Ανατροπές στο ασφαλιστικό, ελαστικοποίηση της αφοράς εργασίας, μειώσεις μισθών και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες τουλάχιστον για μια 3ετία προτείνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας για να βγούμε απ’ την κρίση. Στο ίδιο μοτίβο η δημοσιογραφική φωνή εφοπλιστών και λοιπών πλουτοκρατών, Παπαχελάς, συμπληρώνει απ’ την «Καθημερινή»: «Ο μόνος τρόπος να βγούμε από την κρίση είναι να σφίξουμε πραγματικά το ζωνάρι σαν χώρα, να δουλέψουμε παραπάνω και να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί».
Οι εκφραστές του συστήματος, σε όποιο πόστο και να βρίσκονται αποφεύγουν να μιλήσουν τι είναι αυτή η «κρίση», ποιοι την δημιούργησαν, ποιοι την πληρώνουν και ποιοι κερδίζουν απ’ αυτή.
Τα είχαμε γράψει αναλυτικά.
Την στιγμή που οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου ζητούν απ’ την εργατική τάξη να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, να δεχθεί έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα μια δράκα πλουτοκρατών εξακολουθεί να θησαυρίζει ασύστολα.
Οι 300 περίπου εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρσι καθαρά κέρδη 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Και τα περασμένα χρόνια είχαν πάει πολύ καλά. Το 2007 είχαν καθαρά κέρδη 11,3 δισ.
Συνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.
Αυτό το «δημόσιο έλλειμμα» που για να το περιορίσει η κυβέρνηση "παγώνει" μισθούς και συντάξεις για μια 3ετία υπακούοντας στις εντολές του Αλμούνια!
Μια χούφτα δηλαδή βιομήχανοι και τραπεζίτες έβαλαν στα θησαυροφυλάκια τους την τετραετία που μας πέρασε τετραπλάσιο ποσό απ’ όσο θα κληθούν να πληρώσουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες με την περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε μισθούς και συντάξεις.
Βαδίζοντας λοιπόν προς της εκλογές οι δημοσιοκαφρικές πένες των αστών περιορίζονται μόνο να «εκλαϊκεύουν» τις επιδιώξεις των εργοδοτών τους, και να εξακολουθούν στην γραμμή της αστικής προπαγάνδας να παρουσιάζουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω.
Η ανεργία, τα μεροκάματα, η Παιδεία, η Υγεία –προβλήματα δηλαδή που καίνε πραγματικά τους εργαζόμενους- τους απασχολούν μόνο επιφανειακά και συνήθως στην κατεύθυνση της σκανδαλολογίας, ή για να εκφράσουν την υποκριτική ανησυχία τους.
Και το παιχνίδι πρέπει να παιχτεί στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που έχουμε.
Τα αστικά κόμματα ξέρουν βέβαια πολύ καλά τί γυρεύουν από μια εκλογική αντιπαράθεση. Την εξουσία θέλουν να μοιράσουν. Ποιος θα πάρει την κυβέρνηση είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Για λόγους ευνόητους, που δεν χρειάζεται ούτε καν να τους θυμίσουμε.
Και αφού πια δεν μπορούν να επικαλεστούν για τις ιδεολογικές διαφορές που έχουν –μιλούν αλλά πείθουν ελάχιστους- το γύρισαν στην … ηθικολογία. Μας ζητάνε να επιλέξουμε –με την ψήφο μας- ποιο αστικό κόμμα έχει τους λιγότερο κλέφτες. Οι Πασόκοι λαδώθηκαν λιγότερο από τα εξοπλιστικά προγράμματα και την Ζήμενς ή οι Δεξιοί έκαναν μικρότερες λαμογιές με τον Παυλίδη, το Βατοπαίδι κ.λ.π. Και με αυτό το κριτήριο ζητάνε να επιλέξουμε την επόμενη κυβέρνησή μας.
Στην λούμπα αυτή δεν πρέπει, φυσικά να πέσουμε. Όπως έλεγε και ο Ενγκελς «αν οι εκλογές μπορούσαν ν' αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες".
Δημοσίευση σχολίου