Αναρωτιέται σύντροφος αρθρογράφος γιατί δεν αντιδρά ο δικηγορικός σύλλογος στη ναζιστική πρόκληση του Κώστα Πλεύρη. Η απάντηση βρίσκεται πολύ εύκολα, αν κοιτάξει να δει κανείς ποιοι ακριβώς στελεχώνουν κατά συντριπτική πλειοψηφία αυτό το σύλλογο στα διοικητικά του συμβούλια.
Ο διαβόητος αυτός "δικηγορικός σύλλογος" των αστών μεγαλοδικηγόρων (μιας εκμεταλλευτικής ομάδας κεφαλαιοκρατών του τριτογενούς τομέα, οι οποίοι στα μεγαλογραφεία τους απομυζούν υπεραξία από τους υπαλλήλους τους, τους προλετάριους μισθωτούς νομικούς) είναι φύσει αδύνατον να στραφεί κατά ενός παλαιότατου "εκλεκτού ...φρούτου" του ίδιου σιναφιού, επειδή αυτό το φρούτο είναι δηλωμένος ναζιστής και λίαν προκλητικός...
(Ίσως με μια μοναδική εξαίρεση, όταν δηλ. ο ίδιος ο εν λόγω ναζί προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση της διεθνούς εβραϊκής κοινότητας με τις προκλητικές θέσεις του για τα κατορθώματα των προγόνων του σε βάρος των Εβραίων όλης της Ευρώπης Και τότε φυσικά η αντίδραση του συλλόγου είχε περισσότερο να κάνει με το γεγονός ότι δεν τους συμφέρει να έρθουν σε ρήξη με το λόμπι που διευθύνει σήμερα την εβραϊκή κοινότητα σε Ευρώπη και Αμερική, γιατί είναι οικονομικά πανίσχυρο και αυτό θα είχε επιπτώσεις στις μπίζνες των μελών του διοικητικού συμβουλίου του "συλλόγου μας" ....)
Ο "σύλλογος" αυτός των καπιταλιστών νομικών στο στόχαστρό του έχει μόνον εκείνους τους προοδευτικούς, αγωνιστές κι επαναστάτες νομικούς που υπερασπίζονται το δίκιο και τη λευτεριά της εργατικής τάξης και του λαού μας. Έτσι ο "σύλλογος" αυτός σφυρίζει αδιάφορα στην περίπτωση του ("χάιλ Χίτλερ") Πλεύρη, ενώ καλεί σε ... απολογία ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου του την πραγματικά αριστερή αγωνίστρια νομικό Αντωνία Λεγάκη!
Καμία απολύτως έκπληξη, αν σκεφτεί κανείς ποια είναι η κοινωνική σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου αυτού του "συλλόγου" και κατά συνέπεια τίνος πολιτικού φυράματος είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι τύποι αυτοί, άσχετα αν δεν δηλώνουν και οι ίδιοι ναζιστές, αλλά απλώς συντηρητικοί ή νεοφιλελεύθεροι και τα ρέστα...
Σε συμβολικό επίπεδο, για να ευθυμήσουμε λιγάκι και να θυμηθούμε κι εκείνον εκεί τον αείμνηστο δοκιμιογράφο ... Παπανούτσο, που ...στοχαζόταν πολύ-πολύ σοβαρά για τη σημασία της .... ενδυμασίας σε σχέση με το όλον ποιόν του ανθρώπου, όλη ανεξαιρέτως η δεξιά φάρα των δικαστηρίων, νου-δούλας και χούντας αντάμα, συναγωνίζεται στο ... ποιος από δαύτους θα φορέσει τα πιο γαλάζια από τα γαλάζια σινιέ κοστούμια και τις αντίστοιχες σκούρες γραβάτες, συνοδευόμενες κι από χρυσή καρφίτσα!
Οποίον κύρος, ε; Ουδεμία σχέση με μας τους παρακατιανούς. Σε βαθμό δηλαδή που να βρωμάει από χιλιόμετρα περί τίνος πρόκειται. Ρίξτε μια ματιά στον ίδιο τον Πλεύρη και θα καταλάβετε... Το συμπέρασμα είναι ευνόητο. (Τάλε κουάλε με τον Πλεύρη στην εμφάνιση, αλλά /τάλε κουάλε -με άλλα λόγια- και στα σάπια τους μυαλά. /Σ' ολονούς τους η ουσία παραμένει κι είναι μια, /το χοντρό τους πορτοφόλι κι κατάμαυρη Δεξιά...).
Επιβάλλεται η άμεση αποκοπή του νομικού προλεταριάτου από το δικηγορικό σύλλογο των καπιταλιστών και η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου δυνατού προλεταριακού συνδικάτου αποκλειστικά των μισθωτών νομικών σε πλήρη αντίθεση και ρήξη με το "δικηγορικό σύλλογο" του αστικού κράτους και τα κατορθώματά του.
Δημοσίευση σχολίου