«Προσεχώς Βουλγάρες» έγραφαν παλιά, τώρα περιμένουν τις Ουκρανές και τους Ουκρανούς. Όπου φτωχός κι η μοίρα του.
Άκουγα τον προφήτη να λέει πως στη Μύκονο δουλεύουν Ουκρανοί σκλάβοι και μάλιστα το ανακοίνωσε με χαρά ο ίδιος ο υπουργός δουλεμπορίου Β. Κικίλιας!
Γιατί γίνεται πόλεμος και για αυτό το λόγο. Όχι μόνο γι αυτό, αλλά οι αιχμάλωτοι πολέμου ήταν τα φτηνά εργατικά χέρια των δούλων από την Αρχαιότητα.
Λέει ο υπουργός, που ξέκανε δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους και ήταν τόσο πετυχημένος, που ο Μητσοτάκης τον έβαλε να ξεκάνει και τον τουρισμό, πως θα έρθουν τουρίστες από τη Ρουμανία. Μόνο μη γίνει κι εκεί πόλεμος, κι από τουρίστες βρεθούν σκλάβοι και δουν τον πολιτισμό μας.
Δεν περιμέναμε μόνο τις Ουκρανές, όλους τους περιμένουν οι νοικοκυραίοι εκμεταλλευτές. Τα παιδιά να χαρούν τύποι σαν το Λιγνάδη, το Γεωργιάδη κι άλλα τέτοια καθάρματα, τους άντρες να δουλεύουν εκεί που δεν πάει ούτε απελπισμένος, άνεργος Έλληνας.
Ο απελπισμένος όμως πρόσφυγας, που έφυγε από πόλεμο, θα πάει, αλλιώς θα τον στείλουν πίσω, να φάει κατακέφαλα τις βόμβες. «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά χεσμένος» που λέει κι ο ποιητής. Ή κάπως έτσι.
Σκλάβοι και σκλάβες λοιπόν στα σύγχρονα δουλεμπορικά. Εργαζόμενοι 14 ώρες την ημέρα, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς κανένα δικαίωμα. Την ίδια ώρα που ένα γεύμα στη Μύκονο κοστίζει περισσότερο από το μηνιάτικο του σερβιτόρου!
Πολύ σωστό το σλόγκαν «ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Επέστρεψε στον Τρωικό Πόλεμο, τον Πελοποννησιακό, τη Ρωμαϊκή εποχή, να δεις τη μοίρα των σκλάβων. Αθηναϊκή δημοκρατία: Οι γυναίκες στο σπίτι, οι δούλοι στα χωράφια, κι οι άντρες στον πόλεμο! Τι ψηφίσατε, ω αυνανιστές;
Φαίνεται πόσο άνθρωποι είμαστε, δε χρειάζεται να πετάξουμε γατάκια στη θάλασσα, πετάμε πρόσφυγες. Πολύ σωστά βάζουν πρόστιμο, αν κλωτσήσει κάποιος γατάκι, τίποτα όμως αν σκοτώσουν άνθρωπο στο ξύλο!
Αυτός είναι «πολιτισμός» να εκμεταλλεύεσαι τον αδύναμο. Όρνεα; Αρπακτικά; Καρχαρίες; Ναι, αλλά πολιτισμένοι! Κι αν κάποιος κάποια σκλάβα δε θέλει, υπάρχουν τρόποι να πεισθούνε.
Τι έγινε πάλι; Γυναικοκτονία! Τη στραγγάλισε και μετά αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Πόσες φορές θα το πούμε, ε; Άμα μπαίνουν τέτοιες ιδέες, πρέπει να γίνονται με τη σωστή σειρά: Πρώτα αυτοκτονούμε, μετά πάμε να σκοτώσουμε την αγαπημένη μας σύζυγο. Να είμαστε σίγουροι πως αυτοκτονήσαμε πρώτα όμως, έτσι; Γιατί για να σκοτώσει ήταν ικανός, για να αυτοκτονήσει όχι.
Δεν είναι σάτιρα, αγάπη μου. Είναι οργή! Γιατί προφανώς, αν η ζωή σου καταντά Κόλαση, χωρίζεις. Αυτό είπε να κάνει το θύμα στην Καβάλα, αλλά δεν πρόλαβε, την έπνιξε! Γι αυτό δε μιλάνε οι γυναίκες, γιατί φοβούνται.
Δε με νοιάζει τι είναι, ή τι δηλώνει πως είναι ο φονιάς. Είναι ένας μαλάκας εγκληματίας. Ένα αλαζονικό κτήνος, που θεωρεί τον άλλο κτήμα και δούλο. Ένας φασίστας. Ο φασισμός είναι καρκίνος, πρέπει να ξεριζώνεται, πριν πεθάνουμε όλοι.
Δημοσίευση σχολίου