Ελεγχόμενες αντιπαραθέσεις

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι τα νταλαβέρια που έχουν κλίκες δημοσιοκάφρων με συμμορίες καπιταλιστών δεν μας αφορούν καθόλου.
Τομάρια του «λευκού κολάρου» είναι όλοι τους.

Κάποια στιγμή θα γράψουμε για το πώς οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ που διαθέτουν για τις επιχειρηματικές τους επιδιώξεις αλλά τώρα θα αναφερθούμε για τα όσα διαβάζουμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για την αντιπαράθεση μεταξύ εκδοτών και δημοσιογράφων.

Δεν θα σταθούμε σε συγκεκριμένα ονόματα. Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Το γεγονός είναι ότι τώρα που ξαναμοιράζετε η εκδοτική πίτα –ενόψει της κυκλοφορίας δυο νέων Κυριακάτικων εφημερίδων και την δημιουργία διαδικτυακής τηλεόρασης- προέκυψε μια «ελεγχόμενη κόντρα» μεταξύ των καπιταλιστών που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Αιχμή του δόρατος φυσικά τα δημοσιογραφικά τους τσιράκια.

Πιθανόν να μάθουμε κάποια πράγματα περισσότερο για την σαπίλα και διαφθορά που βασιλεύει στους «λειτουργούς της ενημέρωσης». Η αντιπαράθεση τους όμως θα είναι μέσα σε καθορισμένα πλαίσια γιατί αν αποκαλυφθεί ο πραγματικός τους ρόλος δεν θα τους ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας. Ετσι έγινε και το παρελθόν.

Μάθαμε ποτέ πόσο στοίχησε το κανναβούρι που έφαγαν τα πληρωμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια για να συντελεστεί η μεγαλύτερη ληστεία που έχει γίνει μεταπολεμικά στην Ελλάδα; Εννοούμε το έγκλημα του Χρηματιστηρίου όπου μια χούφτα αετονύχηδες έσπρωξαν στην καταστροφή εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες;

Μάθαμε ποτέ ποιοι δημοσιοκάφροι ήταν και είναι στις λίστες των «μυστικών κονδυλίων» και πώς καθοδηγούν την λεγόμενη «κοινή γνώμη»;;

Μάθαμε ποτέ ποιοι εκδότες και δημοσιογράφοι χρησιμοποίησαν/ουν το δημοσιογραφικό τους μετερίζι για να εκβιάζουν;

Μάθαμε ποτέ ποιοι δημοσιογράφοι είναι χωμένοι μέχρι τα μπούνια στο σκάνδαλο της Ζήμενς, όπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία»;


Και εδώ ισχύει το ρητό του μακαρίτη Καραμανλή ότι: «Υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και άλλα που γίνονται και δεν λέγονται.
Αλλωστε ο Τριανταφυλλόπουλος σαν γάτα που είναι μέσα σ’ όλο αυτό τον συμφερτό είχε πει: «Τα πιο ακριβοπληρωμένα ρεπορτάζ είναι αυτά που δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ».

Κάποιοι εκβιασμοί που κάνουν εκδότες και δημοσιογράφοι είναι και «νομότυποι». Παράδειγμα ο Λαμπράκης που έστειλε μια «ευγενική επιστολή» σ’ όλους τους ντόπιους πλουτοκράτες και τους ζητούσε να δημοσιεύσουν στην φυλλάδα τους, τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων τους, Το νόημα αυτής της επιστολής σαφές. Όποιος καπιταλιστής τολμήσει να μην του τα ακουμπήσει χοντρά τον έχει φάει το σκοτάδι απ’ τους πληρωμένους γραφιάδες του.

Υπήρξε και μια εξαίρεση για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το σύστημα μπορεί να κάνει την αυτοκάθαρση του. Ας την αναφέρουμε για όσους δεν την ξέρουν.

Όλοι γνωρίζουν ότι μετά την μεταπολίτευση βρέθηκε ο ακροδεξιός εκδότης Μιχαλόπουλος να έχει στα χέρια του το αρχείο του Ρουφογάλη. Ποιος ήταν ο Ρουφογάλης και με ποιον τρόπο είχε φακελώσει τόσο κόσμο είναι σε όλους γνωστό και δεν έχει νόημα να το επαναλάβουμε.
Με όχημα, λοιπόν, μια περιθωριακή φυλλάδα –τους «Νέους Ανθρώπους»- ο εθνικόφρονας-στομαχόφρονας Μιχαλόπουλος, έχοντας στα χέρια του το αρχείο του Ρουφογάλη που περιελάμβανε τα άπλυτα κάποιων καπιταλιστών και δεσποτάδων, άρχισε τους εκβιασμούς.
Έλαχε και δημιουργήθηκε χοντρή κόντρα με την γυναίκα του –ίσως τα χάλασαν στο μοίρασμα, γ’ αυτό και υπήρξε εποχή που κυκλοφορούσαν δυο «Ελεύθερες Ωρες»- ο Μιχαλόπουλος βρέθηκε στο σκαμνί. Κάθισε ένα φεγγάρι στον Κορυδαλλό και αποφυλακίστηκε λόγω «ανηκέστου βλάβης».

Εντάξει, θα πείτε. Αυτός ήταν Μιχαλόπουλος . Ενας αποτυχημένος αρχηγός πολιτικού κόμματος, ένας χρεωκοπημένος καναλάρχης και εκβίαζε δημόσια πρόσωπα.
Είναι δυνατόν ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ο Μπόμπολας κ.λ.π με τα ΜΜΕ που διαθέτουν να εκβιάζουν τον κυβερνητικό θίασο για να παίρνουν δημόσια έργα, και επιχορηγήσεις απ’ τον κρατικό κορβανά για τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες;

Αντίληψη έχετε. Δώστε την απάντηση.

,