Οταν η ΕΣΣΔ δέχτηκε επίθεση από τα Γερμανικά στρατεύματα και στο παλλαϊκό κάλεσμα της κυβέρνησης να καταταγούν και γυναίκες στον στρατό η Σανίνα -μέλος της κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ) τότε- ήταν απ τις πρώτες κοπέλες που ανταποκρίθηκαν.
Και από τότε άρχισε να γράφει την προσωπική της ιστορία με τέτοιες επιδόσεις, ώστε το όνομα της να γίνει λήμα σε εγκυκλοπαίδειες, να έχουν γραφτεί δεκάδες αφιερώματα γι' αυτήν.
Απ' την στιγμή που παρουσιάστηκε για να εκπαιδευτεί σαν μαχήτρια οι δυνατότητες της ήταν τόσο ξεκάθαρες που σχεδόν αμέσως οι ανώτεροί της, την όρισαν αρχηγό διμοιρίας, δίνοντας της την ειδικότητά της «ελεύθερος σκοπευτής».
Βρίσκεται στα πεδία των μαχών και όπως γράφει η ίδια στο ημερολόγιο της νιώθει ανάμικτα συναισθήματα όταν σκοτώνει τον πρώτο εχθρό στις 5 Απρίλη του 1944.
Συνειδητοποιώντας όμως ότι έπρεπε να κάνει το καθήκον της απέναντι στην πατρίδα της όπως γράφει η ίδια μπορούσε πλέον να σκοτώσει χωρίς ενδοιασμό και λειτουργούσε με ψυχρή λογική. Ηταν καταπληκτική σκοπεύτρια, δεν αστοχούσε σχεδόν ποτέ και μέσα σε ένα μήνα είχε σκοτώσει άλλους 16 εχθρούς.
Η Ρόζα Σάνινα -οι γονείς της έδωσαν αυτό το όνομα για να τιμήσουν την γερμανοπολωνίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ- "πήρε το αίμα πίσω" των 4 αδελφών της που σκοτώθηκαν πολεμώντας τους ναζί.
Οι ναζί νεκροί που έπεσαν από τα πυρά της Ρόζας είναι 59, κάτι που τις χάρισε τον θαυμασμό του σοβιετικού λαού και δεκάδες μετάλλια και επαίνους. Η ίδια πάντως ήταν εντελώς προσγειωμένη γράφοντας στο ημερολόγιο της: «Τι έχω κάνει πραγματικά ; Τίποτα περισσότερο από αυτό που κάνει ένας Σοβιετικός που υπερασπίζεται τη μητέρα πατρίδα. Η ουσία της προσωπικής μου ευτυχίας είναι να παλεύεις για την ευτυχία των άλλων».
Στις 27 Γενάρη, 1945 σε μια μάχη τραυματίζεται θανάσιμα από θραύσμα οβίδας όταν προσπαθούσε να σώσει έναν σύντροφο της αξιωματικό του πυροβολικού.
Χάνει την ζωή της την επόμενη μέρα.
Δημοσίευση σχολίου