Μόλις ενημερωθήκαμε για ένα εμετικό άρθρο που έγραψε η Κυπριακή εφημερίδα «Σημερινή» ενάντια στην προσπάθεια των ακτιβιστών της διεθνούς ανθρωπιστικής οργάνωσης «The Free Gaza Movement» να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας.
Δεν μας ξαφνιάζει η προσπάθεια των φερέφωνων του Τελ Αβιβ και της Ουάσιγκτον. Αλλά να γράψουμε δυο πράγματα. έτσι για το γαμώτο.
_____________________________________________________________________________
«Δεν θα επιτρέψουμε να φτάσει η Γάζα στην ανθρωπιστική κρίση, απλά θα φροντίσουμε να μη ζει ο πληθυσμός της άνετα...»
Εχούντ Ολμέρτ
Πρωθυπουργός Ισραήλ
Λωρίδα της Γάζας, έτος 2008. Ενα κομμάτι γης τέσσερις φορές πιο πυκνοκατοικημένο από την Αττική, αποτελεί πλέον τη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Οχι μόνο φυλακή αλλά και απομόνωση, αν σκεφτούμε ότι οι 1.5 εκατομμύριο κάτοικοί της (το 60% των οποίων είναι νέοι κάτω των 18) βρίσκονται υπό ολοκληρωτικό αποκλεισμό.
Αυτό αποφάσισαν τα κοράκια του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον, αυτό και έγινε. Ετσι, από την «άνετη διαβίωση» της ανεργίας του 60% και της φτώχειας του 80%, η Λωρίδα της Γαζας πέρασε σε άλλες σφαίρες. Βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της πείνας, των ασθενειών.
Πάει καιρός από τότε που η «Διεθνής Κοινότητα» αποφάσισε να διαγράψει τη Λωρίδα της Γάζας από το χάρτη. Γιατί εκεί επικρατεί η «τρομοκρατική» Χαμάς που ο παλαιστινιακός λαός έκανε το «ανοσιούργημα» να την ψηφίσει πριν από δύο χρόνια. Στις πιο δημοκρατικές εκλογές που έγιναν ποτέ, θα συμπληρώσουμε (αυτό το παραδέχτηκε και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, που ήταν παρατηρητής), αλλά στην εποχή μας αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η «δημοκρατία» είναι καλή, αρκεί να μη μπαίνει εμπόδιο στα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής παντοκρατορίας.
Οι Σιωνιστές και τα παπαγαλάκια τους βέβαια ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Επικαλούνται τις ρίψεις ρουκετών εναντίον των εποικισμών τους για να δικαιολογήσουν τη συλλογική τιμωρία του λαού της Γάζας.
Εχουν το θράσος να προβάλλονται σαν υπερασπιστές της «νομιμότητας», όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι εποικισμοί έχουν κριθεί παράνομοι ακόμα και από τον ΟΗΕ.
Αλλα και να μην ήταν έτσι, ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους παλαιστίνιους μαχητές επειδή εκτοξεύουν ρουκέτες, όταν οι Σιωνιστές μπουκάρουν σε πόλεις και χωριά, σκοτώνουν και συλλαμβάνουν συλλήβδην (σύμφωνα με έρευνα της ισραηλινής «Χααρέτζ», οι μισοί που δολοφονήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό τα τελευταία δύο χρόνια στη Λωρίδα της Γάζας ήταν άμαχοι), αρνούνται στους παλαιστίνιους πρόσφυγες το δικαίωμα να γυρίσουν στις εστίες τους, για να μη μιλήσουμε για την καθημερινή εκμετάλλευση των παλαιστίνιων εργατών στα ισραηλινά κάτεργα και την ταπείνωσή τους στα μπλόκα του στρατού κατοχής;
Τη στιγμή που η Γάζα αργοπεθαίνει – άσχετα με το πόσο θα κρατήσει ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός – το ζητούμενο για όλους τους λαούς του κόσμου είναι η ενεργή συμπαράσταση και αλληλεγγύη.
Δεν είναι δυνατόν «να νίπτουμε τας χείρας μας» μπροστά σε μια νέα γενοκτονία. Αν για τους ισχυρούς του πλανήτη («αριστερούς» και δεξιούς, «φιλελεύθερους» και μοναρχικούς, «κοσμοπολίτες» και εθνικιστές) το κράτος του Ισραήλ είναι σύμμαχός τους (και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία), οι λαοί θα πρέπει να δείξουν με τη στάση τους ποιος είναι ο δικός τους σύμμαχος και να παλέψουν στο πλευρό του.
Διαφορετικά, θα φέρουν το στίγμα της συνενοχής σε ένα έγκλημα που έχει και διάρκεια και ονοματεπώνυμο.
Κανείς δε μπορεί να το παίζει ανυποψίαστος, όταν δίπλα του συντελείτε μια γενοκτονία ενάντια σε ένα αγωνιζόμενο λαό που ξέρει να αντιστέκεται και που εδώ και χρόνια, με τη θυσία των παιδιών του, κρατά άσβεστο το φάρο της αντίστασης στη βαρβαρότητα.
Γ αυτό και η προσπάθεια που γίνετε απ’ του ακτιβιστές του «The Free Gaza Movement» έχει την ολόπλευρη συμπαράσταση μας.
Δημοσίευση σχολίου