Αφήσαμε μια δουλειά στη μέση: ο νόμος-πλαίσιο πρέπει να ανατραπεί
Συνάδελφοι,
πριν 2 χρόνια, Μάης ήταν, γράφαμε ότι η κυβέρνηση επιθυμούσε να μας πιάσει στον ύπνο, καταθέτοντας το νόμο-πλαίσιο, όταν εμείς θα λιαζόμασταν ανέμελοι σε κάποια παραλία. Ηταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που το φοιτητικό κίνημα εμφανιζόταν δυναμικά στο προσκήνιο για να αναβάλει τη ψήφιση του νόμου-πλαίσιο, αψηφώντας «τις σειρήνες» της θερινής ραστώνης. Είχε προηγηθεί η ψήφιση των νόμων για την Αξιολόγηση – ΙΔΒΕ – ΔΟΑΤΑΠ. Το πόρισμα του ΕΣΥΠ και ο νόμος-πλαίσιο ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Πριν ενάμιση χρόνο το φαινομενικά αρραγές, μαύρο μέτωπο των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για την αναθεώρηση του άρθρου 16, γινόταν θρύψαλα κάτω από τα δικά μας απανωτά χτυπήματα. Το ΠΑΣΟΚ εξαναγκαζόταν σε άτακτη υποχώρηση έπειτα από ένα μήνα καταλήψεων διαρκείας.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση άδραξε τότε την ευκαιρία, που εμείς της είχαμε δώσει, όταν κλείσαμε άκαιρα τις κινητοποιήσεις μας τον Ιούνιο του ’06, για να καταθέσει τον νόμο τον Μάρτιο του ’07. Συνεχίσαμε τις καταλήψεις, διατρανώνοντας στις Γενικές μας Συνελεύσεις ότι θα ανατρέψουμε το νόμο.
Το κίνημα υποχώρησε μετά το Πάσχα και, εκ των πραγμάτων, έπρεπε να δώσουμε μάχη οπισθοφυλακών, μάχη χαρακωμάτων, εντός και εκτός των σχολών, για να μην εφαρμοστεί ο νόμος, μέχρι να διαμορφωθούν οι όροι εκείνοι για μια κεντρική, «εφ’ όλης της ύλης» απάντηση στην Κυβέρνηση, και στους πάσης φύσεως εμπνευστές της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, κλείνοντας τις σχολές, κατεβαίνοντας ξανά μαζικά στους δρόμους, απαιτώντας την κατάργηση του νόμου, το σταμάτημα της αντεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Σήμερα, έχουμε στην καμπούρα μας τον ψηφισμένο νόμο-πλαίσιο και τα τελεσίγραφα του υπουργού στους πρυτάνεις και τις διοικήσεις των σχολών, ότι αν μέχρι το Σεπτέμβρη δεν εφαρμόσουν πλήρως τον νόμο, αν δεν καταρτίσουν εσωτερικούς κανονισμούς, αν δε συντάξουν τετραετή οικονομικό προγραμματισμό, αν δεν πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της αξιολόγησης, τότε δεν πρόκειται να λάβουν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτός ο εκβιασμός, βέβαια, είναι «βούτυρο στο ψωμί» των διοικήσεων, που όσο και αν καμώνονται ότι αντιδρούν στο νόμο, όχι βέβαια για ζητήματα ουσίας, αλλά για ζητήματα αυστηρώς συντεχνιακά, θα τον εφαρμόσουν κατά κεραία. Προς το παρόν, η πλειοψηφία τους μάς χαϊδεύει τα αφτιά, όταν θα έρθει, όμως, η κρίσιμη στιγμή και η αντίδρασή μας φανεί ισχνή, τότε θα ευθυγραμμιστούν πλήρως με το υπουργείο. Αλλωστε, δε διαφωνούν με τη λογική της μεταρρύθμισης. Οι ίδιοι έχουν περάσει και εφαρμόσει χρόνια τώρα ερευνητικά προγράμματα που μπάζουν «με τα μπούνια» τις επιχειρήσεις στις σχολές, μεταπτυχιακά που χρηματοδοτούνται από αυτές και από δίδακτρα στους μεταπτυχιακούς. Εχουν κάνει «κανόνα» τη μαύρη εργασία ερευνητών και υποφηφίων διδακτόρων. Εν ολίγοις, έχουν στρώσει το δρόμο στην αντεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αλλωστε, πολλά ιδρύματα ή τμήματα έχουν εφαρμόσει επί μέρους διατάξεις του νόμου-πλαίσιο.
Ο φιλισταίος της ακαδημαϊκής κοινότητας (το μέλος της διοίκησης) ενδιαφέρεται μόνο να φιλοτεχνήσει το προφίλ του στην Κοινή Γνώμη που διαμεσολαβείται από τα ΜΜΕ και, βεβαίως, η «αναταραχή» που επιφέρει «η μη δημοκρατική συμπεριφορά ολιγομελών ομάδων» (έτσι δεν αποκαλούσαν τα ΜΜΕ και η μαύρη προπαγάνδα τους το κίνημα και τις μαζικές μας Γενικές Συνελεύσεις;) του χαλάει τη μόστρα του «μαγαζιού του». Οι εταιρίες που αλωνίζουν στις σχολές και θα κάνουν πάρτυ, αν εφαρμοστεί ο νόμος και ριζώσει η μεταρρύθμιση, τον αφήνουν παντελώς αδιάφορο. Η «δημοκρατική ευαισθησία» του εξαντλείται μόνο ενάντια σε αγωνιζόμενους συναδέλφους που εφαρμόζουν την απόφαση των Γ.Σ. τους, προβαίνοντας σε δυναμικές ενέργειες ενάντια σε Συγκλήτους και σε Συνελεύσεις Τμημάτων που επιχειρούν να εφαρμόσουν το νόμο. Το πρόσφατο εκδικητικό «λοκ-άουτ» της ΑΣΟΕΕ από το ακαδημαϊκό κατεστημένο της σχολής, επειδή οι συνάδελφοι αντέδρασαν δυναμικά στην προκλητική στάση του πρύτανη να βάλει τους κολαούζους του μέσα στις διακοπές του Πάσχα να κατεβάσουν το υλικό των παρατάξεων και των σχημάτων από τους διαδρόμους της σχολής, είναι ενδεικτικό του τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον από το ακαδημαϊκό κατεστημένο, αν δεν αντιδράσουμε έγκαιρα.
Βέβαια, εκτός από τον ψηφισμένο νόμο καραδοκεί και η ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της κοινοτικής οδηγίας για τα ΚΕΣ, μιας οδηγίας που ανοίγει την πόρτα για αναθεώρηση του άρθρου 16 από το παράθυρο, εξισώνοντας τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΚΕΣ που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με αυτά των ΑΕΙ και των ΤΕΙ. Οι φιέστες του Υπουργείου με τα πανεπιστήμια των ξένων χωρών που ορέγονται επενδύσεις στην πολλά υποσχόμενη μελλοντική αγορά των «πτυχίων» δίνουν και παίρνουν. Δε φτάνουν τα ευρωπαϊκά ιδρύματα στα οποία, βεβαίως, αποκλειστικά, αναφέρεται η οδηγία, στην προωθούμενη αγορά θέλουν να έχουν το λόγο και οι Αμερικάνοι.
Δεν ξέρουμε αν αποφάσισε τυχαία ο Στυλιανίδης να εμφανιστεί ως αμείλικτος «μεταρρυθμιστής» σε φιέστα-δεξίωση του Ιδρύματος Fullbright, προς τιμήν του Προέδρου του Γέιλ. Ο συμβολισμός, όμως, είναι έντονος. Αφού έπλεξε το εγκώμιο του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, που, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, εναρμονίζεται πλήρως με τις ανάγκες της αγοράς (αυτό είναι το όραμά του «καλού καγαθού» ανδρός για την τριτοβάθμια εκπαίδευση!) τόνισε προκλητικά και χωρίς περιστροφές ότι:
«Οσες μεταβολές και αν γίνουν στο υφιστάμενο σύστημα δεν είναι αρκετές για να ανατρέψουν την προβληματική κατάσταση του ελληνικού δημοσίου πανεπιστημίου. Χρειάζεται ένα σοκ (sic!) και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος ώστε να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο και να μπορεί στην Ελλάδα να λειτουργήσει ελεύθερα και το μη κρατικό, μη κερδοσκοπικό ΑΕΙ». Ταυτόχρονα, έριξε και το μπαλάκι στους πρυτάνεις, ότι έχουν όλα θεσμικά μέσα στη διάθεσή τους, δηλαδή την δυνατότητα να ζητήσουν την εμπλοκή της αστυνομίας, την άρση του ασύλου, αποτρέποντας συναδέλφους που δε συμμορφώνονται και επιχειρούν να εμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου..
Απέναντι σε όλες αυτές τις προκλήσεις δεν μπορούμε να μένουμε άλλο με σταυρωμένα τα χέρια. Δε χωράει άλλη ολιγωρία απ’ την μεριά μας.
Ο κατακερματισμός μέσα στις σχολές μας δένει τα χέρια. Τα περιθώρια αντιδράσεων, όσο παραμένουμε αδρανείς, μειώνονται, στενεύουν. Χαρίζουμε έδαφος στον αντίπαλο.
Πρέπει να μείνουμε συνεπείς στις δεσμεύσεις μας. Στις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, το οφείλουμε στις επόμενες γενιές που θα ’ρθουν στα αμφιθέατρα.
Πρέπει να διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού τις νίκες που κατακτήσαμε με κόπο αυτά τα 3 χρόνια, εις βάρος όλων όσων εντός και εκτός σχολών επιθυμούν διακαώς να καταργήσουν τα τελευταία ψήγματα δημόσιας δωρεάν παιδείας. Σήμερα μας λοιδωρούν, μας ελεεινολογούν. Μην τους κάνουμε τη χάρη.
Εχουμε αφήσει μια δουλειά στη μέση. Και η δουλειά αυτή είναι το σταμάτημα της μεταρρύθμισης, ρίχνοντας τον νόμο, σαμποτάροντας έμπρακτα τα σχέδια των εμπνευστών της.
Να ζωντανέψουμε ξανά το πνεύμα του Μάη και του Ιούνη του ‘06, του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου ’07, δυναμωμένο, εμπλουτισμένο, χωρίς τα βαρίδια και τα λάθη του παρελθόντος.
Ολοι και όλες σε νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων
Τέρμα στην ηττοπάθεια
Να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων
Τώρα κρινόμαστε όλοι
Δημοσίευση σχολίου