Δεν μπορούν να σκοτώσουν την ελπίδα και το όνειρο του Παλαιστινιακού λαού

«Δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στη Λωρίδα και άρα δεν υπάρχει ανάγκη για ανθρωπιστική εκεχειρία … Το Ισραήλ παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια που καλύπτει μεγάλο εύρος στη Λωρίδα... και μάλιστα την αυξάνει από μέρα σε μέρα».

Τζίπι Λίβνι, - υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ

«Εξαπολύσαμε αυτήν την επίθεση ώστε οι αντίπαλοι να μην έχουν καμιά αμφιβολία για τις ικανότητες μας να απαντήσουμε στις προκλήσεις τους.. . Η ώρα των χερσαίων επιχειρήσεων πλησιάζει»

Τζάχι Χάνεγκμπι - πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας

Αν στα στρατοκρατικά καθεστώτα έστηναν έκτακτα στρατοδικεία για να δώσουν μια επίφαση "δικαιοσύνης" στα εγκλήματά τους, οι Σιωνιστές έχουν ξεπεράσει κι αυτό το "ταμπού".
Σκοτώνουν αβέρτα σαν σύγχρονοι καουμπόηδες, χωρίς δίκες και με πολλές "παράπλευρες απώλειες". Φτάνοντας στο σημείο να μην αποτελεί πια είδηση η δολοφονία ενός τετράχρονου, ή η ισοπέδωση μιας ολόκληρης περιοχής

Και η λεγόμενη «παγκόσμια κοινότητα» τι κάνει; Η κυβέρνηση της Αμερικής και οι δορυφόροι της χειροκροτούν τους Σιωνιστές που αιματοκυλούν τον Παλαιστινιακό λαό, ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις περιορίζονται σε κάποια ευχολόγια για το «τέλος του πολέμου».

Οσο για τα διεθνή ΜΜΕ αυτά με αμηχανία και προσποιητή έκπληξη παρακολουθούν να μακελεύεται ένας ολόκληρος λαός.
Πόσο θα ήθελαν αλήθεια να διαλύονταν αυτές οι καταραμένες "φανατικές" ισλαμικές ομάδες που "τορπιλίζουν την ειρήνη"!
Πόσο θα ήθελαν να σταματήσουν να αναγκάζονται να ασχολούνται με "τη φρίκη του πολέμου" για την οποία - κατ' αυτούς - ευθύνονται εξίσου οι Σιωνιστές όσο και οι «εξτρεμιστές της Χαμάζ».

Πόσο θα ήθελαν να επανέλθουν οι εποχές της "ειρήνης" που οι Σιωνιστές ξεζούμιζαν το παλαιστινιακό προλεταριάτο, ταπείνωναν καθημερινά ολόκληρες γενιές Παλαιστίνιων στα μπλόκα, έκλεβαν τη γη και το νερό κι έχτιζαν διάσπαρτα εκατοντάδες εποικισμούς στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Ομως η Παλαιστινιακή "πλέμπα" δεν τους έκανε τη χάρη.
Με δημοκρατικές εκλογές, που δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν, ανέδειξε πρώτη δύναμη την Χαμαζ και έστειλαν στην ανυποληψία τον Αμπάς, τον πρώτο Παλαιστίνιο πολιτικό με τόση ισχυρή υποστήριξη από τους Αμερικάνους και τους Σιωνιστές.
Αυτόν τον ήπιο συνομιλητή με δεξί του χέρι ένα τσιράκι των Αμερικάνων (πρώην υπεύθυνο ασφαλείας στη Γάζα), τον Μοχάμεντ Νταχλάν.

Ο Παλαιστινιακός λαός ήταν αποφασισμένος να αντισταθεί καθώς έβλεπε τη ζωή του να κυλά στους καταρράκτες της εξαθλίωσης κι η αντίσταση να συνθλίβεται στις μυλόπετρες των "ειρηνευτικών" συμφωνιών του Οσλο.

Πιθανόν οι Ισραηλινοί να παίξουν το τελευταίο χαρτί τους πραγματοποιώντας χερσαία εισβολή την Γάζα.
Ισως οι Παλαιστίνιοι θρηνήσουν ακόμα κάποιες εκατοντάδες θύματα.

Είναι πολύ γελασμένοι όμως οι Σιωνιστές εγκληματίες νομίζοντας ότι δολοφονώντας Παλαιστινίους θα μπορέσουν να σκοτώσουν το όνειρο και την ελπίδα του Παλαιστινιακού λαού για μια πατρίδα χωρίς αποκλεισμούς χωρίς καταπίεση και ταπείνωση απ’ τα ναζιστικά καθάρματα του Τελ Αβίβ.

Και για να βρουν δικαίωση οι Παλαιστίνιοι ξέρουν καλά ότι δεν αρκεί να μιλάν μόνο τα στόματα αλλά και τα στόμια των όπλων.