Με αφορμή δυο επετείους σε καιρούς μακρινούς...
Στις 19 του Οκτώβρη του 1980 οι Καραμανλής-Ράλλης ξανατρύπωσαν και επίσημα στη ζεστή φωλίτσα των υπετατλαντικών αφεντικών τους, από το στρατιωτικό σκέλος της οποίας είχαν αναγκαστεί να διαφοροποιηθούν μετά το δεύτερο Αττίλα στην Κύπρο.
Είχαν απαρνηθεί υποτίθεται την ποντικότρυπα αυτή του ΝΑΤΟ, το 1974, για να μην κλονιστεί συθέμελα το όλο καθεστώς της εξάρτησης, από το οποίο ανέπνεαν και τρέφονταν και πάχαιναν μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο... Δηλαδή για να μη χαθεί η εξουσία της ελληνικής αστικής τάξης που πάντοτε υπηρετούσαν απροκάλυπτα.
Για τον ίδιο λόγο ξαναγύρισαν κι επίσημα στο θείο Σαμ το 1980, αφού ποτέ άλλωστε δεν είχαν αγγίξει τις εδώ βάσεις του: επειδή ανησυχούσαν για το όλο καθεστώς μπροστά στη ριζοσπαστική άνοδο των διαθέσεων του λαού. Γι' αυτό και έσπευσαν επίσης να ενταχθούν στο γελαδομάντρι της ΕΟΚ τον ίδιο ακριβώς εκείνο χρόνο.
Στις 18 του Οκτώβρη 1981 σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα εμπιστεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου να δώσει δρόμο στους ιμπεριαλιστές από την Ελλάδα και να ανοίξει δρόμο στην ... εθνική ανεξαρτησία, την πραγματική λαϊκή κυριαρχία, στην αυτοδύναμη ανάπτυξη του τόπου και στον... τρίτο δρόμο προς τον ...σοσιαλισμό.
Αποδείχτηκε εντελώς αφελής και αβάσιμη αυτή η επιλογή, αφού το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν πέταξε έξω τους Γιάγκηδες και την ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ και τις βάσεις, αλλά και ενσωμάτωσε για τα καλά των τόπο στην ολέθρια εξάρτηση από όλους τους βραχίονες του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Το έκανε αυτό ως καθαρά αστικό πλέον κόμμα, ως κόμμα που υπεράσπιζε το βαθύτερο ταξικό συμφέρον της ελληνικής πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, έστω και με μια επίφαση κοινωνικής δημαγωγίας και δημοκοπίας.
Το 1983 το ΠΑΣΟΚ ανανέωσε το καθεστώς των βάσεων δημαγωγώντας ότι αυτές θα φύγουν μετά από εξίμισι χρόνια!
Το 1990 ο Κώστας Μητσοτάκης έχοντας ήδη καταφέρει να ξαναδώσει την κυβέρνηση στην παραδοσιακή δεξιά, ανανέωσε το καθεστώς της αμερικανονατοϊκής εξάρτησης για τον αιώνα τον άπαντα, ενώ το 1992 ψήφιζε τον ευρωχαλκά της "συμφωνίας του Μάαστριχτ" πάνω στην ελληνική κοινωνία, το "βαρύ ίσκιο του Γερμανού τραπεζίτη".
Τον ψήφισε από κοινού με τον Παπανδρέου, αυτόν που διατύπωσε τη παραπάνω λογοτεχνική έκφραση της σκλαβιάς του τόπου...
Έτσι, από "τα σύνορα του Οξαποδώ" φτάσαμε, διαμέσου της απίστευτης χρέωσης, της καταστροφής της αγροτικής και βιομηχανικής βάσης, αλλά με ταυτόχρονο χοντρό μπούκωμα (μέχρι σκασμού) της πλουτοκρατίας, στην καρδιά της κόλασης των μνημονιακών εντολών, του ανοιχτού και αισχρού νεοαποικιακού καθεστώτος ελέγχου των πάντων από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα...
Το 2015, το 60% των ψηφοφόρων ανέθεσε στον...αριστερό φέρελπι νέο κ. Αλέξη του ΣΥΡΙΖΑ να ... τσακίσει τα δεσμά αυτά. Ο κύριος αυτός και η παρέα του αποφάσισε την επόμενη κιόλας μέρα ότι τα δεσμά αυτά είναι ... υπέροχα και πρέπει να ενισχυθούν περαιτέρω. Το έκανε με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της κομπραδόρικης ελληνικής πλουτοκρατίας, την οποία και υπηρέτησε πιστά.
Το 2017 έβαλε πλώρη να μην αφήσει παραπονεμένους και τους παραδοσιακούς κηδεμόνες του έθνους: άρχισε να διακηρύσσει την ... εθνική ανάγκη για εντονότερη ακόμη παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Έτσι, σαρανταδυό χρόνια μετά τον Καραμανλή και τον Ράλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αγκαλιά με την κυβέρνηση της μαμάς Αμέρικας διακηρύσσει και πραγματοποιεί το σχέδιο του Τραμπ και του Αλέξη: την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε μόνιμη ενισχυμένη στρατιωτική βάση των Γιάγκηδων, για να αποκρουστεί η ... κακόβουλη επιρροή των ... Ρώσων και των Κινέζων!!! (Η . ..ΟΑΚΚΕ τώρα δικαιώνεται! )
Την ίδια ώρα εκλιπαρεί στήριξη από το θείο Σαμ και τη θεία Άνκελα για να ...μην πάρει η ...σύμμαχος Τουρκία όχι την κερδοσκοπική αυτή επινόηση που λένε ΑΟΖ και μαζί τη διάτρητη από δεκαετίες υφαλοκρηπίδα μας, αλλά για να μην καταπιεί το Αιγαίο ολόκληρο μαζί με τα νησιά και τα ψάρια του!
Και για να μην τελειώσει, ό,τι απόμεινε από το κυπριακό κράτος, αυτό το προτεκτοράτο που πλέον πουλάει μόνο διαβατήρια και υπηκοότητα ΕΕ σε διεθνείς μαφιόζους για να επιβιώσει και φυσικά για να ζήσουν καλά κι ακόμα καλύτερα οι πολιτικοί ταγοί του...
Και φυσικά η απάντηση του θείου και της θείας έρχεται κοινότυπη και σταθερά επαναλαμβανόμενη: υπομονή, ψυχραιμία και προπάντων διάλογο επί παντός με την Άγκυρα. Είναι στρατηγικής σημασίας για μας η Άγκυρα, μικρέ Μητσοτάκη! Χωρίς αυτή κινδυνεύουμε κι εμείς κι εσύ μαζί από την κακόβουλη αρκούδα!
Σαρανταδυό χρόνια μετά τον Οκτώβριο του 1980... Δεν έπεσαν μόνο όλα ανεξαιρέτως τα χάρτινα προσωπεία. Ξεσκίστηκαν οριστικά όλες οι απάτες και οι αυταπάτες...
Ένα μόνο πράγμα κρατάει αδιατάρακτη τη ρότα και την εξουσία των λακέδων που διαδέχονται εαυτούς και αλλήλους στο γκουβέρνο των Αθηνών: η αποσυγκρότηση, η αδράνεια και η απελπισία του χιλιοπροδομένου αυτού ελληνικού λαού, η έλλειψη οργανωμένου μετώπου πάλης και ενός πολιτικού επιτελείου αξιώσεων, που να τον εμπνεύσει και να τον οδηγήσει για να βγει από το τέλμα, το ψέμα, την κτηνωδία και τη ντροπή. Ίσως η πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων εβδομήντα χρόνων. Στο τέρμα σχεδόν πια "στου κακού τη σκάλα"...
Ή μήπως αυτό δεν έχει πάτο; Ας το σκεφτεί υπεύθυνα ο κάθε εργάτης και υπάλληλος, ο κάθε άνθρωπος του μόχθου που μόνο αυτός πονά πραγματικά το κλαδί αυτό της Μεσογείου όπου βρίσκεται το καλύβι του και τα πεζούλια του..
Δημοσίευση σχολίου