φράση του Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή»!  

Τι σχέση έχει αυτά τα δυο γεγονότα; Απολύτως καμιά. Απέχουν όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ο Λένιν ηγέτης τότε του νεαρού Σοβιετικού κράτους βγήκε και μίλησε ανοιχτά ότι η νεαρή σοσιαλιστική ηγεσία εκβιαζόμενη από «ιμπεριαλιστές» και «ληστές» αναγκάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία για να διαφυλάξει και να στεριώσει την Επανάσταση γιατί ήταν δεδομένο ότι εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσε να αντικρούσει με επιτυχία μια επίθεση Γερμανικών στρατευμάτων.

Δεν μίλησε ότι υπέγραψε καμιά συμφωνία με «φίλους» και «εταίρους». Δεν μίλησε για κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι και όραμα» όπως έκανε ο Τσίπρας, ούτε έθεσε το Σοβιετικό κράτος κάτω από καμιά «αξιολόγηση» και ξένη εποπτεία. Μην τρελαθούμε και εντελώς. 

Και φυσικά σε λίγα χρόνια, απ’ το 1922 σταδιακά κατάργησε μονομερώς αυτή την συμφωνία.

Διαβάζοντας, λοιπόν την τελευταία αρθρογραφία του Θανάση Καρτερού, στην Αυγή, όπως κα το τελευταίο κείμενο του που αναρτήσαμε προηγουμένως, σκέπτομαι ότι ο πρώην διευθυντής του "Ριζοσπάστη" και πρώην διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου επί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πέρα απ' το αναμφισβήτητο ταλέντο που έχει στο να διατυπώνει τον γραπτό του λόγο, έχει την δυνατότητα να προσαρμόζεται "τόπο και χρόνο". 

Το λέω αυτό γιατί βλέπουμε τον Θ. Καρτερό να ξανααποκτάει την "ταξική φύση" του, ενώ γνωρίζουμε, όσοι είμαστε χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι, ότι ήταν αυτός που "ανακάλυψε" την επίκληση της Συνθήκης Μπρεστ- Λιτόφσκ σαν επιχείρημα ώστε να δικαιολογηθεί η μνημονική στροφή του κόμματός του. 

Με την ευκαιρία, και επειδή εμάς μας αρέσουν οι θεωρητικές αναφορές, ας δούμε τι προσπαθούν να παραχαράξουν οι κάθε είδους οπουρτουνιστές.

Αντιγράφουμε από το κλασικό βιβλίο του Λένιν «Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού»

 

Φανταστείτε πως το αυτοκίνητο σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές. Τους δίνετε τα λεφτά, το διαβατήριο, το πιστόλι, το αυτοκίνητό σας. Έτσι γλιτώνετε από την ευχάριστη συντροφιά με τους ληστές. Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός. «Do ut des» («σου δίνω» τα λεφτά, το όπλο, το αυτοκίνητο, «για να μου δόσεις» τη δυνατότητα να φύγω σώος και αβλαβής). Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι «καταρχήν απαράδεκτος» ή να θεωρεί το πρόσωπο που έκανε ένα τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών (αν και οι ληστές θα μπορούσαν να καθίσουν στο αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιήσουν, καθώς και το όπλο, για καινούργιες ληστείες). Ο συμβιβασμός μας με τους ληστές του γερμανικού ιμπεριαλισμού έμοιαζε μ’ αυτό το συμβιβασμό....

Το συμπέρασμα είναι καθαρό: το να αρνιέσαι τους συμβιβασμούς «από άποψη αρχών», το να αρνιέσαι γενικά οποιονδήποτε συμβιβασμό, αποτελεί παιδαριωδία, που είναι δύσκολο ακόμη και να την πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία, και να κατευθύνει όλη τη δύναμη της κριτικής του, όλη την αιχμή ενός αμείλικτου ξεσκεπάσματος και ενός ανειρήνευτου πολέμου ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά»...

Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού η κάθε ποικιλίας συμβιβασμού. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλα για να περιορίσει το κακό που έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλα για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της ληστρικής λείας.

Ο Λένιν ονομάζει «αριστερισμό» τον τρόπο σκέψης που οδηγεί κάποιους να πιστεύουν πως όταν υποχωρείς σε έναν εκβιασμό, πας με το μέρος των εκβιαστών.

Παράλληλα όμως έλεγε ότι συνένοχος των «ληστών» είσαι, αν έδωσες τα χρήματά σου «για να πάρεις μέρος στο μοίρασμα της λείας».  Όσοι το κάνουν αυτό είναι προφανώς προδότες.   

Μας λέει λοιπόν ο Λένιν ότι υπάρχουν συμβιβασμοί που είναι απαράδεκτοι, εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτούς το κάνουν για να πάρουν μέρος «στο μοίρασμα της λείας». 

Πρέπει λοιπόν σύμφωνα με τον ίδιο, οι επαναστάτες να προχωρούν σε «ένα αμείλικτο ξεσκέπασμα και έναν ανειρήνευτο πόλεμο ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά»…