Οφειλόμενη τοποθέτηση για το ΚΚΕ

Με αφορμή ένα σχόλιο από το μπλογκ http://garizo.blogspot.com που τοποθετήθηκε στην ανάρτησή μας "«Κουκουλοφόροι» και Κουκουλοφόροι" και αναφερόταν στην ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ να τοποθετηθούμε σε κάποια πράγματα.

Το ΚΚΕ απ’ την στιγμή που ιδρύθηκε έχει χτυπηθεί ανελέητα απ’ την αστική τάξη. Κάποιες φορές και με επιτυχία.
Να θυμίσουμε ότι ο Μανιαδάκης, επί εποχής δικτατορίας του Μεταξά, είχε κατορθώσει να εξαγοράσει πουλημένα τομάρια –Τυρίμος, Μανωλέας κ.α- και να φτιάξει χαφιεδίστικη Κ.Ε του ΚΚΕ καταφέρνοντας μεγάλο χτύπημα στον παράνομο μηχανισμό του κόμματος.
Οντως δεν ήταν πάντα ανέφελες οι συνθήκες, στο εσωτερικό του ΚΚΕ ειδικά μετά την ήττα του ΔΣΕ στον εμφύλιο.

Στην ιστορική του πορεία το ΚΚΕ έκανε λάθη. Καμιά φορά και τραγικά. Οπως η συμφωνία της Βάρκιζας το Φλεβάρη του ’45. Πάντα όμως ήταν ένα κόμμα πραγματικά επαναστατικό, που δεν συμβιβαζόταν με την αστική εξουσία, που έχυνε αίμα για τα συμφέροντα του λαού. Ενα κόμμα που και στις πιο δύσκολες γ’ αυτό συνθήκες, έκανε την αυτοκριτική του, προσπαθούσε να ωριμάσει. Και όπως έλεγε και ο Λένιν «Οι αετοί μπορεί καμιά φορά να πετάξουν χαμηλά, επειδή αδυνάτισαν τα φτερά τους, όμως οι κότες ποτέ δεν θα μπορέσουν να πετάξουν».
Και το ΚΚΕ πριν από το 1955 ήταν αετός, ενώ το σημερινό κότα στο κοτέτσι του καπιταλιστικού συστήματος με επιβήτορα τους πετεινούς της ολιγαρχίας.

Αυτό το ΚΚΕ που υπάρχει σήμερα δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τις χειρότερες περιόδους του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ.
Και η κατάληξη για να περάσει το ΚΚΕ στα χέρια της κλίκας των Χουρτσοφικών οπορτουνιστών δεν έγινε ομαλά και ειρηνικά. Χρειάστηκε να χύσουν αίμα αγωνιστών το 1955 στην Τασκένδη, για να αρπάξουν την ηγεσία του κόμματος.
Αναγκάστηκαν να φυλακίσουν, να εξορίσουν και να δολοφονήσουν τελικά στο Σοργκούτ της Σιβηρίας τον Νίκο Ζαχαριάδη.
Χρειάστηκε να διαλύσουν το 1958 τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα, στέλνοντας στην αδράνεια χιλιάδες δοκιμασμένους κομμουνιστές.

Και έτσι καταλήξαμε στην σημερινή Α.Ε Περισσός. Εδωσαν εξετάσεις στο αστικό σύστημα και πέρασαν. Από τότε που χαρακτήριζαν το 1973 τους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου «300 προβοκάτορες του Ρουφογάλη», όταν υπέγραφαν την δήλωση μετανοίας στον Καραμανλή ότι δεν θα επιδιώξουν να πάρουν την εξουσία με βίαια μέσα, μέχρι που ανέλαβαν καρέκλες στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.

Πολύ καλά ο Τζίμης ο Πανούσης είπε κάποτε ότι το κόμμα του Περισσού πρέπει να ονομαστεί Πυροσβεστικό Κόμμα Ελλάδας, αφού όλη η δραστηριότητα του περιορίζεται στην προβοκατολογία κάθε δυναμικής αντίστασης της νεολαίας και της εργατικής τάξης.

Μόνο οργή και απέχθεια μπορείς να αισθανθείς για εκείνους που βεβήλωσαν την ιστορία αυτού του κόμματος, που κύλησαν στο βούρκο της αστικής πολιτικής την τιμημένη κόκκινη σημαία με το σφυροφρέπανο, που μετέτρεψαν ένα πραγματικά επαναστατικό κόμμα σε έναν αισχρό εξουσιαστικό μηχανισμό, σε μια καπιταλιστική επιχείρηση πρώτης γραμμής.

Να φανταστείτε, ότι σήμερα στα τυπογραφεία τους τυπώνουν τα έντυπα της μπασκιναρίας, για να κονομάν μπακίρια, χωρίς να έχουν την παραμικρή έστω ηθική να σεβαστούν το αίμα δεκάδων κομμουνιστών που εκτελέστηκαν όταν συνελήφθησαν στα παράνομα τυπογραφεία του κόμματος τους να τυπώνουν μπροσούρες και προκηρύξεις ενάντια στο σύστημα και στους μηχανισμούς του.

Αυτοί οι αλητάμπορες που καπηλεύονται τον τίτλο και βρωμίζουν την ιστορία των κομμουνιστών, γίνονται δεκτοί στα προεδρικά μέγαρα και στα τραπέζια των καπιταληστών, είναι και οι ίδιοι ιδιοχτήτες τεράστιων καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Παίζουν δηλαδή το παιχνίδι της αστικής πολιτικής και ουσιαστικά αποτελούν δεκανίκι της άρχουσας τάξης κρατώντας τους αγώνες του λαού πάντα μέσα στα πλαίσια και τους κανόνες της αστικής νομιμότητας.

Αλήθεια έχει καμιά σχέση ο προσκυνημένος Φλωράκης με τον αλύγιστο Μπελογιάννη, η Παπαρήγα με την Ηλέκτρα, ο Γόντικας με τον Βιδάλη;

Μ’ αυτό το σκεπτικό θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον αστοχία να ταυτίζετε η ΑΕ Περισσός, όπως κάνει το blog garizo (με την ευκαιρία να πούμε ότι το θεωρούμε συντροφικό μπλοκ και στα πλαίσια αυτά γίνετε αυτή η τοποθέτηση) με το επαναστατικό ΚΚΕ που υπήρχε τότε.