Η σύλληψη και η πτώση της Εύας Καϊλή, ελληνίδας Ευρωβουλευτού, αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τις Βελγικές διωκτικές και δικαστικές αρχές οδηγεί αναπόφευκτα σε σύγκριση με αυτό, που ονομάζουμε Ελληνική Δικαιοσύνη.
Φαντάζεται κανείς, ότι εδώ, σε μια συντονισμένη επιχείρηση αστυνομίας, εισαγγελίας-ανακριτών, θα γινότανε "ντου" σε σπίτια κ γραφεία βουλευτών, αντιπρόεδρων της κυβέρνησης, κυβερνητικών παραγόντων, θα τους συλλαμβάνανε και θα κρατούνταν σε κελιά;
Ούτε στα πιο ακραία όνειρα, ούτε στις πιο τρελές φαντασιώσεις.
Γιατί εδώ τα εγκλήματα της Siemens παραγράφονται, οι Energa παρτάρουν στη Μύκονο, το παγκόσμιο σκάνδαλο Νοβάρτις μεταλάσσεται σε σκευωρία με αδιευκρίνιστα ποσά και ονόματα, που χάνονται στη μετάφραση, το Pretador και οι δεκάδες χιλιάδες κυβερνητικές παρακολουθήσεις πέφτουν πάνω στον σκόπελο του απορρήτου και η άσπρη σκόνη του Νοοr1 καλύπτει τους πάντες και τα πάντα. άνομους και ανομήματα.
Κι όμως το Βέλγιο ένα καπιταλιστικό κράτος είναι, μια αστική δημοκρατία.
Παλιά λεγόταν ότι η δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του φτωχού και του αδύνατου, για να χουν κάπου να ελπίζουν και να μην εξεγείρονται.
Στην Ελλάδα σήμερα, ξέρουμε, ειδικά όσοι δουλεύουμε στο πεδίο αυτό, ότι δεν υπάρχει κανένα καταφύγιο.
Για μια ρωγμή στους αρμούς της ψάχνουμε κάθε φορά, γι αυτή τη ρωγμή παλεύουμε!
Δημοσίευση σχολίου