- Είσαι βλαμμένη! Αν δεν ήσουν εσύ να φας το μήλο, θα ήμασταν όλοι στον Παράδεισο.
- «Άσε μας μωρέ! Παράδεισος και σαχλαμάρες. Γυμνοί, ξυπόλυτοι, να ψάχνουμε τροφή στα δέντρα. Αι παράτα με»!
- Ναι, αλλά, αλλιώς τα λένε οι Γραφές.
- «Κι αλλιώς τα κανάλια. Γιατί, έγραψαν ποτέ την αντίθετη άποψη»;
- Για πες.
- «Δεν είχαμε τίποτε άλλο να φάμε εκείνη τη στιγμή, βρήκα το μήλο, το έφαγα».
- Ναι, αλλά σας είπε ο Θεός να μην το φάτε.
- «Ο ίδιος Θεός που συγχωρεί κάθε αμαρτωλό; Κλέφτη, μοιχό, ακόμα και φονιά; Για σκέψου, αν είναι αλήθεια αυτό ή σκευωρία».
- Σκευωρία;
- «Ποτέ δεν είδα κανένα Θεό να μου πει "μην τρως μήλο"».
- Δηλαδή, δηλαδή;
- «Δηλαδή κάπου ήθελαν να τα ρίξουν και τα έριξαν σε μένα. "Γιατί υπάρχει κακό στον κόσμο; - Έφαγε η Εύα το μήλο (και καλά)". Εκείνοι δηλαδή που έφαγαν εκατομμύρια, τι πρέπει να τους κάνουμε; Την άλλη την Εύα, που την ξεπλένουν τα κανάλια;»
- Πάει φυλακή.
- «Πριν όμως ήταν στον πραγματικό παράδεισο. Με τα ωραία τα φορέματα, τα ακριβά γοβάκια, τα αρώματα, τις μάσες, τις ξάπλες…
Δικαιοσύνη από τα χρόνια τα δικά μου μέχρι τώρα δεν υπήρξε ποτέ! Οι γυμνοί και οι ξυπόλυτοι διώκονταν. Αυτούς κατηγορούσαν πάντα».
- Σα να ’χεις ένα δίκιο.
«Αν έχω λέει; Ποιος Θεός και ποιος Διάολος; Αν υπήρχε Θεός όντως θα ήμασταν στον παράδεισο. Θα έστελνε τους πολιτικούς στην κόλαση, κι αυτό έφτανε».
- Τότε συγνώμη που σε είπα βλαμμένη.
- «Εντάξει έχω ακούσει και χειρότερα. Έτσι είναι. Γυναίκα θεόφτωχη που δεν έχει ούτε ρούχο να βάλει, είναι ο πρώτος που θα κατηγορήσουν. Κάτι άλλες πραγματικά διεφθαρμένες θα τις ξεπλύνουν.
Στο μεταξύ έπρεπε να καταλάβεις πως είναι μούφα η ιστορία κι από το άλλο».
- Ποιο;
- «Ό,τι δήθεν ο Αδάμ άκουσε εμένα! Ξέρεις τι ισχυρογνώμων ήταν; Μουλάρι! Πότε άντρας άκουσε γυναίκα και μάλιστα εκείνη την εποχή»;
- Τι να πω, ρε Εύα, σε παρεξηγήσαμε.
- «Ενώ κάποια άλλη την καταλάβατε αργά. Γεια τώρα. Έχω να φτιάξω φαί του πασά. Πιθύμησε και μηλόπιτα για γλυκό. Αι σιχτίρ την τύχη μου μέσα»!
Δημοσίευση σχολίου