Μια σύντομη αναφορά στην επαγγελματική διαδρομή του Στέφανου Κασιμάτη που σήμερα κατάκτησε τον τίτλο του μεγαλύτερου πρωθυπουργικού γλύφτη

Του Γ. Γ.

Σε περασμένη ανάρτηση συντρόφισσας γινόταν μια διαπίστωση: "Η ανηθικότητα, η χυδαιότητα, η αθλιότητα, η προστυχιά, έχουν ένα ακόμη συνώνυμο. Στέφανος Κασιμάτης, λέγονται...". 

Εμείς σήμερα σ' αυτόν τον γραφιά του Μαρινάκη θα του αποδώσουμε έναν τίτλο: Του πρωταθλητή γλυψίματος του συζύγου της υπέρλαμπρης. 

Γιατί αν δεν το ξέρετε, η παρουσία της Μαρέβας κατά την επίσκεψη του νέου Μωυσή ήταν που απέτρεψε τις γυναίκες που παρακολούθησαν την ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο να μην διεκδικήσουν την παρουσία του Μητσοτάκη στην ζωή τους! 

Τόσο είχαν συγκινηθεί και ενθουσιαστεί από την ομιλία και προσωπικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, σύμφωνα με τον κ. Κασίμη.

Και, εξυπακούεται ότι δεν μπορούμε να προβάλλουμε καμιά ένσταση για την βασιμότητα των διαπιστώσεων του "έγκυρου" δημοσιολόγου. Τα παρακάτω γραφόμενα αυτού του αξιόλογου ενημερωτή της κοινής γνώμης, είναι απαύγασμα σοφίας και πολιτικής εμπειρίας και έχουν την ίδια βαρύτητα με σχετικά πρόσφατο πόρισμα του κ. Κασιμάτη, ότι το "κόμμα Βαρουφάκη μαζί με το ΚΚΕ αποτελούν την ακραιφνή Αριστερά των ανίατα κομμουνισμένων".

Αυτό που μας προβληματίζει σφόδρα είναι αν άλλοι διεκδικητές του τίτλου που απέκτησε με το σημερινό του άρθρο ο κ. Κασιμάτης -διάβαζε, Πορτοσάλτε, Μαυρίδης, Χατζηνικολάου ...- θα βρουν και θα χρησιμοποιήσουν ένα επίπεδο ανώτερης εκφραστικότητας και λατρείας προς τον πρωθυπουργό, για να αποκαθηλώσουν τον υπάλληλο του Μαρινάκη από το βάθρο του σημερινό νικητή.

Και προφανώς δεν μπορούμε να σας στερήσουμε την απόλαυση και να μην σας παραθέσουμε ένα απόσπασμα απ' αυτό το αριστουργηματικό δημοσιογραφικό πόνημα.

Πριν όμως απ' αυτό να σας θυμίσουμε και κάποιες άλλες μεγάλες στιγμές από την επαγγελματική διαδρομή αυτού του "έγκυρου",

Πέρα απ΄ την ανήθικη επίθεση που είχε κάνει στον Γ. Κατρούγκαλο και στην οποία αναφέρετε η αρχική μας παραπομπή, είναι και η αδιανόητη σεξιστική επίθεση που είχε κάνει σε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ: 

 «Γιαγιά έγινε, όπως διαβάζω, η Τασία Χριστοδουλοπούλου και φυσικά ο τοκετός έγινε σε ιδιωτικό μαιευτήριο, διότι, ως γνωστόν, αριστεροί είμαστε και όχι κορόιδα. Συγχαρητήρια, να τους ζήσει, να το χαίρονται κ.λπ. Ομως η χαρμόσυνη είδηση υπονοεί κάτι που κάνει το αίμα (το δικό μου) να παγώνει: για να γίνει γιαγιά η Τασία, σημαίνει ότι είναι και μητέρα! Ομολογώ ότι δεν το είχα ποτέ φαντασθεί», είχε γράψει ο "έγκυρος".

Αξιοσημείωτο είναι και το ξέπλυμα που έκανε στο εγκληματικό, ναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου επιδιδόμενος ταυτόχρονα σε έναν αντικομμουνιστικό οχετό: "Οσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει … ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή ... Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες – όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου", μας έγραφε κάποτε στην "Καθημερινή".

Δεν έχει και τόσο σημασία να αναφερθούμε στον αγώνα που έδινε, ο τότε υπάλληλος του Αλαφούζου, για να εξαιρεθούν από τις περικοπές ειδικών μισθολογίων τα Σώματα Ασφαλείας, γιατί είναι "αισθητό το πρόβλημα εσωτερικής ασφαλείας", όπως τόνιζε ο κρυπτοφασίστας. 
Πάντα οι ακροδεξιοί έτρεφαν μια λατρεία προς τα σώματα καταστολής. 

Και φυσικά ο αντικομμουνισμός σ' αυτά τα άτομα είναι κύριο χαρακτηριστικό τους, όπως και η εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού: "Γιατί, δηλαδή, μας σοκάρει ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος χλευάζει το δημοκρατικό πολίτευμα από τις Θερμοπύλες, όταν η Αλέκα Παπαρήγα δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι το κόμμα της δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα; Ειλικρινά, δεν βλέπω σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, ένα φασιστικό κόμμα που αναλαμβάνει αυθαιρέτως αστυνομικά καθήκοντα στα πανηγύρια από ένα λενινιστικό που εμποδίζει την είσοδο της τρόικας στο υπουργείο Εργασίας - και τα δύο περιφρονούν εξίσου τη νομιμότητα.", έγραφε στην στήλη του ο Κασιμάτης.

Η διαχρονική "λογική" του "έγκυρου" έφτασε στο σημείο να δίνει ιδεολογική κάλυψη ακόμα και στους ναζί δολοφόνους του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Αφού μας είχε αναφέρει ότι "Η ανοχή της πολιτικής βίας, εφόσον ασκείται στο όνομα των ιδανικών της Αριστεράς από οιονδήποτε αυτόκλητο φορέα τους, είναι πια φαινόμενο τόσο σύνηθες στην κοινωνική και πολιτική ζωή ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε", έφτασε στην αθλιότητα να δίνει άλλοθι στους ναζί δολοφόνους.

Ανασύρουμε από το αρχείο μας άλλο ένα επικό άρθρο που έγραφε ο Σ. Κασιμάτης το 2012: 

«Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008, και μάλιστα σε συνδυασμό με μία κυβέρνηση η οποία έσπευσε τότε να παραδώσει ευθέως στους αναρχικούς της αλήτικης Αριστεράς το νόμιμο δικαίωμα του κράτους στην άσκηση βίας, ήταν η βόμβα. …

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς πώς η Αθήνα αφέθηκε προχθές τη νύχτα στο έλεος δύο χιλιάδων επικίνδυνων αλητών. Είναι το λογικό επακόλουθο, όταν θεωρείται αδιανόητο ο αστυνομικός να χρησιμοποιήσει το όπλο του εναντίον ενός αναρχικού που του επιτίθεται με το όπλο της φωτιάς, όταν δεν επιτρέπεται στην αστυνομία να αντιμετωπίσει με πλαστικές σφαίρες ή αντλίες νερού αναρχικούς που πετροβολούν πυροσβεστικά οχήματα. Απλώς περιμένω να δω πότε θα σημειωθούν τέτοιου είδους επιθέσεις και σε ασθενοφόρα. 

Γιατί θεωρώ βέβαιο ότι θα συμβεί και αυτό, από τη στιγμή που ως κοινωνία έχουμε συμφωνήσει στην πράξη ότι η ζωή ενός εφήβου ο οποίος συχνάζει στα Εξάρχεια και εκτονώνεται προκαλώντας τους αστυνομικούς εν τέλει αξίζει περισσότερο από τις ζωές τριών τραπεζικών υπαλλήλων (η μία ήταν έγκυος γυναίκα), οι οποίοι τολμούν να εργάζονται σε μια ημέρα που η Αριστερά έχει επιβάλει με το στανιό το “δικαίωμα” της απεργίας σε όλους. 

Θα καεί ξανά και ξανά η Αθήνα, όσο το “δικαίωμα” αλητών του κοινού ποινικού δικαίου στην καταστροφική βία, που ασκείται στο όνομα της “ιερής” ιδιότητας του αντιεξουσιαστή, υπερτερεί τοις πράγμασι του δικαιώματος όλων των άλλων στην προστασία της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας τους».

Εδώ έχουμε μια καραμπινάτη προσβολή νεκρού, (Εδώ, θα πείτε, δεν σεβάστηκε την Φώφη Γεννηματά και έγραφε τον περασμένο Νοέμβρη στα "Νέα" ένα άθλιο σχόλιο στο οποίο τόνιζε ότι: «Αξιοσημείωτη ειρωνεία ότι, με τον θάνατό της, η μακαρίτισσα Φώφη προσέφερε στο ΠΑΣΟΚ περισσότερα από όσα είχε προσφέρει με τη ζωή της», την μνήμη του Αλέξη θα σεβόταν;). 
Ταυτόχρονα υπάρχει παρότρυνση προς την κυβέρνηση να επιτρέψει στους μπάτσους να χρησιμοποιούν πλαστικές σφαίρες. ενώ στο κείνεο του Κασιμάτη εχουμε και μια απίστευτη αλητεία αφού παραλληλίζει την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου με το έγκλημα που έγινε στην Μαρφίν. Μόνο ένα άρρωστο μυαλό θα το τολμούσε αυτό! 

Και να ολοκληρώσουμε την ανάρτησή μας που αποτέλεσε το ερέθισμα να αναγερθούμε επιγραμματικά στην επαγγελματική διαδρομή του δημοσιολόγου Στέφανου Κασιμάτη, με το σημερινό του άρθρο που αποτέλεσε την αιτία να του απονεμηθεί ο τίτλος του καλύτερου πρωθυπουργικού γλύφτη.  

Επί ίσοις όροις και με αυτοπεποίθεση

Στο επίπεδο των συμβολισμών, η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ήταν η κορυφαία στιγμή των ελληνοαμερικανικών σχέσεων μέχρι σήμερα. Η ομιλία ήταν εμπνευσμένη και ήταν επίσης συγκινητική, για όσους θέλουμε μια Ελλάδα που μιλά επί ίσοις όροις με τους συμμάχους και εταίρους της, όχι την κομπλεξική Ελλαδάρα που περιφέρει τον κατάλογο των παραπόνων της από την Ιστορία, 

Το μεγαλύτερο κέρδος για τη χώρα μας από την ομιλία ήταν η εντύπωση που άφησε στο ακροατήριο και η οποία εκφράστηκε με τον σαφέστερο τρόπο τις ένδεκα φορές, αν μέτρησα σωστά, που τα μέλη του Κογκρέσου σηκώθηκαν όρθιοι γιο να τον χειροκροτήσουν. Ολα αυτά έχουν όμως ειπωθεί από εγκυρότερα πρόσωπα, ο δικός μου σκοπός εδώ είναι να εξηγήσω πώς ο Κυριάκος πέτυχε αυτό το αποτέλεσμα.,,

Τα άπταιστα αγγλικά ήταν απαραίτητα για να γίνει σωστά η εκφορά της ομιλίας, αλλά ήταν η κορυφή της πυραμίδας τους επιτεύγματος. Χωρίς τη γενικότερη παιδεία του. που ασφαλώς περιλαμβάνει και τη γνώση της γλώσσας, αυτή η ομιλία δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει γίνει. Κανένας λογογράφος δεν εισάγει σε μία ομιλία αναφορές που προϋποθέτουν καλή γνώση θεωρητικών ζητημάτων όπως η σχέση του Μάντισον με τον Περικλή μέσω του Θουκυδίδη, ή τις παρατηρήσεις του Τοκβίλ για την αξία του κοινωνικού κεφαλαίου στην Αμερική - αυτά είναι παγίδες αν ο ομιλητής δεν είναι του ανάλογου επιπέδου. 

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι αρκετοί ειδικοί θα κοίταξαν την ομιλία του Πρωθυπουργού πριν την εκφωνήσει και θα του έδωσαν τις συμβουλές του. Την έγραψε όμως ο ίδιος, γι' αυτό και ήταν τόσο φυσική και πειστική η εκφορά της, Η επιτυχία της αντανακλά το πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο του Πρωθυπουργού, 

Καταλαβαίνω ότι κάποιοι αισθάνονται μειονεκτικά, ήταν το βλέπουν, αλλά δεν πειράζει. Οι σώφρονες πολίτες αντιλαμβάνονται πολύ καλά τι σημαίνει να έχεις έναν ικανό και προικισμένο άνθρωπο σε μια θέση ευθύνης, από την οπαία εξαρτάται η ευημερία όλων.

Εδώ πάντως να το ξεκαθαρίσουμε. Το πρόβλημα δεν είναι ο Κασιμάτης. Πάντα η αρθρογραφία του εκφράζει την γραμμή των κατά καιρούς εκδοτών του. Και φυσικά έχει καθαρά ταξικό υπόστρωμα. Είτε αυτή μεταφράζεται σε επιθέσεις σε πολιτικούς αντιπάλους, είτε σε "αγιογραφίες"  εκλεκτών τους.