Παρακολουθώντας κάποιες απ' τις δεκάδες φωτογραφίες και τα σχετικά βίντεο που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, όπου απεικονίζονται τα "κατορθώματα" της ένστολης αλητείας, δεν στάθηκα τόσο στις "επιδόσεις" των ένστολων οργάνων προστασίας του συστήματος. (Ενα "ψυχογράφημα" που έκανε πριν αρκετό καιρό, ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας για τους μπάτσους., τα λέει όλα).
Αλλού επικεντρώθηκε η σκέψη μου.
Υπήρξαν άτομα που πρόδωσαν την αστική τάξη τους, τις οικογενειακές τους καταβολές και βρέθηκαν στο πλάι της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Από την ηρωϊδα θανατοποινίτισσα, Παναγιώτα (Πότα) Κακκαβά, μέχρι στις μέρες μας με τον "Θείο Νώντας".
(Αν το αγνοείται o τραγουδοποιός και θεωρούμενος πρόδρομος της ελληνικής rock 'n roll δισκογραφίας, Μήτσος Πουλικάκος κατάγεται από μια πλούσια, αστική οικογένεια, η οποία είχε μεγάλες πολιτικές διασυνδέσεις με το πολιτικό κατεστημένο. Mάλιστα η αδελφή του πατέρα του ήταν γυναίκα του πρώην πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου. O "θείος Νώντας" όμως επέλεξε από την εφηβεία του ακόμα, να τραβήξει τον δικό του αυτόνομο δρόμο.
Αργότερα θα παραθέσουμε μια δήλωση του για την αστική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη που εκφράζει στον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη).
Ιστορικά, λοιπόν, όσοι απαρνήθηκαν την αστική τάξη και βρέθηκαν στο δικό μας μετερίζι της ταξικής πάλης, υπέστησαν διωγμούς από το αστικό σύστημα που ανάλογα με την εποχή έπαιρναν και συγκεκριμένη μορφή.
Από την άλλη πλευρά είχαμε και τους "ανανήψαντες κομμουνιστές". Από τον Μιχάλη Τυρίμο και τον Σάββα Κωνσταντόπουλο, μέχρι τον Δημήτρη Δανίκα και τον Τάκη Θεοδωρικάκο. Ολα αυτά τα υποκείμενα το καθεστώς τα αγκάλιασε και έφτιαξε το προσοδοφόρο "επάγγελμα πρώην κομμουνστής"
Διαβάζοντας προηγούμενη ανάρτησή μας η οποία αναφέρετε στις κτηνωδίες των υφισταμένων του "ανανήψαν κομμουνιστή" Τάκη Θεοδωρικάκου, ασυναίσθητα η σκέψη τράκαρε στο μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φράσει το κατάντημα ανθρώπων παρόμοιας "ποιότητας".
Οι πιο σκληροί βασανιστές ήταν οι δηλωσίες δήλωνε σε μια συνέντευξη της η ηρωίδα θανατοποινίτισσα, Πότα Κακκαβά περιγράφοντας τα βασανιστήρια που υπέστη εξόριστη στο νησί του θανάτου την Μακρόνησο. Το ίδιο ακριβώς θα σας ανέφεραν αν είχατε γνωρίσει κομμουνιστές που είχαν μαρτυρήσει σε φυλακές και ξερονήσια.
Αν διαβάσει κανείς τους δυο τόμους του βιβλίου "Η Νεκρή Μεραρχία" του Κώστα Παπακωνσταντίνου, (Μπελά), θα συναντήσει αρκετές περιπτώσεις που περιγράφουν τον ξεπεσμό και την αθλιότητα ατόμων που απαρνήθηκαν τις ιδέες τους και κατάντησαν βασανιστές των πρώην συντρόφων τους.
Σήμερα ο υπουργός προστασίας της εγκληματικής μπατσάδικης συμπεριφοράς, φυσικός προϊστάμενος των "σκυλιών που φυλάνε τα αφεντικά τους", είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση για το που μπορεί να σε οδηγήσει ο κατήφορος του δηλωσία.
Ο πρώην γραμματέας του Κ.Σ της ΚΝΕ, υπηρετεί με πάθος μια παράταξη, που στελέχη της χαρακτηρίζουν τους γονείς του "κομμουνιστοσυμμορίτες", και ουσιαστικά φτύνει πάνω στους τάφους των γονιών του οι οποίοι κάνοντας απίστευτες θυσίες υπηρέτησαν μια ζωή το κομμουνιστικό κίνημα.
Αν διαβάσει κανείς το συγκλονιστικό βιβλίο της μητέρας του, Αλεξάνδρας Βλάσση-Θεοδωρικάκου, "Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτοπούλας του Δ.Σ.Ε", θα δει να δικαιώνεται η λαϊκή ρήση "από ρόδο βγαίνει αγκάθι".
Η συγκεκριμένη αγωνίστρια, από 17 χρονο κοριτσάκι υπήρξε μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού πολεμώντας τον μονορχοφασιστικό στρατό, για να υπάρξει μια λαοκρατική Ελλάδα.
Οταν οι βόμβες ναπάλ του Τρούμαν και τα δολάρια του Μάρσαλ κατάφεραν να δαμάσουν ένα μεγαλείο ψυχής, και να διασώσουν την κυριαρχία της τάξη των πλουτοκρατών - κλεπτοκρατών και η μητέρα του Θεοδωρικάκου είχε την ίδια τύχη μέ όλους τους αγωνιστές/ιες του ΔΣΕ.
Συνελήφθηκε, οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, πέρασε στρατοδικεία, εξορίες μέχρι το 1961.
Το ίδιο και ο πατέρας του γενίτσαρου. Ο Δημήτρης Θεοδωρικάκος οργανώθηκε από παιδάκι στην ΟΚΝΕ, έδρασε σαν ΕΠΟΝίτης, υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ, και του ΔΣΕ, ενώ γνώρισε φυλακές και εξορίες από τα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, μέχρι και την Απριλιανή χούντα των συνταγματαρχών.
Ούτε για φτύσιμο δεν αξίζει δηλαδή ο υπουργός Προ-Πο. Μόνο απέραντη περιφρόνηση γι' αυτόν τον πολιτικό γενίτσαρο.
Δημοσίευση σχολίου