Σαν σήμερα το 1973, η επιχείρηση μασκαρέματος της Απριλιανής χούντας με την κυβέρνηση του Σ. Μαρκεζίνη

Ηταν σήμερα, 8 Οκτώβρη 1973, όταν γίνεται η ορκωμοσία της κυβέρνησης του Σπύρου Μαρκεζίνη.  

Η Απριλιανή χούντα προχωράει σε μια κίνηση δήθεν φιλελευθεροποίησή της, αντιλαμβανόμενη ότι μετά από σχεδόν επτάχρονη ωμή καταπίεση του λαού, η πίεση του κινήματος και τις νεολαίας την έχει φέρει σε αδιέξοδο. Ετσι ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος αναθέτει την "πρωθυπουργία" της χώρας τον Σπύρο Μαρκεζίνη. (Ηταν ένας από τους τρεις "πρωθυπουργούς της δικτατορίας" -οι άλλοι δυο ήταν ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, και Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος … ξεγλιστρούν χάρη στην εφεύρεση του «στιγμιαίου αδικήματος» και αποφεύγουν τη δίκη για συνέργεια σε εσχάτη προδοσία).  

Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση, γιατί ήταν ένα βάρβαρο, καταπιεστικό καθεστώς, που δολοφόνησε, βασάνισε, έκλεισε στις φυλακές και τα ξερονήσια χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες. Σ' αυτή την φάση το δικτατορικό καθεστώς πια βρισκόταν σε ανοιχτή αμφισβήτησή του. Είχε προηγηθεί η κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη-Μάρτη του 1973, το Κίνημα του Ναυτικού, με την ανταρσία του αντιτορπιλικού «Βέλος» το Μάιο του 1973, γεγονότα που αποτέλεσαν σημαντικό πλήγμα για το δικτατορικό καθεστώς.

Με το που αναλαμβάνει, λοιπόν την "πρωθυπουργία" ο Μαρκεζίνης προβάλει το τρίπτυχο "συγχώρεση-λήθη - εκλογές", μήπως αναστρέψει το βαρύ κλίμα που υπήρχε. Ηταν μια τακτική κίνηση της χούντας να επιδιώξει συμβιβασμό με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας εναντίον μιας δήθεν κομμουνιστικής συνωμοσίας, και κάποιοι από τον χώρο της "ανανεωτικής" αριστεράς, "τσίμπησαν".

Ο αστικός πολιτικός κόσμος μπροστά στις προθέσεις της χούντας βρίσκεται μουδιασμένος. Κάποιοι δεξιοί πολιτικοί, όπως ο Αβέρωφ αντιμετώπισαν θετικά τις προθέσεις της χούντας, ενώ κάποιοι άλλοι, όπως ο Κώστας Μητσοτάκης και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέλεξαν να παρακολουθούν τα γεγονότα, αναμένοντας τις εξελίξεις τους χωρίς να κάνουν καμιά τοποθέτηση.

Αρνητική στάση απέναντι στον διορισμό του Μαρκεζίνη κράτησε και το ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ έχει μείνει στην ιστορία η φράση που είχε πει από το Λονδίνο, σχολιάζοντας αυτό το γεγονός ο Χαρίλαος Φλωράκης: "τι μπρόκολα, τι λάχανα".

Η προσπάθεια της χούντας να νομιμοποιήσει το καθεστώς της προσδίδοντας του μια αστικοδημοκρατική χροιά, μέσω εκλογών, κατέρρευσε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και έθεσε τέρμα στο πείραμα μασκαρέματος της χούντας με μάσκα τον Μαρκεζίνη. 

Μόλις 49 ήταν η διάρκεια της πρωθυπουργίας Μαρκεζίνη, αλλά ήταν αυτός που προχώρησε στην "κήρυξιν του στρατιωτικού νόμου και την υπό των Ενόπλων Δυνάμεων επικούρησιν των Σωμάτων Ασφαλείας, προς πλήρη αποκατάστασιν της τάξεως" και μακέλεψε τους εξεγερμένους στο Πολυτεχνείο.

Στην συνέχεια η κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, θα ανατραπούν από έναν άλλο ισχυρό άντρα της Χούντας, τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη.