Δεν σαπίζουμε, σαπίζετε

Από φίλο αναγνώστη, λάβαμε και παραθέτουμε:

Θα ήθελα σύντροφοι, να γίνει μια διευκρίνηση με αφορμή τα άρθρα σας, "Εμείς με τις ιδέες μας κι εσείς με την ... σαπίλα σας. - Οχι λαμόγια. Στον δικό μας πολιτικό χώρο δεν υπάρχουν παιδοβιαστές και απάνθρωπα κτήνη!" και "Υπάρχουν παιδεραστές σε όλους τους πολιτικούς χώρους;". Είναι προσωπική γνώμη αυτών που ανήκουν σε κομμουνιστικούς σχηματισμούς και είπαν ότι κακοποιητές όπως αυτοί της 12χρονης υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Για την αποκατάσταση της αλήθεια θα ήθελα να δημοσιεύσετε το άρθρο που υπάρχει στο σάιτ του "Οδηγητή". (Μας παραθέτει το λινκ).

Ο σύντροφος που υπογράφει τις αναρτήσεις αναρτήσεις στις οποίες αναφέρεται ο φίλος επιστολογράφος μας, κάνει κριτική στις απόψεις που διατύπωσαν δημόσια κάποια πρόσωπα που κατονομάζει, και στα άρθρα του πουθενά δεν κάνει λόγο ότι αυτές οι αντιλήψεις εκφράζουν τους χώρους που ανήκουν. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν και εξωφρενικό.

Το άρθρο από την εφημερίδα της ΚΝΕ, λέει τα αυτονόητα, ένα μέρος των οποίων αναπαράγουμε:

Όχι. Δεν σαπίζουμε μαζί. Ο καπιταλισμός σαπίζει και παρασέρνει και τα στηρίγματά του στη δυσωδία. Κάθε μέρα προσφέρει και μια απόδειξη. Μαζί του φέρνει και τις σαπισμένες αξίες του, προσπαθεί να τις κάνει τρόπο ζωής για χιλιάδες, να μάθουν όλο και περισσότεροι νέοι και νέες να σκέφτονται και να δρουν σαν να είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι, να σκέφτονται σαν επιχειρηματίες, ενώ είναι εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι, να σκέφτονται σαν golden boys, ενώ ξέρουν ότι θα αλλάξουν 10 δουλειές για μια χαμοζωή, να σκέφτονται πώς να μοιάσουν στην ψεύτικη εικόνα ενός instastory και όχι να αλλάξουν την ζόρικη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν.

Όμως. Δεν είμαστε όλοι σαν τα μούτρα τους, κυρίως γιατί θα ξεχωρίζουμε πάντα τον βούρκο από την παραλία με τη χρυσή αμμουδιά. Το ίδιο πράττουν χιλιάδες νέοι και νέες, σαν κι εμάς, που δε βλέπουν τη ζωή τους να χωράει σε ένα σύστημα που οι ανάγκες τους - από τις πιο στοιχειώδεις - βαφτίζονται “κόστος” και η διεκδίκησή τους περιγράφεται σαν έγκλημα από αυτούς που... σήμερα μουδιάζουν με ένα έγκλημα που εκτρέφεται από τις αξίες που προπαγανδίζουν τις υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου.

Είμαστε η σπίθα που θα κάνει (όλα) τα σκοτάδια φως

Τον δικό μας κόσμο με τις δικές μας αξίες, τα υψηλά, κομμουνιστικά ιδανικά τον χτίζουμε κάθε μέρα και υπάρχει εκεί έξω. Μια «μικρή» του εικόνα βλέπουν για παράδειγμα οι δεκάδες χιλιάδες που επισκέπτονται τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». Εκεί, που ό,τι έχει κάψει ο πόλεμος και η επιλεκτική τους ανικανότητα να προστατέψουν τη ζωή του λαού, γίνεται έμπνευση για καλλιτεχνική δημιουργία και αγωνιστική δράση. Εκεί, που το τραγούδι και ο χορός γίνεται συναισθηματική ανάταση για ανθρώπους που θέλουν να ομορφύνει η ζωή. Εκεί, που προβάλλονται παραδείγματα ανθρώπων που η θέλησή τους να πάψει το άδικο νικάει τη θλίψη. Εκεί, που νέοι από όλον τον κόσμο χαμογελάνε και σφίγγουν το χέρι την ίδια στιγμή που οι αστικές τάξεις των χωρών τους σκορπίζουν το θάνατο στους λαούς τους. Εκεί που άνθρωποι συζητούν για το σχολείο, τη σχολή και τη δουλειά και πώς θα χτίσουν «ασπίδα» σε ό,τι τους «καίει». Εκεί που η δύναμη της οργανωμένης δράσης δημιουργεί μεγάλα, ωραία και συγκλονιστικά γεγονότα. Εκεί, που ο καθένας που το επιθυμεί μπορεί να μάθει και να αποφασίσει να δράσει με στόχο μια κοινωνία που θα σημάνει το «τέλος κάθε εγκλήματος». Είμαστε η σπίθα που θα κάνει τα σκοτάδια φως. Όλα τα σκοτάδια.