«Ποτέ δεν θεμελιώθηκε στη Βουλή ποινικό αδίκημα πολιτικών προσώπων. Και πολύ φοβούμαστε ότι μέσα σε όλες αυτές τις διαδικασίες χάνεται τελικώς οποιαδήποτε ευθύνη των πολιτικών προσώπων...» γράφει σήμερα ο Aντωνη Kαρκαγιαννη στην «Καθημερινή».
Το αυταπόδεικτο λέει ο αστός δημοσιογράφος αλλά αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος.
Να γράψουμε εμείς και την άλλη.
Τι είναι η βουλή; Ένα απέραντο εκτροφείο σκανδάλων είναι. Μια τεράστια βιομηχανία ρυθμίσεων που ευνοούν τα καπιταλιστικά συμφέροντα.
Πότε τα καπιταλιστικά συμφέροντα ως συνόλου και πότε τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων καπιταλιστών.
Και όχι μόνο αυτό. Με τις «φωτογραφικές διατάξεις», σε νομοσχέδια που περνάν μεμονωμένοι βουλευτές εξυπηρετούν και «προσωπική πελατεία». Και αυτό το σπορ είναι διακομματικό και αποδεκτό απ’ όλους τους εθνονταβατζήδες μας.
Ένα περιστατικό αντίδρασης συνέβη, είναι το μόνο που έχει καταγραφεί και αυτό οφειλόταν στο ..οινόπνευμα.
Ηταν το 1993 όταν σε μια μεταμεσονύκτια συνεδρίαση της βουλής ο βουλευτής Βασίλης Κεδίκογλου του ΠΑΣΟΚ πήγε να περάσει μια φωτογραφική διάταξη σε ένα νομοσχέδιο για να επανέλθουν στο στράτευμα κάποιοι κολλητοί του ανώτεροι αξιωματικοί που είχαν αποστρατευτεί.
«Πάλι δικούς σου πας να βολέψεις;» τον πείραξε ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας. Ελα όμως που ο Κεδίκογλου πριν είχε πιει τα ουισκάκια του στο καφενείο της βουλής και δεν κατάλαβε την πλάκα που του έκανε ο ομόσταυλος του;
Γυρνάει στον Κόρακα και του αστράφτει ένα χαστούκι που ο βουλευτής του ΚΚΕ είπε τον δεσπότη Παναγιώτη.
Γ’ αυτό λοιπόν λέμε ότι η βουλή είναι για να κουκουλώνει σκάνδαλα και όχι να αποκαλύπτει.
Δημοσίευση σχολίου