Χτες στην Αθήνα το κόμμα «Οικολόγων - Πράσινων», διοργάνωσε ημερίδα με χαρακτηριστικό τίτλο «Από την οικονομική κρίση και την κρίση του μοντέλου ανάπτυξης, στην Πράσινη Οικονομία και το Green New Deal».Επειδή το σλόγκαν της «Πράσινης Οικονομίας» κρατάει χρόνια και έχει αποδειχθεί πολύ καλό επάγγελμα για όσους το εμπορεύονται να θυμίσουμε μερικά πράγματα.
Να ξεκινήσουμε από το δεδομένο ότι η αστική οικολογία έρχεται να κρύψει τις ρίζες του προβλήματος, να διαστρεβλώσει κάθε συζήτηση για τα πραγματικά αίτια του περιβαλλοντικού εγκλήματος και τελικά να συσπειρώσει κάθε ευαισθητοποιημένο και αγανακτισμένο άνθρωπο γύρω από την ψευδαίσθηση ότι το ίδιο το σύστημα εμπεριέχει τις δυνατότητες αντίδρασης, την προοπτική ανάσχεσης και τελικά εξαφάνισης του περιβαλλοντικού εγκλήματος.
Και οι φορείς αυτής της αντίληψης δεν μένουν μόνο στην εξαπάτηση του κόσμου. Κατορθώνουν αυτή τους την «ευαισθησία» να την μεταφράζουν σε πακτωλό χρημάτων.
Πριν ρθούμε στα δικά μας να αναφέρουμε ένα παράδειγμα απ’ το εξωτερικό. Ο Αλ Γκορ, ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί προεδρίας Κλίντον. Είναι ο τύπος που μαζί με τον Κλίντον βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, σκορπώντας τον όλεθρο σε ανθρώπους και περιβάλλον.
Όταν ξέμεινε απ’ την πολιτική, αυτοχρίστηκε «ακτιβιστής για το περιβάλλον». Η εταιρία που έστησε ετοίμασε πλήρες πακέτο: Ενα ντοκιμαντέρ (φρόντισαν να πάρει και το όσκαρ) και ένα βιβλίο, τα οποία θα μπορούν να παρουσιάζονται από τον ίδιο τον Γκορ, οπουδήποτε μπορούν να πληρώσουν την «τσουχτερή» ταρίφα.
Ο «ακτιβισμός» του Γκορ συνίσταται στο εξής: επιβαίνει σ’ ένα ιδιωτικό «λίαρ τζετ» και γυρίζει τον κόσμο (παρέα με την Τίπερ). Σε κάθε προορισμό μένει γύρω στο 24ωρο. Συναντάται με τους εγχώριους πολιτικούς, που του κάνουν τεμενάδες, μιλάει σε μια εκδήλωση (την ομιλία την ξέρει απέξω, ενώ κάθε φορά διηγείται τα ίδια ανέκδοτα, σαν καλός ηθοποιός), στην οποία προβάλλεται το ντοκιμαντέρ του, κάνει και καμιά βόλτα στα αξιοθέατα και αναχωρεί. Τα φράγκα τα έχει εισπράξει προκαταβολικά η εταιρία του, που κλείνει τα συμβόλαια σε ετήσια βάση.
Ας έρθουμε και στα δικά μας. Δεν είναι τυχαίο ότι το συγκρότημα Αλαφούζου (του σκληρού εφοπλιστή που εισέβαλε στον κόσμο των ελληνικών media στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, επιδεικνύοντας μεγάλη διορατικότητα) έχει συμπήξει συμμαχία με το WWF, δημιουργώντας από κοινού «Παρατηρητήριο Πάρνηθας» (το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο).
Οποιος παρακολουθεί την τηλεόραση του Σκάι διαπιστώνει την «οικολογική ευαισθησία» να ξεχειλίζει από εκεί…
Ξέρετε οι καπιταλιστές να κάνουν τίποτα με το αζημίωτο; Κάποια στιγμή θα μάθουμε τι πήραν ως αντιπαροχή, στην ίδια την Πάρνηθα ή κάπου αλλού.
Να αναφέρουμε κι άλλες περιπτώσεις.
Πώς γίνεται μεγαλοστέλεχος του ελληνικού WWF να είναι ταυτόχρονα και ειδικός σύμβουλος επί περιβαλλοντικών θεμάτων μεγάλης τράπεζας;
Θυμάται κανείς τον φασαριόζο πρώτο επικεφαλής του εν Ελλάδι γραφείου της Greenpeacε; Από υφυπουργός του Λαλιώτη (!) σήμερα μπίζνεσμαν στο χώρο της οικολογίας και του θεάματος.
Τα σημειώνουμε όλα τούτα, γιατί οι πράσινες μπίζνες επιχειρήσεων και ΜΚΟ, τώρα ίσως δούμε και πολιτικά κόμματα σ’ αυτή την κατεύθυνση, όχι μόνο επιτρέπουν στο κεφάλαιο να εξακολουθεί να καταστρέφει τον πλανήτη, αλλά και μετατρέπουν τη μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να αναστρέψει αυτή την πορεία, τους εργαζόμενους και τους νέους, από δύναμη ανατροπής σε ενσωματωμένη μάζα εθελόδουλων ηλιθίων.Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι πλευρά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Δε μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς τέτοιες συνέπειες.
Γι’ αυτό και πραγματικά οικολογική συνείδηση είναι η συνείδηση της κοινωνικής ανατροπής.
Και τέτοιες αντιλήψεις απουσιάζουν εντελώς απ’ το λεξιλόγιο του κόμματος των «Πράσινων Οικολόγων».
Δημοσίευση σχολίου