Αυτή η είδηση -λεπτομέρειες θα γράψουμε όταν προμηθευτούμε το έντυπο, μάλλον σήμερα το βραδάκι- έφερε στην μνήμη μας άλλη μια περίπτωση όπου μπάτσοι προστάτευαν νταβατζήδες ανήλικων κοριτσιών.
Παρακάτω παραθέτουμε από το αρχείο μας, ένα απόσπασμα από κείμενο της ομάδας του Ιού που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, 1/4/2006. Εκεί αναφέρεται σε μια περίπτωση που οι μπάτσοι έπαιρναν το νταβατζιλίκι τους για την "προστασία" που παρείχαν σε σωματέμπορους, που "εμπορευόταν" ανήλικες κοπέλες.
Λέτε να έχει αλλάξει το παραμικρό από τότε μέχρι σήμερα;
Πέντε λοιπόν ανακριτές χρειάστηκαν για να φτάσει ο κατηγορούμενος ως επικεφαλής του κυκλώματος στο εδώλιο.
Ολόκληρα αστυνομικά τμήματα παρέλασαν στις δύο δίκες για να ανακαλέσουν τις αρχικές καταθέσεις τους. «Τον κύριο Μάνη δεν τον ξέραμε», είπαν. Δεν γνώριζαν παρά μόνο τις διευθύνσεις των οίκων ανοχής και τις κοπέλες που τραβολογούσαν λόγω έλλειψης αδειών παραμονής.
Είδαμε μάρτυρες αστυνομικούς να μην τολμούν να αναφέρουν τίποτα όχι μόνο κατά του Σ.Μ. αλλά και κατά των αλλοδαπών συνεργών του. Είδαμε μάρτυρες πολίτες που ενώ είχαν καταγγείλει κλοπές στα κοσμηματοπωλεία τους και ενώ τα κλοπιμαία βρέθηκαν στην κατοχή του Σ.Μ. να λένε εκ των υστέρων ότι του τα είχαν πουλήσει. Μάρτυρες βασικοί δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο. Φόβος μπροστά στο αφεντικό και τους μπράβους. Βέβαια, όταν περνούν οκτώ χρόνια για να έρθει στο δικαστήριο μια καραμπινάτη υπόθεση μαστροπείας και η δικογραφία αλλάζει χέρια σαν καυτή πατάτα, τι να κάνουν και οι μάρτυρες;
Το δικαστήριο (πρόεδρος Παρασκευά, μέλη Μποτζαλή και Χριστόπουλος) από την αρχή της εξέτασης των μαρτύρων αστυνομικών εξέφρασε την έκπληξή του με την αδιαφορία που επιδείκνυαν τα αρμόδια όργανα για τα κακουργήματα που διαπράττονταν μπροστά στα μάτια τους (δίπλα στο Αλλοδαπών Γλυφάδας).
Ολοι οι αστυνομικοί κατέθεσαν ως δικαιολογία την έλλειψη εντολής από τον τότε διοικητή τους για περαιτέρω έρευνα. Και ενώ όποια πέτρα κι αν σήκωναν σε παράνομους οίκους από κάτω φιγουράριζε το όνομα Σ.Μ., εντούτοις μόνον ένας αστυνομικός από το τμήμα Ανηλίκων το παραδέχτηκε: «Το θεωρούσαμε βέβαιο, κυρία πρόεδρε, ότι ο κ. Μάνης είχε ενεργό συμμετοχή σε αυτό το κύκλωμα».
Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος της προέδρου με έναν από τους αστυνομικούς. Ο αστυνομικός περιγράφει ότι το μόνο που είχαν κάνει στον παράνομο οίκο ανοχής ήταν να συλλάβουν 4 αλλοδαπές και να τις οδηγήσουν στο τμήμα. Στη διάρκεια της μεταφοράς, η μία δραπέτευσε και έκτοτε το πήρε προσωπικά ο αστυνομικός και την έψαχνε παντού σε διάφορα "σπίτια" μαζί με τον συνεργάτη του:
Αστ.: Εχω να καταγγείλω εδώ κυρία πρόεδρε ότι ποτέ δεν έγινε ΕΔΕ για το πώς σε εκείνη τη μεταφορά μόνο τρεις αστυνομικοί μεταφέραμε τις 4 κοπέλες διατρέχοντας κίνδυνο για τη σωματική μας ακεραιότητα (sic!). Οταν έφυγε η Πολωνέζα το πήραμε πατριωτικά και την αναζητούσαμε παντού.
Πρόεδρος: Ο συγκεκριμένος οίκος ανοχής δίπλα στο αστυνομικό τμήμα, έκλεισε τότε ή συνέχισε να δουλεύει;
Αστ.: Δεν ξέρω, κυρία πρόεδρε.
Πρόεδρος: Δεν το κλείσατε αφού ήταν παράνομο;
Αστ.: Δεν ξέρω, εμείς εκτελούσαμε τις εντολές του διοικητή μας.
Πρόεδρος: Πώς είναι δυνατόν να θεωρούσατε θέμα τιμής να βρείτε μια κοπέλα χωρίς χαρτιά αλλά δεν ήταν θέμα τιμής να βρείτε τον ιδιοκτήτη τόσων παράνομων οίκων;
Και η εισαγγελέας της έδρας : «Την έρευνα την κάνατε μόνο για να πιάσετε 4 γυναίκες και τον οίκο ανοχής τον αφήσατε να αλωνίζει;»
Με τη συγκλονιστική της κατάθεση η Τζίνα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «Τότε έπαιρναν από κάθε πελάτη που μας ανάγκαζαν να πηγαίνουμε 10.000 δρχ. Από αυτά 6.000 χιλιάδες έπαιρνε το αφεντικό Σωτήρης (Μάνης) και 4.000 οι Φλωρεντίν και Τόσκα. Κάθε πέντε πελάτες έπαιρνε και 7.000 δρχ. η αστυνομία (Αλλοδαπών Γλυφάδας)».
Δημοσίευση σχολίου