Κίνηση "να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται", από την εξουσιαστική δικαστική κάστα

Ανέκαθεν το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να δημιουργήσει την μαζική ψευδαίσθηση ότι διαθέτει τους μηχανισμούς αυτοκάθαρσης του, που στην ουσία είναι μηχανισμοί αυτοπροστασία του. Ειδικά σε εποχές σαν την σημερινή που η απαξίωση σε ένα βασικό πυλώνα του καθεστώτος έχει πάρει πρωτοφανής διαστάσεις -και φυσικά εννοούμε την αστική «δικαιοσύνη»- έβαλαν μπροστά την φάμπρικα: «Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται». Σ’ αυτό τον σχεδιασμό εντάσσονται και οι εξελίξεις που παρακολουθούμε στην υπόθεση του παιδεραστή Λίγνάδη.

Απ ’ότι μας ενημερώνει, λοιπόν, η σημερινή ειδησεογραφία η εισαγγελέας Εφετών, Βασιλική Χαλβά προχώρησε στην άσκηση έφεσης, κρίνοντας ότι σε δύο περιπτώσεις δεν υπήρξε ορθή κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου για τον Δημήτρη Λιγνάδη. Συγκεκριμένα άσκησε έφεση στο σκέλος εκείνο της απόφασης με την οποία ο Δημήτρης Λιγνάδης, κρίθηκε, κατά πλειοψηφία, αθώος για την πρώτη κατηγορία σε βάρος του και συγκεκριμένα για βιασμό ανηλίκου άνδρα, το 2011, εκτιμώντας πως το συγκεκριμένο αδίκημα έχει τελεστεί, ενώ άσκησε έφεση και για το ύψος των ποινών που επιβλήθηκαν στον Δημήτρη Λιγνάδη για τις δύο περιπτώσεις βιασμών για τις οποίες καταδικάστηκε. 

Η ίδια θεωρεί ότι έπρεπε να επιβληθούν μεγαλύτερες ποινές και στις δύο περιπτώσεις λόγω της απαξίας και της βαρύτητας της πράξης, της βλάβης που προξένησε στα θύματα, της έντασης του δόλου του κατηγορουμένου, αλλά και της εκμετάλλευσης της εμπιστοσύνης κάθε παθόντα λόγω της ανηλικότητάς τους.

Μ’ αυτή την εξέλιξη η εξουσιαστική δικαστική κάστα ευελπιστεί ότι θα καταλαγιάσουν οι λαϊκές αντιδράσεις που υπάρχουν, θα «αναστηλωθεί» το κύρος της αστικής «δικαιοσύνης» και κανείς δεν ξέρει τι θα έχει μεσολαβήσει μετά από ενάμιση – δυο χρόνια που θα δικαστεί ο Λιγνάδης σε δεύτερο βαθμό. Και φυσικά μέχρι τότε ο καταδικασμένος εγκληματίας θα κυκλοφορεί ελεύθερος .... Μια τρύπα στο νερό δηλαδή …