"Το έγκλημα του αιώνα", περνούσε μονότονα σαν τίτλος με κεφαλαία γράμματα στο πρωινό δελτίο, στο κάτω μέρος της οθόνης Δεν επρόκειτο για τον πόλεμο στην Ουκρανία ούτε για τη λιμοκτονία του λαού του Αφγανιστάν ούτε για τις σφαγές, την καταπίεση σε τόσα άλλα μέρη, ούτε για το λιώσιμο των πάγων και την καταστροφή του περιβάλλοντος, που μπορεί να αφανίσει από μόνη της τον πλανήτη ακόμα και αν χάσουμε την «ευκαιρία» ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Ο τίτλος παρέπεμπε στην υπόθεση Πισπιρίγκου. Αυτή που αν η μία είτε οι τρεις παιδοκτονίες αποδειχτούν, θα αποτελεί μια -ακόμη- εφιαλτική εγκληματική υπόθεση. Αλλά που ωστόσο, όπως και κάθε ποινική υπόθεση για την οποία η έρευνα και η δικαστική διαδικασία δεν έχουν ολοκληρωθεί, επιβάλλει να σεβόμαστε, πέραν του τι διαισθανόμαστε και υποθέτουμε, το τεκμήριο της αθωότητας.
Θα μου πείτε ίσως ότι τέτοιες επιφυλάξεις είναι ψιλά γράμματα. Και θα συμφωνήσω ότι όντως είναι τουλάχιστον για όλες και όλους αυτούς, τους παρουσιαστές αλλά και τους πόσης φύσεως ειδικούς, θαμώνες των τηλεπαραθύρων που επιμένουν ακούραστοι να μιλούν: αυτόκλητοι εισαγγελείς, εγκληματολόγοι. ποινικολόγοι, φαρμακολόγοι, ειδήμονες της δράσης σατανικών φαρμάκων, όπως το κεταλάρ. Ενα φαρμακευτικό σκεύασμα που χρησιμοποιείται, στις σωστές δόσεις εννοείται, σε εγχειρήσεις και ψυχολογικές έρευνες Δεν θα χρειαζόταν να επιμείνουμε στη διαχείριση της υπόθεσης αυτής από τα Μέσα, τα οποία δεν χάνουν ευκαιρία να παρουσιάζουν τέτοιου είδους ιστορίες που επιτρέπουν σε πολλούς να ανατριχιάζουν και να αγανακτούν εντός των λελογισμένων ορίων, αν τα πράγματα δεν ήταν δύσκολα
Διανύουμε μάλλον τη χειρότερη, την πιο επικίνδυνη περίοδο για ολόκληρο τον πλανήτη. Οχι μόνον "από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου", όπως επαναλαμβάνεται στερεότυπα Αλλά την πιο επικίνδυνη όλων των εποχών αν σκεφτούμε την ασύλληπτη "πρόοδο" των εξοπλισμών, τον κυνισμό αυτών που τους διαθέτουν και το γεγονός ότι και τα τελευταία διεθνή γεγονότα έχουν εκμηδενίσει την αξία της ανθρώπινης ζωής, καταργήσει τη δυνατότητα διαλόγου και ευτελίσει τη δημοκρατία Στη χώρα μας στοιχείο αυτής της ευτέλειας εξάλλου υπήρξε η χωρίς προηγούμενο σε άλλη χώρα «τυχαία» παρουσία στη Βουλή εκπροσώπου του Τάγματος Αζόφ.
Η συνειδητοποίηση της κατάστασης αυτής είναι ίσως ένας -δύσκολος- δρόμος για να σκεφτούμε χωρίς ψευδαισθήσεις τα γεγονότα Οσα από αυτά είναι πραγματικά. Και δυστυχώς, είτε διασκεδάζοντάς μας με τα ανούσια είτε τρομοκρατώντας μας με τα δευτερεύοντα υπακούοντας σε μια κατάσταση χειραγώγησης είτε παραδέρνοντας μέσα στην έπαρση και την ελαφρότητά τους, όσοι και όσες για ακόμη μια φορά σερβίρουν επίμονα το "τέρας" στην πρώτη σελίδα, παίζουν το παιχνίδι ενός τερατώδους αποπροσανατολισμού.
Δημοσίευση σχολίου