Εμπαιγμός των εκπαιδευτικών από τον Κ. Μητσοτάκη: «Ζητάμε πολλά από τους καθηγητές και τους δασκάλους μας και δίνουμε λίγα»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Σε μια εφ΄ όλης συνέντευξη που παραχώρησε στο Πρώτο Θέμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκτός των άλλων αναφέρει: «Ναι, πιστεύω ότι μία από τις μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε στη δεύτερη τετραετία θα αφορά το μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων γιατρών και καθηγητών». Προσθέτοντας: «Ζητάμε πολλά από τους καθηγητές και τους δασκάλους μας και δίνουμε λίγα».

Ισχύει πάντα μην πιστεύετε αυτά που λένε, αλλά αυτά που κάνουν. Και ο Κ. Μητσοτάκης και οι κυβερνήσεις του κόμματός του και των άλλων κομμάτων εξουσίας  καθηλώνουν διαχρονικά τους εκπαιδευτικούς με μισθούς φτώχειας. Μια συνηθισμένη «γραμμή» των κυβερνώντων είναι άλλες φορές η στοχοποίηση των δασκάλων και η ενοχοποίησή τους για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης και άλλες φορές το «ντουμπλάρισμα» των αιτημάτων τους για να τα χρησιμοποιήσουν ως παραπλανητικό επίδεσμο μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Ωστόσο, καθώς διανύουμε προεκλογική περίοδο η κυβέρνηση  «ξεδιπλώνει» μια άλλη γνωστή τακτική: υποσχεσιολογία, καλλιέργεια αυταπατών …

Ακόμα πιο φτωχοί οι εκπαιδευτικοί – Βαρύ το τίμημα της μετακίνησης χιλιάδων εκπαιδευτικών

Έτσι ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του πέρα από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα  έχουν καθηλώσει τους μισθούς σε επίπεδα φτώχειας και απαξίωσης, ενώ σε τραγική κατάσταση έχουν οδηγήσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς  που εξαναγκάζονται καθημερινά να μετακινούνται στα σχολεία εξαιτίας της μεγάλης αύξησης των καυσίμων. 

Στα ύψη έχει εκτοξευτεί το κόστος ζωής. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί είναι αναγκασμένοι να διανύουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα. Βαρύ το τίμημα για όσους μετακινούνται από το τόπο διαμονής και έχουν τοποθετηθεί ή διοριστεί σε παραπλήσιες περιοχές που μπορεί να απέχουν ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα. Βλέπουν ξαφνικά το κόστος μετακίνησης να εκτοξεύεται σε βάρος της ποιότητας ζωής και πολλοί να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν. Όπως είναι γνωστό οι εκπαιδευτικοί δικαιούνται αποζημίωση οδοιπορικών εξόδων και εξόδων εκτός έδρας μόνο για «εντεταλμένη υπηρεσία». Και φυσικά εντεταλμένη υπηρεσία δε θεωρείται η μετακίνηση σε σχολεία της περιοχής της οργανικής τους θέσης ή της αρχικής τους τοποθέτησης που έχουν τοποθετηθεί.

Αν αναρωτιέστε κύριε πρωθυπουργέ, που δεν έχετε δείξει ότι έχετε τέτοιου είδους ευαισθησίες πώς μένουν ανοιχτά σχολεία, κυρίως Δημοτικά, σε δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές αλλά και σε πολύ μικρά νησιά, αυτά που χαρακτηρίζουμε νησιά της άγονης γραμμής, η απάντηση είναι μία: Μένουν ανοιχτά χάρη στην τρέλα και στην αυταπάρνηση των εκπαιδευτικών. Δημόσιων λειτουργών, δηλαδή, που έχουν κατασυκοφαντηθεί στην Ελλάδα. Κάπως έτσι, πυκνά συχνά μαθαίνουμε για τροχαία με θύματα εκπαιδευτικούς που κάνουν καθημερινά πολλές δεκάδες χιλιόμετρα για να μετακινηθούν στο σχολείο ή στα σχολεία όπου υπηρετούν.

Εκπαιδευτικοί – λάστιχο

Αλλά και χιλιάδες εκπαιδευτικοί, οι περισσότεροι αναπληρωτές ακόμα και στον τόπο διαμονής είναι αναγκασμένοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, καθώς είναι υποχρεωμένοι να μετακινούνται σε 3 – 4 ή ακόμα και σε 5 – 6 σχολεία. Ακόμα και στην επαρχία, εντός περιφερειακής ενότητας διανύουν εβδομαδιαίως εκατοντάδες χιλιόμετρα. Διαμορφώνεται, έτσι, μια ζοφερή κατάσταση που σίγουρα αποτρέπει πολλούς να αποδεχτούν την τοποθέτησή τους ως αναπληρωτές.  Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στους 3 εκπαιδευτικούς αναγκάζεται να μετακινείται σε περισσότερα από ένα σχολεία σε συνθήκες ελαστικής εργασίας, ειδικότερα με αναπληρωτές σε ομηρία, με αυξημένο ωράριο εργασίας από το 2012 με σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη μόρφωση των μαθητών.

Το πιο μεγάλο θύμα των μνημονιακών περικοπών είναι ο κόσμος της ελαστικής εργασίας, οι αναπληρωτές κι οι αναπληρώτριες, ο κόσμος της αδιοριστίας, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που δεν βρίσκουν δουλειά, λόγω των περικοπών ή και απολύονται ευρισκόμενοι στους δρόμους της ανεργίας. Όμως η αδιοριστία και η ελαστική απασχόληση δεν αφορά μόνο τους αναπληρωτές συναδέλφους, γιατί η συνέχιση της αδιοριστίας και των ελαστικών μορφών εργασίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων και των μόνιμων εκπαιδευτικών.

Επιπλέον χιλιάδες εκπαιδευτικούς νεοδιόριστους ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του κρατούν όμηρους.  Για να μονιμοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί που κλείνουν διετία, πρέπει να περάσουν από τη διαδικασία της ατομικής αξιολόγησης, να αξιολογηθούν δηλαδή από τον διευθυντή, τον συντονιστή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η κυβέρνηση κρατά σε ομηρία χιλιάδες εκπαιδευτικούς, προκειμένου να υλοποιήσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική και την ατομική αξιολόγηση.

Μισθοί φτώχειας

Εκτός από το τεράστιο οικονομικό κόστος οι εκπαιδευτικοί που μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο είναι υποχρεωμένοι να αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο. Αυτός ο χρόνος των μετακινήσεων για χιλιάδες εκπαιδευτικούς είναι, επίσης, σοβαρό πρόβλημα, που επιβαρύνει σημαντικά την προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει την ποιότητα ζωής τους! Στην Ελλάδα του 2022 υπάρχουν εκπαιδευτικοί που διδάσκουν και μετακινούνται ακόμα και σε 6 – 7 σχολεία και από το ένα χωριό στο άλλο διανύοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα! Για ένα γλίσχρο μισθό που ισοδυναμεί μόλις με το 19% του συναδέλφου του στο Λουξεμβούργο ή το 53% στην Κύπρο και το 58% του μέσου όρου των χωρών της Ευρώπης.

Το «οβολόν τους για να ξεπεραστεί η κρίση» τον έχουν καταθέσει και με το παραπάνω οι εκπαιδευτικοί. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και άλλοι κλάδοι εργαζομένων, εδώ και 12 χρόνια ζουν με πετσοκομμένους κατά 40%, μισθούς,  έχουν υποστεί περικοπές επιδομάτων, δώρων και  ο μισθός των νεοδιόριστων καταβυθίστηκε στα 750 ευρώ! Με συντάξεις στα τάρταρα, με τον εφιάλτη συνταξιοδότησης ύστερα από 40 χρόνια εργασίας στα 62 ή στα 67. Έχουν χάσει πάνω από το 20% της αγοραστικής δύναμης τους, μόνο τους τελευταίους μήνες από τις αυξήσεις στα βασικά είδη ευρείας κατανάλωσης, τη θέρμανση και το ρεύμα, πληρώνοντας  βαρύ τίμημα της «πράσινης» ενέργειας και των ιδιωτικοποιήσεων!  Πρόσφατα ο πρωθυπουργός μίλησε για  «ποιότητα ζωής στην Ελλάδα» μέσω του  Ταμείου Ανάκαμψης, που αναδεικνύεται ως η νέα «Μεγάλη Ιδέα»! Η συμφωνία με την ΕΕ που ψηφίστηκε στη Βουλή προβλέπει να δοθούν 30,5 δισ. Ευρώ με αποδέκτες κυρίως τις μεγάλες επιχειρήσεις πλάι στο 40,2 δισ. που δόθηκαν τη διετία 2020-21 ως έκτακτα μέτρα ενίσχυσης στις ίδιες (βλ. παρόχους διοδίων, aegean κλπ).

Από την πλευρά τους ΥΠΑΙΘ και κυβέρνηση σφυρίζουν αδιάφορα ή μάλλον αντιμετωπίζουν τους εκπαιδευτικούς ως πιόνια σε σκακιέρα που μπορούν να μετακινούνται διαρκώς. Μόνο που για τους εκπαιδευτικούς το κόστος μετακίνησης είναι αβάσταχτο και η επιβάρυνση στην ποιότητα ζωής τους μεγάλη. Στην Ελλάδα ο εκπαιδευτικός δεν αντιμετωπίζεται ως επιστήμονας με πολυσύνθετο έργο και παιδαγωγός που διαμορφώνει ελεύθερους και κριτικά σκεπτόμενους πολίτες, αλλά ως φτωχός και άβουλος δημόσιος υπάλληλος – ιμάντας μεταβίβασης της κυρίαρχης γνώσης και ιδεολογίας.

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου.