Του Γ. Γ.Πριν από πολλά χρόνια, ο κομμουνιστής ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης μιλούσε για "ελληνική, κομπραδόρικη, παρασιτική αστική τάξη", Εχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από τότε.
Eνα παρόμοιο χαρακτηρισμό έδωσε παρουσιάζοντας μια πτυχή της λειτουργίας της αστικής δικτατορίας που βιώνουμε ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, λέγοντας δημόσια: "Το δικαστικό και το πολιτικό σύστημα αλληλοεμπλέκεται και λειτουργεί με πρακτική μαφίας¨.
Προσέξτε τώρα μια "λεπτομέρεια" που πέρασε απαρατήρητη. Στην αστυνομία υπάρχει «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος» με αρκετή δραστηριότητα. Πρόχειρα θυμόμαστε ότι οι μπάτσοι της υπηρεσίας αυτής ανακάλυψαν ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π. Πολάκη μετά από μήνυση που του είχε υποβάλει ο Μένος Φουρθιώτης. Ακριβώς το ίδιο διαπίστωσαν αυτή την φορά με την πρόεδρο στην Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ) Δάφνη Κατσίμπα και την κάλεσαν σε απολογία να δούνε εάν στοιχειοθετείται το αδίκημα της διέγερσης σε ανυπακοή, κάτι ανάλογο συνέβη με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη για την πολιτική του δραστηριότητα κλπ
Πάντα κατά την άποψη των μπάτσων οι ενέργειες των προ αναφερομένων δημιουργούσαν "κίνδυνο" για την δημοκρατία τους. Το να τους λούζουν δημόσια με το να τους λένε ότι δυο πυλώνες του συστήματός τους, η δικαστική και η πολιτική εξουσία "αλληλοεμπλέκονται και λειτουργούν με πρακτική μαφίας" το κάνουν γαργάλα, Τόμπολα.
Πάμε παρακάτω, Ενα γνωστό παραμύθι είναι αυτό που λέει ότι στις αστικές δημοκρατίες τους υπάρχει η αρχή της διάκρισης των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), (Διαβάστε εδώ). Κι εδώ έχουμε το εξής. Εχει φτάσει η σαπίλα του συστήματος τους, σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και ένας δεξιός δημοσιογράφος αναγκάζεται -υπηρετώντας τις οικονομικές βασικά σκοπιμότητες του εργοδότη του Φιλιππάκη - πάει πριονοκορδέλα όλο το κομματικό κατεστημένο. Τον καπιταλισμό δηλαδή.
Με λογικούς ακροβατισμούς όμως πάει να παρουσιάσει μόνο την εγχώρια λειτουργία του, αφού "το δικαστικό μας σύστημα το οποίο δεν είναι θωρακισμένο για να μπορεί να αντιμετωπίζει τις κατά μέτωπον επιθέσεις των διεφθαρμένων", Σύμφωνα με τον ίδιο δεν φταίει το πολιτικό σύστημα αλλά "η ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας και η διάβρωση των θεσμών".
Το ποιο ωραίο είναι ότι ο Κοττάκης, περί αυτού του δημοσιογράφου μιλάμε, γράφει ξεκάθαρα αυτό που λέμε τόσο καιρό εμείς. Επαναλαμβάνει τον ισχυρισμό μας ότι πάντα έχουμε ένα κυβερνητικό υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των πλουτοκρατών. Ο κ. Κοττάκης το διατυπώνει με το δικό του λεξιλόγιο: "Οι μάνατζερ των πολυεθνικών ατιμώρητοι κάνουν ό,τι θέλουν την πολιτική μας τάξη". Αυτό λέμε κι εμείς τόσο καιρό κ. Μανόλη. Ευχαριστούμε που μας επιβεβαιώνεις!
Το αίσθημα της αποκαρδιώσεως
Από έξω μας ήρθαν, δεν διερευνήθηκαν με δική μας πρωτοβουλία! Και η υπόθεση της Siemens και η υπόθεση της Novartis και η υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όλες διερευνήθηκαν μετά από αίτημα δικαστικής συνδρομής των κυβερνήσεων της Αμερικής, της Γερμανίας και της Γαλλίας προς το ελληνικό δικαστικό σύστημα. Σκάνδαλα με πρωταγωνιστές ελληνικές εταιρίες της διαπλοκής σπανίως διερευνήθηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη, καθώς σπανίως διατυπώθηκαν καταγγελίες προς αυτήν. Και όσες φορές διατυπώθηκαν, τα αποτελέσματα είναι γνωστά: εξαφανίστηκαν οι μάρτυρες και σπιλώθηκαν οι δικαστές. Πέραν αυτών το ελληνικό πολιτικό σύστημα μερίμνησε ώστε να ευνουχίσει την ελληνική δικαιοσύνη αποτελεσματικά, για να μην τολμά να ερευνά εις βάθος τέτοιου είδους υποθέσεις.
Σε πλείστες όσες περιπτώσεις νομοθέτησε το κόλπο μέσῳ του Κοινοβουλίου! Εκανε το σκάνδαλο νόμο του ελληνικού κράτους! Με συνέπεια δικαστές και εισαγγελείς ακόμα και στην περίπτωση που είχαν υπόνοιες σκανδάλου κατά την διάρκεια έρευνας να μην μπορούν να το διερευνήσουν γιατί ήταν …νόμιμο! Και για να δέσει το γλυκό να μην ξεχνάμε ποτέ τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και της βραχείες παραγραφές αδικημάτων από μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
«Εισαγωγής» λοιπόν όλες οι υποθέσεις διερεύνησης σκανδάλων πολυεθνικών που ζημίωσαν το ελληνικό Δημόσιο. Με έξωθεν παρεμβάσεις έφθασαν στην Ευελπίδων. Οι οποίες παρεμβάσεις αμφίβολο είναι αν θα γίνονταν και αυτές, αν οι ευρωπαϊκές εταιρίες δεν το είχαν παραξηλώσει και δεν έκλεβαν τiς δουλειές των αμερικανικών εταιριών με μίζες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το ενδιαφέρον αρχίζει από τη στιγμή που τα σκάνδαλα των προμηθειών ψηφιακών τηλεφώνων, συνταγογράφησης φαρμάκων, προμήθειας φρεγατών και άλλων εξοπλιστικών, παρακολούθησης επικοινωνών από ξένες πολυεθνικές που διαπλέκονται με το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εγγράφονται στα «εισερχόμενα» της ελληνικής δικαιοσύνης. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί συνήθως εφιάλτη για το δικαστικό μας σύστημα το οποίο δεν είναι θωρακισμένο για να μπορεί να αντιμετωπίζει τις κατά μέτωπον επιθέσεις των διεφθαρμένων ώστε οι υποθέσεις τους να κλείσουν.
Οποιος μεταπτυχιακός φοιτητής της Νομικής Σχολής των Αθηνών θελήσει να ασχοληθεί επισταμένως με τα πρακτικά της εξεταστικής επιτροπής για την Siemens, της προανακριτικής επιτροπής για την Novartis, της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας για την παραβίαση του απόρρητου των επικοινωνών από αγγλική εταιρεία, των εξεταστικών επιτροπών για τους εξοπλισμούς σε συνδυασμό με τις ανακριτικές πράξεις, τις μαρτυρικές καταθέσεις και τα δικαστικά πορίσματα των ιδίων υποθέσεων, έχει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συντάξει μία εξαιρετική διδακτορική διατριβή για την ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Για την διάβρωση των θεσμών. Για τις άνομες πρακτικές τις οποίες μετέρχονται οι κατηγορούμενοι για να μετατρέπονται σε κατηγόρους....
Η τυπολογία των «δραστών» είναι κοινή σε όλες τις υποθέσεις. Επιθέσεις και μηνύσεις στους δικαστές με στόχο την κατατρομοκράτησή τους. Πού βρίσκεται σήμερα ο ανακριτής της υποθέσεως Siemens;
Αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Τί απέγινε το στέλεχος της γαλλικής πολυεθνικής «Θαλής» που υποστήριξε ότι εισέπραξε μίζες πρώην Ελλην Πρωθυπουργός;
Αξιοποίηση του Τύπου για δολοφονία χαρακτήρων. Τί απέγιναν οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι που ομολόγησαν δημοσίως ότι καννίβαλισαν τον Καραμανλῆ για το Βατοπέδι εκτελώντας εντολές;
Αξιοποίηση του Κοινοβουλίου για ξέπλυμα και αποχαρακτηρισμό παράνομων πράξεων.
Τι απέγιναν οι κατηγορούμενοι αξιωματούχοι διοικητές του ΟΤΕ για την προμήθεια των ψηφιακών τηλεφώνων από τη στιγμή που το Κοινοβούλιο άλλαξε με τον νέο ποινικό κώδικα τον χαρακτήρα του αδικήματος για το οποίο κατηγορούνταν, και μετέτρεψε μετά την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ την απιστία περί την υπηρεσία σε ιδιωτικό αδίκημα; Αξιοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Τελευταίο παράδειγμα, η φερόμενη νόθευση δημοσίου εγγράφου. Παλαιότερα, η ολιγωρία των Αρχών που επέτρεψε στον μάνατζερ της Siemens να διαφύγει στο εξωτερικό.
Δεν συζητάμε, βεβαίως, για την πορεία του μαύρου χρήματος. Όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν έκανε η ελληνική Δικαιοσύνη για να το εντοπίσει μέσω δικαστικών συνδρομών, οι μίζες κάνουν τις περισσότερες φορές, μέσω offshore εταιριών, τον γύρο του κόσμου, με συνέπεια να χρειάζεται πολύς χρόνος και κόπος για να τις ανακαλύψει κανείς. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η χώρα που αποτελεί τον τελικό τους προορισμό έχει υπογράψει συμφωνία αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής με την πατρίδα μας. Αν δεν έχει υπογράψει -ξέρουν πού τα φυγαδεύουν οι διεφθαρμένοι-, μάταιος κόπος.
Και, βεβαίως, αν παρ’ ελπίδα ξένη υπηρεσία προσφερθεί είτε να παραδώσει προς το ελληνικό δικαστικό σύστημα στοιχεία από τα οποία τεκμαίρεται διαφθορά πολιτικού ή πράκτορας ξένης υπηρεσίας ζητήσει να καταθέσει σε ελληνική δικαστική έρευνα που αφορά υπόθεση διαφθοράς, ξέρουμε όλοι τι τελικώς συμβαίνει. Τους στέλνουν από εκεί που ήρθαν, στο όνομα του κράτους δικαίου! Για αυτή τη δημοκρατία είμαστε υπερήφανοι. Αυτή τη δημοκρατία την αντιπαραβάλλουμε και την αντιπαραθέτουμε ως μοντέλο στο αυταρχικό και επίσης διεφθαρμένο καθεστώς της ρωσικής ομοσπονδίας του Πούτιν.
Τη δημοκρατία στην οποία οι μάνατζερ των πολυεθνικών ατιμώρητοι κάνουν ό,τι θέλουν την πολιτική μας τάξη. Και αν τυχόν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη, υπογράφουν έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με το Ελληνικό Δημόσιο και δίνουν τα ρέστα από τα κέρδη τους ως αποζημίωση για τη βλάβη που υπέστη. Να τη χαιρόμαστε αυτή τη δημοκρατία!
Δυστυχώς, όσα νομικά τερτίπια και αν προβάλλουν οι πρωταγωνιστές για να τη γλιτώσουν, το αίσθημα της αποκαρδίωσης για τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα θα αυξάνεται και θα μεγεθύνεται στη συνείδηση του ελληνικού λαού όσο περνά ο καιρός. Από τα δικαστήρια γλιτώνει κανείς. Από την αυτεπάγγελτη δίωξη που ασκεί ο ελληνικός λαός, ποτέ. Το σημείο τήξεως πλησιάζει.
Δημοσίευση σχολίου