Γράφει ο mitsos175Σήμερα θα εξετάσουμε με καθαρά στρατιωτική λογική τι γίνεται σε περίπτωση πολέμου. Ασφαλώς ο διοικητής μιας στρατιωτικής μονάδας πρέπει να φροντίσει για πάρα πολλά. Συνήθως τα αναθέτει σε αξιωματικούς. Όσο πιο μεγάλη μονάδα, τόσο μεγαλύτερες οι ανάγκες σε εφόδια.
Τα δεδομένα είναι τα εξής. Υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις απειλούν με περικύκλωση. Περικύκλωση σημαίνει ουσιαστικά κόψιμο του εφοδιασμού. Που θα πει πως γρήγορα θα τελειώσουν τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, πυρομαχικά κοκ. Άρα αργά ή γρήγορα ο στρατός θα γίνει μια μάζα αόπλων τραυματισμένων και πεινασμένων, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από τα Αρχαία χρόνια, όταν συνέβαινε κάτι τόσο δυσάρεστο, οι δυνάμεις μας υποχωρούσαν. Ο Λεωνίδας της Σπάρτης θυσιάστηκε στις Θερμοπύλες, επειδή ο Ελληνικός στρατός κινδύνεψε με περικύκλωση. Αν αυτοί που φύλαγαν το πέρασμα, δεν την κοπάναγαν, ίσως να γλύτωναν οι 300 Σπαρτιάτες, που έμειναν μαζί με τους 700 Θεσπιείς για να καθυστερήσουν τις εχθρικές δυνάμεις.
Επομένως μπορεί μια μικρή δύναμη να θυσιαστεί, για να σωθεί μια μεγαλύτερη. Όμως εκείνο που δεν πρέπει να γίνει, είναι να κυκλωθεί μια μεγάλη δύναμη. Αυτό έγινε στο Στάλινγκραντ. Ο Γερμανός στρατάρχης, αν και καθίκι, ήταν ικανός στρατιωτικός. Πρότεινε αμέσως μόλις αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, το λογικό, υποχώρηση. Έστω κι αν άφηνε μερικές δυνάμεις, να καθυστερήσουν τους Σοβιετικούς. Ξέρουμε πως ο Χίτλερ αρνήθηκε και τι συνέπειες είχε αυτό. Αν υποχωρούσε, η 6η στρατιά θα δημιουργούσε σοβαρότερα προβλήματα από αυτά που δημιούργησε στον Κόκκινο Στρατό.
Στην Ουκρανία πάλι οι ναζί κλείστηκαν μόνοι τους στη Μαριούπολη. 15.000 είναι αρκετά μεγάλος αριθμός. Το έκαναν για ένα λάθος στρατιωτικό λόγο, αλλά κυρίως για ένα πολιτικό. Ο λάθος στρατιωτικός λόγος είναι να φθείρουν και να απασχολήσουν όσο το δυνατό περισσότερες δυνάμεις. Είναι λάθος, γιατί η έλλειψη εφοδιασμού επιτρέπει τη μετατροπή της πόλης σε ένα τεράστιο στρατόπεδο αιχμαλώτων, όπως έγινε στο Στάλινγκραντ. Όταν οι Σοβιετικοί καθάρισαν την πόλη από τους ναζί, δεν υπήρχε άλλη στρατιά σαν αυτή να τους σταματήσει.
Ο πολιτικός λόγος είναι πως οι ναζί ήθελαν να καταστραφεί η πόλη. Τόσο για λόγους προπαγάνδας, όσο και για λόγους εκδίκησης. Οι κάτοικοι της πόλης είναι με την «αντιπολίτευση» και υπέφεραν περισσότερα από τους ναζί, ακόμα κι από τους Ρωσικούς βομβαρδισμούς! Οι οποίοι δείχνουν πως ό,τι έβαλε στόχο ο Ρώσικος στρατός το παίρνει, έστω κι αν το καταστρέψει εντελώς.
Οι χιλιάδες άμαχοι νεκροί της Μαριούπολης, πολλοί από αυτούς Έλληνες, είναι έγκλημα των Ουκρανών. Μπορούσαν να αποχωρίσουν από την περιοχή. Ήταν φανερό πως θα κυκλώνονταν, ενώ κανένα ουσιαστικό στρατιωτικό κέρδος δεν είχαν, που έγινε η πολιορκία. Δεν είναι εύκολη η υποχώρηση, ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος έχει αεροπορική υπεροχή, αλλά θα είχαν σίγουρα λιγότερες απώλειες.
Αντίθετα η μάχη ωφέλησε τους Ρώσους. Εκμηδένισαν όχι απλά μια μεγάλη μονάδα επιπέδου μεραρχίας, αλλά αυτούς που θεωρούνταν ως οι πλέον σκληροί. Τα SS. Ταυτόχρονα πήραν τα εδάφη που ήθελαν και το πιο σπουδαίο, τη στήριξη των ντόπιων. Είναι η μεγαλύτερη Ρωσική νίκη ως τώρα χάρη στα λάθη και την έμμονη των Ουκρανών.
Δημοσίευση σχολίου