Του Γ. Γ."Λουκούμι" ήρθε στους δεξιούς η αποκάλυψη ότι ανάμεσα στους εμπλεκόμενους στην φρικτή υπόθεση των συστηματικών βιασμών του 12χρονου παιδιού, έχει ταυτοποιηθεί και ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγκεκριμένος είχε έλθει, από ψηφιακή εφαρμογή, σε επικοινωνία με το θύμα.
Με αυτή την αφορμή κάνουν παρέλαση στο twitter, από υπουργούς της κυβέρνησης, μέχρι ανώνυμα γαλάζια τρολ για να μας πουν ότι παιδοβιαστές και εν δυνάμει τέτοια καθάρματα, υπάρχουν σε όλους του πολιτικούς χώρους.
Εχω τοποθετηθεί αναλυτικά σ' αυτό το θέμα, χαρακτηρίζοντας ανιστόρητες παρόμοιες απόψεις που προέρχονται και από πρόσωπα ενταγμένα σε αριστερούς πολιτικούς χώρους. (Δείτε εδώ και εδώ).
Τώρα θα προσπαθήσω να κάνω μια πιο θεωρητική προσέγγιση του θέματος, που πιθανόν να θεωρηθεί και κουραστική.
Να ξεκαθαρίσουμε αρχικά τα αυτονόητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αστικό κόμμα και καμιά σχέση δεν έχει με όσους/ες δίνουμε τον αγώνα για μια ριζική ανατροπή, για μια αταξική κοινωνία. Είναι ένα συνονθύλευμα που συγκέντρωσε στις τάξεις του ότι πιο φθαρμένο υπάρχει στην πολιτική ζωή της χώρας μας, από ορφανά του Σημίτη, μέχρι γραφικά πρόσωπα των ΑΝΕΛ. Η μόνη επιδίωξη του είναι να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας, ούτε γενικότερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Εδώ θα επικεντρωθούμε στο ότι και σε ηθικά ζητήματα δεν είμαστε όλοι το ίδιο όμως θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάσουν.
Οσοι/ες ασπαζόμαστε την κοσμοθεωρία μας, τον μ/λ, έχουμε αρχές και αξίες που απέχουν παρασάγγας, από τις δικές τους. Εχοντας επαφή με την μαρξιστική φιλοσοφία γνωρίζουμε ότι οι ηθικές αξίες των ανθρώπων προέρχονται από την υλική τους εμπειρία μέσα στη ταξική κοινωνία. Και ο Μαρξ έβαλε τα θεμέλια της κομμουνιστικής ηθικής, εξαπολύοντας ταυτόχρονα πολεμική στην ηθική η οποία εδράζεται στην έννοια του θεού και κατά συνέπεια δεν αποδέχεται τις ταξικές σχέσεις.
Ξεκινώντας απ' αυτή τη βάση B.I. Λένιν, συμπλήρωνε "αρνούμαστε την ηθική, αρνούμαστε την ηθικότητα με την έννοια που την κήρυχνε η αστική τάξη, που έβγαζε την ηθικότητα αυτή από τις εντολές του θεού. Εμείς σχετικά μ' αυτό, φυσικά, λέμε ότι δεν πιστεύουμε στο Θεό και ξέρουμε πολύ καλά ότι στ' όνομα του θεού μιλούσε ο κλήρος, μιλούσαν οι τσιφλικάδες, μιλούσε η αστική τάξη, για να εξασφαλίσουν τα εκμεταλλευτικά τους συμφέροντα".
Από την άλλη ο ίδιος θεωρητικός μας, στο πόνημα του «Tα καθήκοντα των ενώσεων της νεολαίας», δημιούργησε, μάλλον συμπλήρωσε τη θεωρία θεωρία του Μαρξ για την κομμουνιστική ηθική, για το περιεχόμενό της, για τους τρόπους διαμόρφωσής της και για το ρόλο της στον αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. «Στη βάση της κομμουνιστικής ηθικότητας βρίσκεται ο αγώνας για τη στερέωση και την ολοκλήρωση του κομμουνισμού. Nα ποια είναι και η βάση της κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης, μόρφωσης και διδασκαλίας», τόνιζε χαρακτηριστικά, σ' αυτό του το έργο. Και προχωρώντας περισσότερο υπογραμμίζοντας ότι η ηθική αυτή είναι στάση ζωής, που απορρίπτει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο σε όλες τις μορφές στην καθημερινότητά μας.
Η αστική σαπίλα τους δηλαδή, είναι ξένη και αποκρουστική για την δική μας κομμουνιστική ηθική. Οσο και να θέλουν δεν είναι ίδιοι όλοι οι πολιτικοί χώροι. Η σήψη, η βρομιά, η απανθρωπιά, και η μπόχα είναι δικά τους χαρακτηριστικά. Οσοι/ες είμαστε στρατευμένοι στον αγώνα για τον ριζικό κοινωνικό ανασχηματισμό, έχουμε την ηθική που μας δίδαξαν οι θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας μας. Οσο και να προσπαθούν τα συστημικά φερέφωνα δεν εξισώνεται το φως και το σκοτάδι.
Δημοσίευση σχολίου